Herkes, her canlı ister istemez bu hakikati görecek ve tadacaktır. “Herkesi korkutan, en korkunç tevehhüm edilen” 1 ölüm hakikatinin bilinmezliğini, muğlak tılsımını ve mahiyetini en mükemmel şekilde Üstad Bediüzzaman Hazretleri Risale-i Nur yoluyla beyan ve izah etmiş, çağımız insanını büyük bir ümitsizlikten kurtarmış, imanlı gönüllere derman olmuştur.

Evet, “Mevtin muammasını ve tılsımını Risale-i Nur ile o açmış. O dehşetli yüzün altında ehl-i imana çok ünsiyetli, sürurlu, nurlu bir hakikat keşfedip ispat etmiş” 2 Üstad Bediüzzaman Hazretleri, Risale-i Nur Külliyatı’nın birçok yerinde, “Ölüm idam değil, firak değil, belki hayat-ı ebediyenin mukaddemesidir, mebdeidir ve vazife-i hayat külfetinden bir paydostur, bir terhistir, bir tebdil-i mekândır, berzah âlemine göçmüş kafile-i ahbaba kavuşmaktır.” 3 gibi ifadelerle ölümün mahiyetini defaatle beyan etmektedir. “Evet, ehl-i iman için ölüm rahmet kapısıdır, ehl-i dalâlet için zulümat-ı ebediye kuyusudur” 4 

Bu manalar ışığında, mü’min olan bir insan, ölüm hakikatini hiç unutmaması gerekmektedir. Yani diğer adıyla ”rabıta-i mevti” esas yapmalıdır. Üstad Bediüzzaman Hazretleri rabıta-i mevt üzerinde çok durmaktadır. Çünkü rabıta-i mevti esas yapan, dünyanın faniliğine surî tatlılığına kapılmayacak, gaflette boğulmayacaktır. Üstad Bediüzzaman’ın tarifiyle, “Rabıta-i mevt yani, dünya fani olduğu gibi, kendisi de içinde vazifedar fani bir misafir olduğunu düşünmekle, hayat-ı ebediyesine o surette çalışmaktır.” 5 ve “Rabıta-i mevt, ölümünü düşünüp, dünyanın fani olduğunu mülâhaza edip, nefsin desiselerinden kurtulmaktır.” 6

Bu sebeple, rabıta-i mevt mü’min için zarurettir. Peygamber Efendimiz Aleyhissalâtü Vesselâm “Lezzetleri tahrip edip acılaştıran ölümü çok zikrediniz” diye bu rabıtayı ders veriyor” 7 “Bu rabıtanın fevaidi pek çoktur” 8 diyen Üstad Bediüzzaman Hazretleri, “İhlâsı kazanmanın ve muhafaza etmenin en müessir sebebi rabıta-i mevttir” 9 hakikatine de dikkat çekmektedir. Ayrıca, “Ehlullah, Cenab-ı Hakk’a vasıl olmak ve dünyanın azim manevî tehlikelerinden kurtulmak ve saadet-i ebediyeyi temin etmek için iki esası ihtiyaren takip etmişler: Birisi rabıta-i mevttir” 10 tesbitini yapmıştır. “Rabıta-i mevt eski Said’i yeni Said’e (ra) çevirmiş ve daima hareket-i fikriyede yeni Said’e yoldaş olmuş” 11 diyen Üstad Bediüzzaman Hazretleri, rabıta-i mevti ehemmiyetiyle birlikte, bizlerin de hayatımızda yoldaş yapmamızı istemektedir. 

Hem gafletten, hem tul-i emelden, hem galat-ı histen kurtulmak ve neticede ihlâs-ı etemmi kazanmak olan rabıta-i mevti idrak edip esas yapmak için en müessir vasıtanın bu zamanda Risale-i Nur olduğu aşikârdır. Bu itibarla, Risale-i Nur gibi bir ilmi defineye ve manevî deryaya bigâne kalmak büyük gaflettir. 

Çünkü “Risale-i Nur şimdiye kadar hiçbir ilim adamının tam bir vuzuh ile isbat edemediği en muğlak mes’eleleri, gayet kolay bir şekilde en basit avam tabakasından tut da en yüksek havas tabakasına kadar herkesin istidadı nisbetinde anlayabileceği bir tarzda şübhesiz tam ikna edici bir şekilde izah ve isbat etmesidir. Bu hususiyet, hemen hemen hiçbir ilim adamının eserinde yoktur.” 12

Dipnotlar: 

1- Lem’alar 249.  2- Şuâlar 599. 3- Lem’alar 249. 4- age. 226. 5- age 235. 6- age. 181. 7- age.181. 8- age. 181. 9- age. 181. 10- age.235. 11- Şuâlar 599. 12- Asa-yı Musa 221 (Dipnotlar en yeni tanzim Külliyata göredir)