Kitap okurken kendimi başka bir dünyada buluyor veya maceralarla dolu bir yolculuğa çıkıyorum. Kimi zaman Sinbad’la, denizleri aşıyor, kimi zaman deve üstünde çöllerde geziniyorum.

Bazen devlerle mücadeleye giriyorum.

Sonra aklıma geldi, dedim ki kendi kendime: “Hep kitap okumak iyidir de... Acaba ben niye kitap yazmıyorum?” dedim.

Bu fikir aklıma yattı. Hemen elime kalemi kâğıdı aldım ve boş defterime yazılar yazmaya başladım.

Devleri yazdım. Denizleri aştım. Gökyüzüne çıktım. Güneşi kucakladım. Bulutların üstünde yattım. Rüzgârın savurduğu bir yağmur damlası oldum. Kimi zaman savrulan bir yaprak. 

Yahu; kitap yazmak ne kadar zevkli imiş. Kendimi özgür hissettim. Bembeyaz sayfaların arasında neredeyse sonsuzluğa uçuyorum.

*

Sınıftayız. Kitap okumakla ilgili bir tartışma konusu açıldı. Öğretmenim, “Çok gezen mi yoksa çok okuyan mı bilir?” diye sordu.

Parmak kaldırdım. Öğretmenim bana söz verince, “Bence her ikisi de... Bildiklerimin hepsini okuyarak, izleyerek ve gezerek öğrendim” dedim. 

Öğretmenim hak verdi ve sınıfa doğru şunları söyledi: “Kitap önce size bilgi kazandırır. Daha sonra da siz dünyayı kazanırsınız.” Ne güzel bir sözdü bu. Hemen not ettim... Eee.. Ne de olsa kitabımda kullanacağım.