Şu anda bu yazıyı yazarken vücudumuzda cereyan eden sonsuz mu’cizeleri düşünmeye başlıyorum. 

Bunların çoğunun farkında bile değiliz. Ama vücudumuzun herbir organı gayet muntazam bir makine gibi, gayet dakik bir saat gibi çalışmaya devam ediyor.

Göz kapaklarımız bir dakika içinde 15-20 kez kırpıyor. Dakikada 12-16 kez nefes alıp veriyoruz.

Kalbimiz dakikada 75 kez, gayet doğru çalışan bir saat gibi çalışıyor. Bunların hiçbiri iktidarımız ve ihtiyarımız dahilinde değil. Hatta farkında bile değiliz. Benimdir dediğimiz vücudumuzun konuşma, düşünme ve yemek yeme dışında hiçbir fonksiyonu, hiçbir faaliyeti iktidar ve irademiz dahilinde değil.

Fabrikanın çarkları gayet mükemmel, gayet muntazam, son derece şuurlu, son derece kararlı, harikulâde bir koordinasyon, mükemmel bir iletişim, kesintisiz, karşılıksız ve olağanüstü bir yardımlaşma içinde.

Yutma mu’cizesine bakalım. Bize düşen görev lokmayı ağzımıza alıp, çiğnemek. Ondan sonraki harikulâdeliğe bakalım. Önce buradaki yapı hakkında biraz bilgi verelim. Gırtlağın ön tarafında Epiglottis denilen bir oluşum var. Gırtlak devamlı açık ve nefes alıp vermemizi sağlar. Yemek borusu gırtlağın hemen arkasında yer alır. 

Lokma çiğnendikten sonra kendi isteğimizle yutma hareketini yapınca ağızdaki lokma dil ile üst dudak arasında, dil kökü yukarı kaldırılıyor. Gırtlağın ön tarafındaki Epiglottis gırtlağı kapatır, yemek borusu açılır ve lokma yemek borusuna doğru ilerleyerek yoluna devam eder. Yutmanın bu fazı 1 saniye içinde gerçekleşir. Yutma mu’cizesini videoda seyretmenizi tavsiye ederim.

Yemek borusunun peris- taltik hareketleri ile lokma mideye gelir. Midemizin toplam hacmi 1,5 litre kadardır. Yediğimiz gıdalar midede toplanır. Mideden salgılanan salgılar ve midenin hareketleri ile iyice karışır ve karıştırılır. Sonra midenin düzenli hareketleri ile ince bağırsaklara gönderilir. İnce bağırsakların uzunluğu 8-9 metre kadardır. Karaciğer ve pankreastan imal edilen salgılar direkt ince bağırsağa akarlar. Buradaki gıdalarla iyice karışıp karbonhidratları, proteinleri, yağları, vitaminleri, mineralleri en küçük yapı taşlarına ayırırlar. Bu yapı taşları kendilerine mahsus ince bağırsak bölümlerinden emilerek, tayin edilmiş organlara gönderilirler. Geri kalanı posa halinde kalın bağırsağa doğru yoluna devam eder. Kalın bağırsaklar 1,5 metre uzunluğundadır. Kalın bağırsakta da kısmen emilim olmakla birlikte geri kalanı atık olarak dışarı atılır. Bağırsakların bu fonksiyonlarına katkıda bulunan faydalı, faydasız trilyonlarca bakteriler, hücreler vardır. Bu muazzam faaliyetinden dolayı bağırsaklarımız ikinci beyin olarak isimlendirilmektedir.

Burada yeri gelmişken aklıma gelen bir fıkrayı anlatmak istiyorum: Bektaşinin biri köyde yoldan giderken hayvan pisliği üzerinde dolaşan böcekleri görmüş. Kendine “Ey Allahım, bunları ne için yarattın, bunlara ne lüzum var” demiş. Bektaşi bir gün hastalanmış. Çare arıyor. Gittiği kişi ancak hayvan pisliği böceği yemekle şifa bulabileceğini söylemiş. Olur mu, olmaz mı derken hastalığı şiddetlenmiş. Yemek zorunda kalmış. İyileşmiş. Bir gün arkadaşı ile ceviz ağacı altında otururken, arkadaşı bektaşiye koca ceviz ağacına küçük cevizlerin, ince bir dala koca kavunun bağlanmasına mana verememiş. 

Bektaşi: Bir kere Allah’ın işine karıştım, bana böceği yedirdi. Bir daha karışamam.

1400 yıldan beri insanlığa hakiki saadeti, hakiki terakkiyi sunan Kur’ân ve Hz. Muhammed’in (asm) reçetesini anlamakta, kabul etmekte ve uygulamakta temerrüd eden, inatlaşan insanoğlu yeni bilimsel veriler ışığında insanlığa ‘pislik’ yedirme gayretinde.