zellikle Ramazan aylarında tartışılmaya açılan Teravih namazı ile ilgili Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin hayatını ve tatbikatını araştırdık. Üstadın teravih namazını zaman zaman cemaatle kıldığı görülüyor. Hatta bir ay Ramazan boyunca cemaatle Teravih namazını kıldığını ve bazen de kıldırdığını ‘son şahitler’ anlatıyor. 

Üstadın namaz kılışı ve hususî halleri

Hafız Nuri Güven anlatıyor:

“(Üstadın) boyu uzunca sayılırdı. O uzun boylu adam, namaza durduğu vakit sanki küçülürdü. Belki beş dakika namaza durması sürerdi, çok heybetli, haşmetli ve haşyetli bir şekilde namaza dururdu. ‘Allah bana geçim kaygısını vermedi’ derdi. Son zamanlarda yanında radyo bulundurur ve dinlerdi. Konya’dan Halıcı Sabri kendisine bir taksi gönderdi, fakat kabul etmedi. Eğer kendisine verilenleri kabul etseydi, dünyanın en zengin adamı olurdu.

“Muhteşem bir hafızası ve çalışması vardı. Dört yüz sayfalık bir kitabı akşam alır, sabaha kadar düzeltir, tashih eder ve tamamlardı. Emirdağ’da işlerini en fazla Zübeyir yapardı. Kendileri Afyon Hapishanesinde iken, Ramazan’da mukabele için beş-altı çocuk gelmişti. Evin anahtarı bende olduğundan, çocukların evde kalması için haber göndermiştim. ‘Derhal yatırsın’ demiş, çocukları kendisinin evinde misafir etmiştik.

“Tığ gibi bir insandı; dağlara çıkarken biz arkasından ulaşamazdık. Kendileri seksen yaşlarında, ben ise otuz beş yaşlarındaydım. Ona rağmen arkasından yetişemezdim, belki yüz metre önden çıkardı o yüce dağlara.

“Saçları uzundu, kendisini hiç sakallı görmedim, her zaman ustura ile ayna karşısında tıraş olurdu. O kadar güzel kokardı ki, o kokuyu hiçbir yerde görmedim.

“Caminin müezzini olan Mübarek Murad Hoca, Üstaddan çok korkardı ve çekinirdi. Bir Kadir Gecesi tesbih namazı kıldırmıştım. Murad Hoca namazı bilemediği için ön taraflara gelmişti. Üstadın namaz kıldığı üstteki settareli yerden, öğleyin bıraktığı kibriti almıştı. Üstad hiçbir şey demeden cebinden yirmi beş kuruş kendisine verdi. ‘Kendine bir ecza (kibrit) al’ dedi.

“Teravih namazını biraz daha ağır kıldırmamı söylemişti. Kendisi Fatiha’yı ancak zorlukla bitiriyormuş, ben rükûa gidiyormuşum. Teravihte cemaat da çok oluyordu. Üstad cemaatin çok olmasından memnun olarak şunu söyledi: ‘Kesret-i cemaatte, vacip olan sehiv secdesi bile affediliyor. İnşaallahu Teâla Allah affeder. Okumayı biraz ağırlaştır ki, cemaat Sübhaneke’yi okuyabilsin.’

“Meşrûtiyet yıllarında basılmış bir kitabı eskilerden beri bendeydi, saklardım, onu kendisine getirdim. Çok memnun oldu ve çok sevindi. Zaman zaman başına kına yakardı.”1 “1950 Ramazan’ında otuz gün camiye, Teravih namazına geldi. Afyon hapsine girdikleri zaman evin anahtarını bana vermiş, anahtar bende kalmıştı.”2 

“İftarı birlikte yaptık”

İsmail Tunçdoğan anlatıyor: “Otele döndüğümüzde Osman isimli bir talebesi kendini bekliyordu. Ondan yoğurt istedi. Akşamleyin beraberce iftar ettik. Hoca akşam namazını kıldı. Daha sonra otelde imam oldu, beraberce Teravih namazını kıldık. Bir gece yattık. Sabahleyin bir faytonla istasyona geldik. Polisler, bineceğimiz yeri gösterdiler. Tren yolculuğu esnasında kendisini Isparta’dan tanıyan bir zât ziyaretine geldi.”3

—Devam edecek—

Dipnotlar:

1- Hafız Nuri Güven - Son Şahitler, 1994, 3. Cild s.158
2- Hafız Nuri Güven - Son Şahitler, 1994, 3. Cild, s.156.
3- İsmail Tunçdoğan - Son Şahitler, 1964, 2. Cilt, s.104.