Çıktığı günden beri kitapları yoğun ilgiye mazhar olan yazarımızın, bu yeni çalışmasıyla da beğeninizi kazanacağından eminiz. Bu çalışmayı yayına hazırlayan ekip olarak bizler çok istifade ettik.
Şu an gazetemizde “Terapi” köşesinde davranış problemlerine çözümler üreten Dr. Kenan Taştan, yıllardır devam ettiği hekimlikte sıra dışı diyebileceğimiz pek çok olayla karşılaştı. Bu olaylar onu hem meslekî yönden, hem de insanî yönden etkiledi. Toplumun çeşitli kesiminden farklı şikâyetlerle Uzm. Dr. Kenan Taştan’a gelen insanlar, yaşadıkları problemlerin çözüm teklifleriyle geri döndüler. Onlar, ailevî, insanî, bilimsel konularda danışabilecekleri uzman bir hekimden yardım alabilmenin verdiği güveni yaşadılar. O hekim, kendisine danışanlara Batının modern olarak ifade edilen psikiyatri verilerinin—hem de manevî ve moral değerlerimizin—ışığında cevaplar verdi.
Kitapta çok ilginç terapi hikâyelerinin yanı sıra  yazarımız kendi terapi hikâyesine de yer vermiş. Bu hikâyelerden birini nakledelim:
Bir gün poliklinikte hasta muayene ediyorum. Sıra kendisine gelen altmış-altmış beş yaşlarında bir teyze, iki torunuyla birlikte, tansiyon ilâçlarını yazdırmak için içeri girdi. Ben, karneyi teyzenin elinden alıp bilgisayarda kayıtlarını kontrol edene kadar, çocuklar bütün polikliniğin altını üstüne getirdiler. Ben sesimi çıkarmadan teyzenin müdahale etmesini bekliyorum, ama nafile! Teyzem koltukta oturmuş, başını iki elinin arasına koymuş, bir yerlere daldığı belli. Çocuklar “afat” kabilinden. Dayanmak ne mümkün? Bir taraftan ilâç yazıyorum, bir taraftan da içimden teyzeme “çocuklara kızmadığı” için kızıyorum… Nihayet ilâçları yazdım ve teyzeye karnesini verdim. Onlar polikliniği terk edecekler diye bir taraftan da seviniyorum. Bu esnada tıpta “kapı kolu sendromu” dediğimiz şey vuku buldu. Teyzem bana döndü ve “Doktor Bey, kusura bakmayın, çocuklar biraz fazla gürültü yaptılar. Fakat onlara ne diyeceğimi ve onları nasıl teskin edeceğimi bilmiyorum. Üç gün önce anne ve babaları trafik kazasında öldü de!”
“Hıııı?”
Evet, bendeki tepki sadece ağzımdan çıkan gayriihtiyarî bir “Hıııı?” oldu. Sonra mı? Sonrası malûm:
“Teyzeciğim, lütfen oturun! Size nasıl yardım edebilirim?”
Pek çok insan, hayatlarını tehdit eden bir bunalımla karşılaştıkları ve önem verdikleri şeylere birdenbire bambaşka bir açıdan bakmaya başladıkları; karı ya da koca, ebeveyn ya da büyükanne, büyükbaba, yönetici ya da liderlik gibi yeni bir rol üstlendikleri zaman, temelde buna benzer bir değişim olur. Hayatta kalıcı ve köklü değişiklikler yapmanın yolu da, paradigmanın değişimiyle mümkündür.
Yeni kitabımızdan naklettiğimiz bu olaydaki gibi, biz de zaman zaman sabit fikirlerle hareket edebiliyoruz. Bakış açımızı değiştirmeyi denemiyoruz. Ya karşımızdaki kişinin çözemediği bir problem varsa? Ya bu problem onu çaresiz ve alternatifsiz bir duruma getirmişse? Ya o kişi yaşadığı problemin türünü ve boyutunu algılayacak durumda değilse? İşte burada görev bize düşüyor. Çözüm üretecek olan biziz. Karşımızdaki kişinin elinden tutmanın tam vakti…
Örnek olayda anlatıldığı üzere, benzer şeyleri ülke çapında yaşadığımız problemlerde de görmek mümkün. En basit konular bile sabit önyargılar yüzünden çözümsüz hâle gelebiliyor. Ezberci eğitim sistemi, bazı üniversitelerimizde bilgi yerine ideoloji üretilmesi, tüketim odaklı hayat felsefesi, ahlâk erozyonu, toplumsal şiddetin artışı, empati eksikliği…
Bilim ve demokrasinin gelişmesi ile birlikte, bu problemlerin zamanla çözüleceğine inanıyoruz.           
Bu arada memnuniyetle şu haberi de verelim: Yeni Asya Neşriyat, Kâzım Güleçyüz’ün gündem oluşturan Müflis Proje: Kemalizm kitabının üçüncü baskısını da yaptı. Daha nice kitaplarla, nice baskılara diyoruz.
Kitaplarımız konusunda sizden farklı fikir ve öneriler bekliyoruz. Yeni yeni kitaplar, bol ve istifadeli okuma dileklerimizle... 
                                            Yeni Asya Neşriyat