Yazılı olmayıp, teamüllere dayanan bir anayasaya sahip olmakla demokrasinin beşiği kabul edilen İngiltere ve iki yüz senelik bir anayasası olan Amerika, din ve vicdan hürriyeti, temel insan hak ve hürriyetleri ve demokrasisiyle, hür dünyanın temsilcisi olarak görülüyor.
Komünizm yıkılmadan önce, hür dünyanın muhafızlığını üstlenen ve NATO’yu kurarak demir perde ülkelerini durduran ve İslâm dünyasına bir cihette kol kanat geren Amerika ve diğer Batılı devletler, komünizmin bekçiliğini yapan Sovyetler Birliğinin çökmesinden sonra, maalesef çok yanlış politikalar izlediler ve bu yanlışa devam ediyorlar.
On dokuzuncu asrın sonlarından itibaren, İslâm âlemi üzerinde menfî emeller besleyen ve Osmanlı devletinin dağıtılıp istila edilmesinde çok acımasız ve zalim plânlar tezgâhlayan İngiliz siyaseti, bu menfur emellerine Amerika’yı da alet etti. Siyasetini “Karşı düşman” eksenine oturtan ve ona endeksleyen Amerika ve İngiltere, komünizmin bitmesinden sonra “Yeşil kuşak” teorisiyle, düşman olarak İslâm dinini ve İslâm âlemini görmeye başladı.
Dessas İngiliz siyasetinin adeta kontrolüne giren ve bu yüzden bir nevi intihara sürüklenen Amerika, doğru politikalar üreterek İslâm dünyası ile barışmalı ve birlikte hareket etmelidir. Özellikle, bütün Batı ülkelerine yayılan ve lobiler kurmak suretiyle bulundukları ülkelerin siyasetini etkileyen ve İslâm-Hıristiyan ittifakını her fırsatta engelleyen Siyonist teşkilâtlarının etki alanının dışında kalmalıdır.
Bütün dünya milletlerinin barış ve huzura muhtaç olduğu bir zamanda, özellikle İslâm-Hıristiyan ittifakına günümüz dünyasında gerçekten şiddetle ihtiyaç vardır. Bu hakikati, bin dört yüz yıl önce haber veren Peygamber Efendimiz (asm), her iki din mensuplarını teşvik etmektedir.
Bediüzzaman Hazretleri de bu hakikati şöyle ifade etmektedir: “Hatta, hadis-i sahihle, âhirzamanda İsevîlerin [Hristiyanların] hakikî dindarları ehl-i Kur’ân ile ittifak edip, müşterek düşmanları olan zındıkaya [dinsizliğe] karşı dayanacakları gibi; şu zamanda dahi ehl-i diyanet ve ehl-i hakikat, değil dindaşı, kardeşi ile samimî ittifak etmek, belki Hıristiyanların hakikî dindar ruhanîleri ile dahi, medar-ı ihtilâf noktaları muvakkaten medâr-ı münakaşa ve niza etmeyerek [tartışma konusu yapmayarak], müşterek düşmanları olan dinsizlere karşı ittifaka muhtaçtırlar.” (Lem’alar, s. 155.)
Bu birlik ve ortak hareket etmeyi kimler istemiyor ve bozmaya çalışıyorsa, her iki semavî din mensupları bu engelleri aşmak ve her şeye rağmen bu ittifakı temin etmek zorundadırlar. İki dünya savaşının dehşetli darbelerini yiyen, dünyanın fânî olduğu herkes tarafından farkına varılan, yeryüzü siyasetlerinin pek zalim çirkin yüzü görülmesiyle, bu fânî hayata bedel ebedî bir hayat isteyen insanlık, elbette öyle bir hayatı arayacaktır.
Bu hakikati Bediüzzaman şöyle tespit ediyor: “Elbette nev-i beşer, bütün bütün aklını kaybetmezse, maddî ve manevî bir kıyamet başlarına kopmazsa, İsveç, Norveç, Finlandiya ve İngiltere’nin meşhur hatipleri ve Amerika’nın Din-i Hakkı arayan ehemmiyetli cemiyeti gibi, ruy-i zeminin [yeryüzünün] geniş kıtaları ve büyük hükümetleri, Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyan’ı arayacaklar ve hakikatlerini anladıktan sonra, bütün ruh-u canlarıyla sarılacaklar. Çünkü, bu hakikat noktasında, kat’iyen Kur’ân’ın misli yoktur ve olamaz ve hiçbir şey bu mu’cize-i ekberin yerini tutamaz.” (Sözler, s. 141.)