Keza küçük bir otomobil lastik tamiri dükkânı açmak isterseniz yine belge ve ruhsat isterler.

Gıda sektöründe bir işyeri açmak isterseniz çok daha ciddî belgeler istenir. (Sağlıkla alâkalı olduğu için.)

Yahut şöyle düşünelim: Bir insan gerekli eğitime sahip olmadan ulusal TV ekranlarına çıkıp sağlık programı yapabilir mi? Pek tabiî kanun insanın yakasına yapışır ve ehliyeti olmadan tıbbî bilgiler sunan ‘çakma doktor’un işine, konuşmasına, programına son verilir.

Bir insan gerekli ehliyeti olmadan hızlı tren, metrobüs, vapur, uçak, otobüs veya otomobil kullanabilir mi? Ülkemizde her meslek erbabı ile alâkalı kanun ya da genelgeler veya tüzükler vardır. Meselâ vapur mu kullanacaksınız? Kaptanlık ehliyetiniz olması lâzım. Uçak mı kullanacaksınız? O zamanda pilotluk ehliyetiniz olması lâzım. Bütün meslekler için durum böyledir. Yapacağınız işe göre ehliyet aranır ve şarttır.

Hal böyle iken günümüzün Türkiye’sinde; ulusal ve yöresel yayın yapan bir çok TV kanalında; ehliyetli veya ehliyetsiz, acaip kılık ve kıyafetli insanlar çıkıp yüce dinimiz hakkında ‘caizdir, caiz değildir, olur, olmaz’ şeklinde fetvalar veriyorlar. Bu tip insanların mukaddes dinimiz hakkında çıkıp dinî program yapmaları ne kadar doğrudur? Bunları hangi kurum denetliyor? Gereken ehliyete sahip olup olmadıklarını kim denetler? Konu ile alâkalı gereken eğitimleri var mı? (Bu arada gerçek ilim adamlarını, muhterem hoca efendilerini tenzih ederim.)

Yüce dinimizin kendine mahsus kuralları vardır. “Ben Müslümanım, dinim İslâmdır” diyorsanız İslâmın koyduğu kurallara uymanız gerekir.

Meselâ müstehcen giyinenler arasında nasıl dinî program yapılır? Böyle bir sohbet İslâma hizmet midir? Yoksa İslâmı olduğundan başka bir şekilde göstermek midir? 

Kendilerini hoca (!) diye takdim eden insanlar kendilerine sorarsanız dinî tebliğ yapıyorlar. Şimdi biz bunlara hoca efendi, yaptıkları programlara da dinî program mı diyeceğiz? Bu ne perhiz, ne lahana turşusu? Dini olduğundan başka göstermek yahut dinde olmayan bidatları sokmak nasıl dinî program olur?

Şunu kesinlikle ifade edelim ki, ehil olmayanlar çıkıp din adına ahkâm kesiyorlar. Fesübhanellah. Kimileri müzikli bir ilâhî okuyor ondan sonra kasedini pazarlamaya çalışıyor. Kimileri bir kaç hadisi şerif mealini okuyor çörek otu veya ağrı merhemi satıyor. Yani hem Peygamber Efendimizin (asm) varislerinin isimlerini kullanarak hocalığı satarak, din-i İslâmı istismar ederek para kazanmaya çalışıyorlar.

Sözü fazla uzatmadan Diyanet İşleri Başkanlığımız en azından bir açıklama yapabilir. Müslümanları böyle tatsız, tuzsuz programlar için uyarabilirler. Ellerinde belki bu tür programları engelleme imkânı olmayabilir. Uyarma imkânı her zaman vardır. Müslümanları uyarsınlar.

Bazı program yapan zatların Türkçesi ise çok bozuk. Kimisi sesi çıktığı kadar avaz avaz bağırıyor. Kimileri de cennet babalarının çiftliği gibi özellikle soru soran hanımefendileri hemen cennete gönderiyorlar. İlgili birimler, ilgili kurumlar bu başı boşluğa mutlaka son vermelidirler. Bir kerre daha söylüyorum ki, ehliyeti, ihlâslı, samimî bir şekilde TV’lerde dinî program yapanlar (ilim ve irfan ehli) bu beyanlarımın dışındadır.

İlim erbabına her zamanda hürmetimiz vardır. Onlar bu ümmetin kandilleridir. Cümleniz Mevlâya emanet olunuz.