Akrabaları, Harran Üniversitesi Rektörü, yardımcıları, onlarca mesai arkadaşı, dostları ile birlikte, Adana’da Buruk Mezarlığına defnettik. Allah rahmet eylesin.

Hakkında kurulan cümleler, cenaze merasimine gösterilen ilgi, indirilen hatimler, okunan Yasinler, duâlar gösteriyor ki, kendisine emanet olarak verilen hayatı hem Rabbine karşı imanla hem de O’nun kullarıyla emrettiği muamele ile sağa sola inhiraf etmeden istikametle yaşadığı anlaşılıyor. Ne mutlu!

Ziya Hocam ve ailesiyle birlikte en son bir ay önce Yeni Asya Barla tesislerinde karşılaşmıştık. İki gün oraya vakit geçirmeye gelmişlerdi. Biz de aynı amaçla ailece oradaydık. Derken, yirmi yıllık bir hukukun gereği hoş-beş edip, kucaklaşmıştık.

Doğrusu insan hukuku olan dostlarıyla karşılaştığında birlikte geçirdiği yılların bir derinliği, zenginliği ile karşılaşıyor.

Nitekim cenaze merasiminde karşılaştığımız eski dostlarla da aynı duyguları paylaştık. Güzel insanların hayatları da ölümleri de tatlı buluşmalara vesile oluyor. Her gün görüşseniz bile, hasretiniz bitmiyor, heyecanınız tükenmiyor. Bu birlikteliklerde usanç vermeyen Cennetî bir lezzet var.

Ziya Karakılçık Hocamızı tarif etmek gerçekten zor.

Varlığı kimseyi incitmeyen, kimseye bir ağırlığı olmayan, kimseye yük olmayan hatta olabiliyorsa, insanlara elinden geldiği oranda yardımcı olan, onların işlerini kolaylaştıran, yüklerini hafifleştiren bir naif insan.

Hangi görüş ve düşüncede olursa olsun bütün mesai arkadaşları onun hakkında mümkündür ki güzel, seçkin kelimelerle cümle kurarlar. Hani bazı insanlar vardır ya, onun hakkında cümle kurarken itina edilir, ‘Hangi cümle onu karşılar’ diye adeta kelimeler seçilir. Ziya Hocam da böyle bir saygın insandı.

Barla Tesisleri’nde görüşünce, ‘Gardaşım, iyi ki sen buradasın hiç değilse birlikte zaman geçiririz.’ dedi. Doğrusu biz de, ‘Ailece Çam Dağı’na yalnız nasıl çıkarız’ diye düşünürken, Allah, Ziya Hocamızı ve ailesini yanımıza arkadaş olarak göndermişti.

O akşam ve sonraki akşamlarda namazlardan sonra Nurlardan okuduk. Birlikte Çam Dağı’na çıktık. Çam Ağacı üstündeki tefekkür menzilinde bir ders yaptık. Ailece Üstadın ve Nur Talebelerinin ruhlarına Fatihalar gönderdik.

Doğrusu buralardaki tefekkür insanın ifadeye dökmekte zorlanacağı cinsten bir etkiye sahip. İçinizde, ruhunuzda bir boşluğun dolduğunu hissediyorsunuz. Başka başka ruhaniyatın bu sakin mekânlarda sizinle birlikte zikirler yaptığını hissediyorsunuz. Manen ve maddeten korunmuş Barla.

Ertesi sabah Barla Mezarlığı’nda Üstad’a ve talebelerine Yasin okuduk, duâlar ettik. Seneye Barla’da ailece programa gelelim diye temenni etmiştik. Ama aradan bir ay geçmeden Ziya Hocamın kalp krizi geçirdiğini, yoğun bakımda olduğunu duyduk. Sonraki gün de vefat etti.

Ziya Hocam, hayatının son demlerinde Barla Kabristanı’nda Üstad’ını ve Nur Talebelerini ziyaret etti. Onların ruhlarına Yasin ve Fatihalar gönderdi.

Şimdi akrabaları, dostları, Nur Talebeleri onun ruhuna hatimler, Yasinler, duâlar gönderiyor. Evet, nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz. İmamın cenaze namazı öncesi sorduğu sorulara, cemaat, hep birlikte, ‘Biz ondan razıyız, Allah da ondan razı olsun, hakkımız helâl olsun.’ cümleleriyle mukabele ettiler.

Rabbim mekânını Cennet eylesin inşallah.