Zira, iman esaslarının inkâr edilip ateizmin hüküm sürdüğü, Yabancı âdetlerin Müslüman toplumları istilâ ettiği; bid’aların çoğalıp her yere girdiği; dalâletin (sapıtmış fikirlerin) tahribatının şiddetlendiği 1 dehşetli bir zaman dilimindeyiz.
Müslümanlar, bilhassa dindarlar dikkat kesilmeliyiz! Zira, kendi imanlarımız da tehlikededir. Sadece “İnanıyorum” demekle kurtulamayız! Ve yüzlerce âyet ile hadisin, “İmanınızı yenileyiniz!” emrini yerine getiremeyiz. Evet, felsefî akımlar doğrudan doğruya din, iman ve ibadetlere saldırarak, Allah’ın varlık ve birliği fikrini temelden reddetmeye 2 çalışıyor. Ve doğrudan doğruya imanın köklerine/erkânına şiddetli ve cemaatli bir surette taarruz ediyorlar.
Dolayısıyla çok deliller ve parlak bürhanlar ile, imanın ispatına ve tahkikine hizmet etmek gerekir. Buna son derece ihtiyaç vardır.
Çünkü: Eğer dalâlet cehaletten gelse, izalesi kolaydır. Fakat dalâlet fenden ve ilimden gelse, izalesi gerçekten zordur. Eski zamanda ikinci kısım binde bir bulunuyordu. Bulunanlardan ancak binden biri dinî bilgilerle aydınlatılarak yola gelebilirdi. Çünkü öyleler kendilerini beğeniyorlar, hem bilmiyorlar, hem kendilerini bilir zannediyorlardı. 3
Öte yandan, günümüz Müslümanı bilmediğinden ibadeti terk etmiyor veya gayrimeşrû hayatın zararlarını bilmediğinden sefahet ve sefaletin bataklığına dalmıyor, zararı zarar bildiği hâlde giriyor. Meselâ sigara, alkol ve kumarın iflâh etmez dehşetli tahribatını bilmeyen yok! Yine de bu tuzaklara bile bile yakalanılıyor. Sebebi “bilmezlik” değil, imanın zaafı ve yokluğudur!
Dolayısıyla bu dünyada bir manevî Cehennemi, dalâlette gösterdiği gibi, imanda dahi bu dünyada manevî bir Cennet bulunduğunu, günahların ve fenalıkların ve haram lezzetlerin içinde manevî elîm elemleri gösterip, hasenat ve güzel hasletlerde ve hakaik-i şeriatın amelinde Cennet lezzetleri gibi manevî lezzetler bulunduğunu ispat etmek icap ediyor. 4
Kur’ân ve Sünnet-i Seniyyeye göre akıl, kalp, vicdan gibi yüzlerce his ve duygu ispat ve izah ile mutmain ve ikna edilmelidir. Dünya ve ebedî hayatımızın huzur ve mutluluğu buna bağlı.
Dipnotlar:
1- Bediüzzaman, Sözler, s. 442. 2- Şerafettin Gölcük, Süleyman Toprak, Kelâm, Konya, 1998, s. 120. 3- Mektubat, s. 27. 4- Bediüzzaman, Âyetü’l-Kübra, s. 191-193; 199-200.