İkincisi, İstanbul Sözleşmesi.

Aklı başında her feraset sahibinin görüşü şudur: “Zinayı suç olmaktan çıkaran kanun ve İstanbul Sözleşmesi derhal iptal edilmelidir.”

Toplumsal Cinsiyet Eşitliği ve 6284 sayılı sözde Aileyi Koruma Kanunu gibi maddeleri içerisinde barındıran “Kadına Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye Dayalı Avrupa Konseyi Sözleşmesi” senelerce önce kabul edilmişti.

Halbuki, Macaristan’ın toplum yapısına uymadığı gerekçesiyle parlamentoda reddettiği, Rusya ve Ermenistan gibi ülkelerin bazı maddelere şerh koyarak imzaladığı İstanbul Sözleşmesi, 11 Mayıs 2011 tarihinde Türkiye hükümeti tarafından şerhsiz olarak kabul edilmişti. Böylece, “Bu sözleşmeye maalesef ilk imza atan ve ilk olarak kabul eden ülke olduk!”

İktidarı destekleyen muhafazakâr çevrelerin bile tenkit ettiği bu sözleşmenin dehşetli sonuçları şöyle dile getiriliyor:

- Kadın cinayetlerinde patlama yaşanıyor.

- Bu sözleşmeye dayandırılarak çıkarılan ve kadının beyanını esas sayan 6248 sayılı kanunla binlerce erkek evden uzaklaştırıldı.

- Toplumsal Cinsiyet Eşitliği adı altında ise cinsiyetsiz bir toplum inşa edilmeye çalışılıyor.

- Sözleşme, kadını ve aileyi korumadığı gibi aile yapısını bozdu, bozmaya devam ediyor.

- Aile reisi olarak bilinen babanın rolünün hiçe sayılmasına sebep oldu.

- Gençler artık evlenmek istemiyor, evlenme yaşı çok yükseldi. 

- “İstanbul Sözleşmesi, aile yapımızı bertaraf etmek için çıkarılmıştır.

- Bu sözleşme ile maalesef birçok değişiklikler oldu. İstanbul Sözleşmesi din, aile ve ahlâk düşmanı bir sözleşmedir. 

- Sözleşmeden sonra kadına şiddet daha da arttı. Aile yuvalarının kurulmasını zorlaştırdı.

- Bu kanunda şiddetin tanımı belli değildir. Burada muğlak bir şiddet ifadesi var. Bir kadın eşinden para istese ve erkek müsait olmadığını, yanında para olmadığını söylese bu bile ekonomik şiddet olarak geçiyor. Ya da erkek ters bir lâf etse hemen psikolojik şiddet olarak geçiyor.