Dördüncü Nokta: Kur’ân öyle hakikatli bir halâvet göstermiş ki, en tatlı bir şeyden dahi usandıran çok tekrar, Kur’ân’ı tilâvet edenler için değil usandırmak, belki kalbi çürümemiş ve zevki bozulmamış adamlara tekrar-ı tilâveti halâvetini ziyadeleştirdiği, eski zamandan beri herkesçe müsellem olup, darbımesel hükmüne geçmiş.

Hem öyle bir tazelik ve gençlik ve şebabet ve garabet göstermiş ki, on dört asır yaşadığı ve herkesin eline kolayca girdiği hâlde, şimdi nâzil olmuş gibi tazeliğini muhafaza ediyor. Her asır, kendine hitap ediyor gibi bir gençlikte görmüş; her taife-i ilmiye ondan her vakit istifade etmek için kesretle ve mebzuliyetle yanlarında bulundurdukları ve üslûb-u ifadesine ittiba ve iktida ettikleri hâlde, o üslûbundaki ve tarz-ı beyanındaki garabetini aynen muhafaza ediyor.

Beşinci Nokta: Kur’ân’ın bir cenahı mazide, bir cenahı müstakbelde, kökü ve bir kanadı eski peygamberlerin ittifaklı hakikatleri olduğu ve bu onları tasdik ve te’yid ettiği ve onlar dahi tevafukun lisan-ı hâliyle bunu tasdik ettikleri gibi; öyle de, evliya ve asfiya gibi ondan hayat alan semereleri, hayattar tekemmülleriyle şecere-i mübarekelerinin hayattar, feyizdar ve hakikatmedar olduğuna delâlet eden ve ikinci kanadının himayesi altında yetişen ve yaşayan velâyetin bütün hak tarikatleri ve İslâmiyet’in bütün hakikatli ilimleri, Kur’ân’ın ayn-ı hak ve mecma-ı hakaik ve câmiiyette misilsiz bir harika olduğuna şehadet eder.

Altıncı Nokta: Kur’ân’ın altı ciheti nuranîdir, sıdk ve hakkaniyetini gösterir. Evet, altında hüccet ve bürhan direkleri; üstünde sikke-i i’câz lem’aları; önünde ve hedefinde saadet-i dâreyn hediyeleri ve arkasında nokta-i istinadı vahy-i semavî hakikatleri; sağında hadsiz ukùl-ü müstakimenin deliller ile tasdikleri; solunda selim kalplerin ve temiz vicdanların ciddî itminanları ve samimî incizabları ve teslimleri, Kur’ân’ın fevkalâde harika, metin, hücum edilmez bir kal’a-i semaviye-i arziye olduğunu ispat ettikleri gibi; altı makamdan dahi, onun ayn-ı hak ve sâdık olduğunu ve beşerin kelâmı olmadığını ve yanlışı bulunmadığını imza eden, başta bu kâinatta daima güzelliği izhar, iyiliği ve doğruluğu himaye ve sahtekârları ve müfterileri imha ve izale etmek âdetini bir düstur-u faaliyet ittihaz eden bu kâinatın Mutasarrıfı, o Kur’ân’a âlemde en makbul, en yüksek, en hâkimâne bir makam-ı hürmet ve bir mertebe-i muvaffakıyet vermesiyle, onu tasdik ve imza ettiği...                       

Sözler, s. 505

LÛ­GAT­ÇE:

asfiya: Safiyet, kemâlât ve takva sahibi olan zatlar.

darbımesel: Atasözü.

halâvet: Tatlılık.

kal’a-i semaviye-i arziye: Arzın semaya ait kalesi.

kesret: Çokluk.

mebzuliyet: Bolluk.

müsellem: Teslim edilmiş; doğruluğu, gerçekliği ispatlanmış, herkes tarafından kabul edilmiş.

nâzil: İnme.

semere: Meyve, netice.

sikke-i i’câz: Mu’cizelik damgası.

şebabet: Gençlik.

tekrar-ı tilâvet: Tekrar okumak.

ukùl-ü müstakime: Doğru yolda giden akıllar.