Perde altındaki gizli kuvvetlerin yıllar süren baskılarından ve yıldırmalarından sonra 14 Mayıs 1950 ile başlayan hürriyet ve demokrasi başkaldırısı, ülkemizde yeni bir sayfanın açılacağını gösteriyordu.

Ve, öyle de oldu... Meşrutiyet yıllarında uyanan hamiyetli, Ahrar libaslı insanların mücadelesi 14 Mayıs’ta tekrar dirilmişti... Millet hakları ve hürriyetleri yaşamaya, maddi ve manevi kazanımları tek tek hayatında hissetmeye başlamıştı...

Kur’ân okunmasına ve eğitimine, ezanın aslî şekilde okunmasına getirilen serbestlik ülkede yeni bir sayfanın açılmasına vesile olmuştu... On yıl süren bu günler perde altındakileri oldukça rahatsız etmişti ve 27 Mayıs 1960’ta darbe vurulmuştu...

Merhum Menderes ve onun iki değerli arkadaşı idam sehpasında can vermişlerdi...

Şairin dediği gibi; “merde darağacı, namerde nar ağacı” düşmüştü...

1453’te yaşanan 29 Mayıs’ta iki cihan serverinin (asm) müjdesinin tahakkukuna vesile olan Sultan Fatih’in ve onun şanlı askerlerinin İstanbul’u fethetmeleri, yeni bir çağın açılmasına vesile olmuştu.

Fatih, yirmi bir yaşında bir gencin neler yapabileceğini bütün insanlığa göstermiş oluyordu. Kime rağmen? Surlarının yıkılamayacağına güvenen Bizanslılara rağmen...

Kime rağmen? “Cibali Baba”ların manevî engellerine rağmen...

Bir millet, maddî ve manevî kuvvetlerini iyi kanalize ettiği zaman neler meydana getireceğini göstermiş oluyordu. Günümüzde de “cehalet, zaruret, ihtilaf” hastalıklarını yenebilen bir milletin neler yapabileceğini bizlere göstermektedir.

Mesele; Bediüzzaman’ın ikazına ve rehberliğine inanmaktan geçiyor.

Bu işin başka çaresi de yoktur. Bu millet, bunu başaracaktır inşallah...

Her şeye ve her hadiseye rağmen...