- “Bu devlet sizi okuttu, yetiştirdi. Ama şimdi … ‘az para veriyormuş’. Böyle deyip ayrılıyorlar.” dedi.

- “Asistanlarla devam ederiz” dedi.

- “Yurt dışına gitmiş olan hekimleri Türkiye’ye dâvet ederiz” dedi. 

İlginçtir, alkış da aldı. 

Alkışlayanların bunların ne anlama geldiğini anlayıp anlamadıklarını anlamak isterdik. 

Allah’tan, “özel hastaneleri kapatırız” demedi. 

Deseydi muhtemelen aynı şakşakçıları “evet efendim, sepet efendim”e hazırdı. 

Ya da “asistanlara profesör kadrosu veririz” de demedi. 

Diyebilirdi de. Zira bırakınız bilimsel yeterliliği, akademik kültüre aşinalığı sıfır derecesinde olan kişilerin rektör ve dekan yapıldığını gördük ve görüyoruz. Otuzlu yaşlardaki partili memurların hastane müdürü ve hatta başhekimi yapıldığını da gördük. 

Ya da 70’lerin sonlarında iki yıllık eğitimi iki ayda verip öğretmen “yetiştiren” o “hızlı eğitim enstitüleri” gibi iki yılda diploma alınan “hızlı tıp fakülteleri açarız” da demedi. 

Dünyada örnekleri var mı bilemiyoruz, ama yoksa da ilk olurduk. 

Gerçekten “gidişatımızı gözden geçiririz, hatalarımızı düzeltiriz, gerekirse de asistanlarla ve mevcut kadrolarla yolumuza devam ederiz” demek çok da zor değil, ama bunları demeyip de garip şeyler söyleyince de alkış alınabiliyor. 

Bizim için asıl önemlisi şu:

Erdoğan “Yurt dışından ülkemize dönmek isteyenleri sür’atle buraya dâvet eder ve onları da ülkemizde istihdam ederiz” dedi.

Yurt dışına gitmiş olup da bu ortamda ve bu şartlarda buraya yani bu günkü Türkiye’ye dönmek isteyen doktor var mıymış ki? 

Böyle bir isteği olmasa bile buna ikna edilebilecek doktor var mı? 

Bilhassa Batı ülkeleri, yetişmiş hazır işgücü durumunda olan beyaz yakalıların ve entellektüellerin Türkiye’ye dönmesine fırsat tanır mı? Bir kere elde ettiği bu hazır sermayeyi kaçırır mı? 

Biz ihtimal olarak kocaman bir sıfır görüyoruz. 

Üstelik mesele sadece buradaki ücretin azlığı da değil. 

Mesele insanî şartların oluşturulması. 

Mesele gelecek endişesinin olmaması. 

Mesele Türkiye’nin istikbal vadetmesi. 

Oysa saraydakiler ve alkışçılar da dahil herkes biliyor ki bugünkü Türkiye’de bunlar eksik ve gittikçe de eksiliyor. 

Bunları bir bilmeyen var, ona da cumhurbaşkanı deniyor.