Çizimde, iki kişinin ruhunu temsil ettiği düşünülebilecek olan aksakallı ve melek kanatlı iki yaşlı bombaların atıldığı bir şehrin üstünden göğe yükseliyor. Bu sırada tanışıyorlar ve takkeli olanı diğerine “Selâmün aleyküm ben Muhammed” diyor. Melon şapkalı olanı da birinciye “Aleyhem salom ben de Musa” diyor. (El sıkışıp yükselmeye devam ediyorlar). 

Yani iyimser bir bakışla bu çizim bu iki kişinin selâmının dahi aslında birbirine benzediğini ve ikisinin de sulh ve selâm istediğini, ama ikisinin de mazlumiyetle ölüp Cennete yükseldiğini göstermeye yönelik. Zira çizimde ve konuşmalarda hakaret ya da rencide yok. Savaşın çirkin yüzünü ve mağdurların kültürlerinin yakınlığını gösteren bir karikatür gibi duruyor.

Doğrudan bir atıf yok ancak isimlendirme sebebiyle bir kısım insanlar çizimdeki iki kişinin Hazret-i Muhammed’e ve Hazret-i Musa’ya atıf yaptığını düşündüler. 

Peygamberimizin resminin çizildiği yorumu tepki çekti. Bunun bir provokasyon olabileceği ya da olduğu düşünüldü. 

Bu gerekçeyle, yayından bir süre sonra, organize olmuş biçimde bir tepki koyma süreci ve aynı anda bir gözaltı/tutuklama ve yasaklama süreci başladı. 

Savcının tutuklama talep yazısında, karikatürde “şehrin bombalanmasından Hazret-i Muhammed ile Hazret-i Musa’nın sorumlu tutulduğu, karikatürün kışkırtıcı tutum ve davranışlar sergilemeye yönelik ifadeler ve görseller içerdiği” iddia ediliyor. 

Kanaatimizce işin hukukî boyutundan bir şey çıkmaz. Hakaret yok. Tehdit yok. Hedef gösterme yok. Kışkırtma yok. Hatta denilebilir ki tam aksi var. 

Zaten Dergi açıklama yaptı ve mealen, “maksadımız Hazret-i Muhammed’in suretini çizerek Müslümanları rencide etmek değildir, biz Filistin meselesine sahip çıkıyoruz” dedi. 

Ama mesele büyütüldü.

Bakanlar dahi meseleye dahil oldular. Tepki koyanların taşkınlıkları yazılıp çizildi. 

Biz işin başka bir tarafından bakalım: 

Bu konularda akıl yürütenlerin çoğu Hazret-i Muhammedin tasvirinin Müslümanlarca hoş görülmemesinin sebebi hakkında bilgi ve hatta fikir sahibi değil.  

“Hıristiyanlar Hazret-i İsa’yı tasvir edince ve hatta heykelini yapınca bir şey olmuyor da Hazret-i Muhammed’in de resmi ya da sembolü çizilse ne olur?” gibi saçmalıklar okuyup görüyoruz. 

Daha ilginci dindar Müslümanlar da benzer cahillikler içinde.  

Geçelim. 

***

Bunları düşünürken aklımıza “Müslüman mahallesinde salyangoz satmak” deyimi geldi ve ardından şunları da düşündük.

Günümüzün açık toplumlarında bu deyimdeki “mahalle” kavramı ne ifade ediyor? 

Müslüman mahallesi ne demektir? Yer midir yoksa grup mudur? Kültür müdür ve tavır mıdır? 

Salyangoz alıcısı olan “Müslüman”lara ne yapılabilir?

Salyangoz satıcısı olan “kâfir”e ne yapılabilir?

Salyangozu Müslümanların mahallesinden yetişen gençlere satmaya çalışan “kâfir”e ne yapılabilir? 

“Ben ikisi de değilim ben sadece benim” diyene ne yapılabilir?

Karikatür meselesinde kimin niyeti neydi ve neye muvaffak oldu? 

Dergiciler beklemedikleri ve belki de bekledikleri bir reklam fırsatı elde etmiş oldu mu? 

Muktedir siyasetçinin çok istediği ayrışma mı körüklendi yoksa anlayışlı olma isteği mi yaygınlaştı? 

İslâm’ın izzetini korumanın ve mukaddesatımıza hakaret edilmesini önlemenin yolu her meselede saldırgan olmak mıdır? 

Müsbet hareket kavramının bu topraklardaki mimarı Bediüzzaman yaşasaydı bu konuda ne derdi? Talebelerine ne tavsiye ederdi? 

“Çiseden nem kapın, gidin derginin merkezine, bağırıp çağırın, hatta indirin camı çerçeveyi” mi derdi?  

Yoksa “İslam’ın izzetini tavrınızla, vakarınızla ve hizmetinizle gösterin” mi derdi? 

Cevaplarınıza hazırız.