Kitaplarının te’lif gelirlerini “öğrencilere burs” olarak veren/verdiren, bunu en yakınlarına vasiyet eden bir yazara “vakıf yazar” denilmez mi? Denilir elbet. İşte, Fatma Özden Özkişi öyle birisi.
Tıklayınız: https://www.yeniasyakitap.com/
Geçtiğimiz günlerde (Ekim 2021) vefat eden hanım yazar, “Yeni Asya Neşriyat”la bütünleşmiş bir şahsiyeti havi idi; zira bütün kitapları burada çıkmıştı.
Fatma Özden Hanım, eğitimli ve kültürlü bir hanım olduğu hâlde hayatın getirdiği acı-tatlı “sürpriz”leri—her insan gibi—mecburen yaşamış. Evliliğinin ilk yıllarında hayat arkadaşı olan beyi vefat edince çocuğuyla bir başına kalmış, kendinin ve çocuğunun nafakasını te’min için çalışmak zorunda kalmış, Allah’ın da yardımıyla başını sokabileceği bir evin sahibi olurken çocuğunu büyütüp yetiştirebilmiş...
ALTMIŞLI-YETMİŞLİ YAŞLARDA
Çileli bir hayatı olan Fatma Özden Özkişi, içinde bulunduğu ağır şartlara rağmen “diploma”sıyla yetinmemiş, bi’dünya kitabı okuyup tetkik etmiş, sonunda da şahsî kitaplarını yazmaya yönelmiş. Hem de 60’lı-70’li yaşlarında!
Peki niçin yazmış? “Ömrümün Gurub Vakti”nin “kapak yazısı”nda şöyle anlatıyor:
“Hayatımın boşluğunu, gayesizliğini derin meşguliyetten mahrum oluşumda bulmaya başlamıştım; tâ ki ‘kitap yazma’ fikrine aklım takılana dek... / Maksadım ‘insanlara faydalı olmak’ gibi güzel duygularımı kitapla bâkîleştirirken okuyucuyla sohbet etmek, hayata bağlı ve işe yarar ömür tüketmek... / Olayları kendi önemleri bakımından değerlendirdim. Hiçbir edebî türe bağlı olmadan, san’at kaygısına düşmeden, kendime has bir tarzda, kimseyi de örnek almadan özgür[ce] yazıyorum. / Bir kişinin faydalanması bile bana onur verir!”
“Yaşarken Kaçamadıklarım” kitabının “kapak yazısı”nda da şunları diyor:
“Masallara başlarken ‘Bir varmış, bir yokmuş...’ demek âdettendir. Yazılarım ne masal, ne kurgu[sal] hikâye, ne de hayal mahsulü; yaşanmış, hayattan farklı kesitler... Sadece benim değil, toplumun yaşadıklarından örnekler... / Seçtiğim konular sohbet havası içinde kâh düşündürücü, kâh öğretici, kâh eğitici, zaman zaman eğlendirici; ama her kesimi ilgilendiren [türde]. Belki de yalnız yaşamaktan, birileriyle sohbet ihtiyacından doğuyor! / Zaman zaman geçmişi bugünkü hâlimle yeniden yaşamak istedim, vaktimin ve olayların kıymetini bilerek... / Ufak tefek anılarımı kendi yaşantısındakilere benzetenler oluyor—benimkilere kendileri de bir şeyler katarak okumanın tadını çıkarıyorlar!”
...VE YEDİ YILDA ALTI KİTAP TE’LİFİ!
Özkişi’nin Yeni Asya Neşriyat’ta epi topu yedi yılda tam altı kitabı neşredilmiş. İşte o kitaplar:
“Vermek Üzerine Sohbetler” (2011)ki 2016 yılında üçüncü baskısı yapılırken adı “Hoş Sohbetler” olarak değiştirilmiş—, “Hayat Tadında” (2014), “Ömrümün Gurub Vakti” (2015), “Yaşarken Kaçamadıklarım” (2016), “Hey Gidi Günler Hey!” (2017) ve son eseri “Hayatın Tâ Kendisi” (2017)...
Gelelim Fatma Özden Özkişi’nin “mesaj”ına... Eserlerinde “hatıralar” nev’inden kendi hayatından anekdotları da (hikâyecikler) aktaran Özkişi, genellikle mâzinin aile ve sosyal hayatına dair kendince mühim/güzel/enteresan gözlem ve tespitlerini yansıtıyor.
Neticede “bir İstanbul hanımefendisi” rahmetlik oldu, kitapları kaldı yâdigâr (hatıra)...
***
KİTAP ADLARI
Alfabetik sırayla: “Hayatın Tâ Kendisi,” “Hayat Tadında,” “Hey Gidi Günler Hey!,” “Hoş Sohbetler,” “Ömrümün Gurub Vakti” ve “Yaşarken Kaçamadıklarım”