Ne çıkıyorsa onların başının altında çıkıyor. İkisi, üçü bir araya geldi mi, nice işler çeviriyorlar irili ufaklı. Alemde bütün olumlu olumsuz gelişmelerin altında bunlar var. Kimi harf harf inşa yapar, kimi de kelime kelime yıkar yapıları.

Hayat denen şey, ömürde kelimeleri inşa sanatı gibi duruyor. Cennetini de kuruyor insan kelime ile cehennemini de. İnsan -seslendirsin veya seslendirmesin- kelimelerle yaşıyor hayatı. Kelimeler ümit oluyor, sabır oluyor, şevk oluyor ya da tam tersi haller.

Biri masum diğeri olmayan veya ikisi de masum veya ikisi de olmayan iki kelime omuz omuza verince neler neler oluyor âlemde? Yıkıcılıkta atom bombası tesiratı, yapıcılıkta dünya barışı etkisi bir iki kelime etrafında gelişiyor. Sihirli iki sözcük hayat kurtarıyor veya hayattan koparıyor.

Her kelime bir ruh taşıyor içinde. Kötü ruhlar ve iyi ruhlar kelime kelime müsabaka halinde. İyi ruhlar ve kötü ruhlar, müsabaka devam ediyor.

Satırlarda ne kadar terbiyeli, ne kadar masum kelimeler. Bir lav topu gibi bekleyenler de var. Dil dokununca tetiğe, satırda durduğu gibi durmuyor sözcükler; harf harf, kelime kelime dünya güzelleşiyor veya çirkinleşiyor.

İnsan hayatı ne çok kelimeden oluşur. İlmek ilmek, desen desen hayatlar.

Gelin görün ki, nice duyguları taşımada âciz kalıyor kelimeler. Gönül sızısını nasıl dile getirsin, mutluluğu nasıl taşısın yüze? Özlemi, kavuşmayı nasıl döksün harf harf. Satırdaki çığlıkların vicdanda duyulur sesi. Yüzdeki tebessüm gönül izidir gerçekte. Sadece yazılan kelimeler var. Kimi de hem yazılır hem yaşanır. Tabii yazılmadan, yaşanmadan geçip gidenler de var. Sizce hesap günü yazılanların mı, yaşananların mı hesabı ağırdır?

Yazılanların yaşanmasıyla hayat bulur kelimeler. Kelime kelime güler âlem ya da harf harf boğazına dizilir huzur insanın. İmtihan da tam burası işte.