Ona bağlılığını yenilemektir. Biattır. Ayrıca Mi’racla getirdiği saadet-i ebediye ve Cennet müjdesine bir teşekkürdür. Tahiyyat, Peygamberimizin (asm) Mi’racda Allah’la konuşmasıdır. Rabbimize bütün canlıların, hayatları boyunca yaptıkları tesbihatları takdimdir. Namazımızda bu konuşmaları zikirle, o sohbeti düşünürüz. Hatırlarız. Namazın yüksek ve kutsî manası anlaşılır. 

Her mü’minin namazının bir nevi Mi’rac mesabesinde olduğu anlaşılır. Yaradana yaklaşırız. Yakınlık duyarız. Allah’ın divanında, huzurunda kâinatın sözcülüğünü yaparız. Halife-i Zişan oluruz. Ayrıca teşehhüd de, Ehl-i Beyte yapılan duâların tekrarı, o nuranî büyük zatlara arkadaşlıktır. Refakattır. Yakınlaşmaktır. İbadet; sadece namaz, oruç, hac, zekâtla sınırlı değildir. Allah için yaptığımız her türlü kulluk, iyilik ve yine Cenab-ı Hak için kaçındığımız her türlü kötülük de birer ibadettir. Sevaptır.

Namaz ruh ve kalbimizin gıdasıdır. Kabrimizde ışık, mahşerde senet ve berat belgemiz ile kurtuluşumuz, herkesin geçeceği sıratta ise burağımızdır. Bineğimizdir. Namaz Allah’a Yüce Yaradana yönelmedir. O’na olan bağlılığımızın göstergesidir. Cenab-ı Hak’tan korunma talebidir. Namaz kutsal kitabımız Kur’ân-ı Kerîm’in dört maksadından biridir. Adaletle birlikte anılır. Diğer maksadlar malûmaliniz: Allah’ın birliği, peygamberlik ve haşirdir. Namaza bizim ihtiyacımız vardır. Aynen doktorun bize ilâç ve tavsiyeleri gibi. Hele şu pandemi ortamında, eve hapsedilen ve hareketsiz bırakılan insanın ihtiyacı daha da çoktur. Hareket berekettir. Hem hareket hem sevap. Nur üstüne nur. Vücudumuzun adeta nefes almasıdır. Zaten namaz arınmadır. Namaz Allah’tan yardım istemektir. Akıllarımızın O’na yönelmesidir. O’nun büyüklüğünün kalbimize nakşedilmesidir. İbadetlerimiz, Rabbimizin bizlere verdiği, ikram ettiği onca nimete karşı şükürdür. Kulluktur.

Namaz, insanın hayatına çeki düzen verir. Maddî ve manevî feyiz, bereket ve huzura kavuşturur. Namazla Allah’a iltica eden, sığınan, yaklaşan kul, dünyanın gam, keder, dert ve sıkıntılarından kurtulur. Zorluklara karşı bir güç kazanır. Güçlüklerden yılmamakla, Cenab-ı Hakk’a dayanması, tevekkülü beraberinde getirir. Hatta ölüme karşı da korkusunu giderir. Çünki, ölümün ardındaki ebedî hayatı görür. Rabbinin fazlını umar. Din iman ile temeli atılır. Namaz ile direği dikilir. Ayakta tutulur. Allah’a boyun eğen, teslim olan, yaklaşan bir Müslüman; nefsî ve şeytanî baskılardan da kurtulur. Gerçek hürriyete kavuşur. Kul, namaz ve secde ile Yaradanın sonsuz büyüklüğü karşısında, güçsüzlüğünü, aczini anlayıp eğilmesidir. Tezellülüdür. Rabiatül Adeviyye’nin dediği gibi: Ben Yüce Rabbime ancak O’nu sevdiğim ve O’na kavuşmak istediğim için ibadet ederim.’Ne Cennet nimetlerine ulaşmak için, ne de Cehennem ateşinden korkarak veya korunmak için değil. Yüce Rabbim! Bizleri ve neslimizi ihlâsla namaz kılanlardan eyle. 

Duâ ve ibadetlerimizi kabul buyur. Amin.