Sabır Sabır Sabır

Öncelikle biz de dua edelim: Allah yatalak hastanıza, size ve bütün âlem-i İslam’da ne kadar hasta Müslüman kardeş varsa cümlesine sıhhat ve Selamet versin. Âmin. 

En iyi tavsiyemiz sabır olacaktır. SABIR! SABIR! SABIR! 

Her konuda sabır bize ummadığımız yüksek dereceler kazandırır. Sabır vakti gelince gösterilen dayanma gücüdür. Durduk yere gösterilmez. Ama yeri ve zamanı gelince göstermek bir vücubiyet halini alır. 

Peygamber Efendimiz (asm) bir kadının mezar başında, isyan eder bir şekilde ağladığını görmüştü. “Sabret!” buyurdu. Kadın bu sözün sahibinin peygamber olduğunu fark etmeden: “Senin de başına evlat acısı gelse, göreyim seni sabredebilecek misin?” dedi. Sonradan Peygamber olduğunu anladığında mahcup oldu. Peygamber Efendimiz (asm): 

“Gerçek sabır, musibetin geldiği ilk anda gösterilen sabırdır.”1 Buyurdu.      

Zor Gelirse de Dua

Eğer zor gelirse “Allah’ım sabırdan ayırma! Allah’ım imtihanımı zor eyleme!” Gibi dualarla Allah’a sığınmak gerekir ve bu önemlidir. Ölümü şer görmeden “iki hayırdan biri” istenebilir. Ama sabretmek daha evla olabilir.

Yatalak hastamız olabilir. Bu güzeldir. Önce şüphesiz sıhhat, afiyet ve şifa dileriz. Fakat şu hakikatleri de unutmamamız gerekiyor: Demek Allah bu yatalak vesilesiyle, makamımızı yükseltmek istiyor. Günahlarımızı bağışlamak istiyor. Bizi rızasına almak istiyor. Bizi mahşerde mahcubiyetinden kurtarmak istiyor. Bizi belki Cehennemden kurtarmak istiyor. Bizi Cennetine almak itiyor.

Bu büyük neticelerin, bizim için böyle ön bedelleri olabilir. O zaman ne ala! Bize düşene razı olmalıyız ve üzerimize düşeni yapmalıyız.       

Müjdeler, Müjdeler, Müjdeler

Allah Kulunu ne kadar imtihan içine alsa da, inşallah kolaylık sağlar. Allah’tan kolaylık dileyelim ve şu müjdelerden inşallah mahrum kalmayalım:   

“Ey mâsum hasta çocuklara ve mâsum çocuklar hükmünde olan ihtiyarlara hizmet eden hasta bakıcılar! Sizin önünüzde mühim bir ticaret-i uhreviye var. Şevk ve gayretle o ticareti kazanınız.

Mâsum çocukların hastalıklarını, o nazik vücutlarına bir idman, bir riyazet ve ileride dünyanın dağdağalarına mukavemet verdirmek için bir şırınga ve bir terbiye-i Rabbâniye gibi, çocuğun hayat-ı dünyeviyesine ait çok hikmetlerle beraber ve hayat-ı ruhiyesine ve tasaffî-i hayatına medar olacak büyüklerdeki keffâretü’z-zünub yerine, mânevî ve ileride veyahut âhirette terakkiyât-ı mâneviyesine medar şırıngalar nevindeki hastalıklardan gelen sevap, peder ve validelerinin defter-i amâline, bilhassa sırr-ı şefkatle çocuğun sıhhatini kendi sıhhatine tercih eden validesinin sahife-i hasenâtına girdiği, ehl-i hakikatçe sabittir.

İhtiyarlara bakmak ise, hem azîm sevap almakla beraber, o ihtiyarların-ve bilhassa peder ve valide ise-dualarını almak ve kalplerini hoşnut etmek ve vefâkârâne hizmet etmek, hem bu dünyadaki saadete, hem âhiretin saadetine medar olduğu, rivâyât-ı sahiha ile ve çok vukuat-ı tarihiye ile sabittir. İhtiyar peder ve validesine tam itaat eden bahtiyar bir veled, evlâdından aynı vaziyeti gördüğü gibi; bedbaht bir veled, eğer ebeveynini rencide etse, azâb-ı uhrevîden başka, dünyada çok felâketlerle cezasını gördüğü, çok vukuatla sabittir.

Evet, ihtiyarlara, masumlara, yalnız akrabasına bakmak değil, belki ehl-i iman-madem sırr-ı imanla uhuvvet-i hakikiye var-onlara rast gelse, muhterem hasta ihtiyar ona muhtaç olsa, ruh u canla ona hizmet etmek İslamiyet’in muktezasıdır.”2

Şifa dileklerimizle…

Dipnotlar:

1 Buharî, Cenaiz, 31

2 Lem’alar, s. 343