Bilhassa sağlık uzmanları belli listeler hazırlar ve “şunları ye, bunları yeme” diye milleti ikna etmeye çalışır. 

Tabiî ki işin ehli olanlara itibar etmek lâzım. Ancak bütün bu anlatılanlar “Sünnet-i Seniyye”ye uygun olduğu ölçüde anlam kazanır. Yoksa dün ‘faydalı’ denilen yiyeceklere bugün ‘zararlı’ denildiğine ya da tam aksi beyanlara herkes şahit olmuştur. En çarpıcı olan ‘tereyağı’ ya da ‘yumurta’ üzerinden yapılan tartışmalardır. Yıllarca ‘tereyağından uzak durun, bitkisel yağ kullanın’ diyen kalp ve diyet uzmanları sonraki yıllarda ‘tereyağı çok faydalı, sofranızdan eksik etmeyin” demek durumunda kalmıştır.

Ramazan faaliyetleri kapsamında Bağcılar Belediyesi’nin programına katılan Beslenme ve Diyet Uzmanı Dr. Ender Saraç da önemli tavsiyelerde bulunmuş. “Ramazan ayı sadece bedenle ilgili değil, esas zihne, ruha oruç tutturacağız. Ramazan ayı ruhun da fabrika ayarlarına geri dönme ayı olsun” şeklinde konuşan Dr. Saraç şöyle demiş: “Yediğimiz yemeğin şifa veya zehir olması bizim elimizde. Bilinç düzeyi yemeği etkiliyor. Siz olumlu bir enerjiyle sofraya oturduğunuz zaman o yemekte zararlı maddeler olsa bile şifaya dönüşebiliyor. Meselâ karı koca küs ise çok yararlı olan brokoli, Brüksel lahanası, somon, sebze çorbası gibi şifalı yiyecekler son derece kötü maddelere dönüşebiliyor. 

Zararlı diyebileceğimiz yemekler ise mutlu, huzurlu, şükrederek, keyif içerisinde ve güzel enerjiyle yendiği zaman şifaya dönüşüyor. Sadece yemeğin kalorisi önemli değil. Hangi bilinçle yendiği de önemli. Sağlıklı beslenmek ve doğru miktarda yemek çok önemli ancak bunlar kadar önemli olan sofraya huzurlu oturmaktır. Yemek yapana teşekkür etmektir. Yemeğe besmeleyle, başlamak duâyla bitirmektir. İnanın bu yediğiniz yemeğin şifa oluşuna çok etki ediyor. Sofraya gelen nimetin ne kadar kıymetli olduğunu ve bize o nimeti veren yaratana teşekkür etmeyi unutmayalım. Şifanın önemli bir kısmı beyin gücünde, zihinde ve teşekkür de geçiyor bunlar çok önemli.” 

Oruçla ilgili değerlendirmeler de yapan Dr. Saraç, bu hususta da şu tesbitleri paylaşmış: “Ramazan ayı sadece bedenle ilgili değil, esas zihne, ruha oruç tutturacağız. Ramazan ayı ruhun da fabrika ayarlarına geri dönme ayı olsun. Ellere oruç tutturun, eller kötü şeye gitmesin. Gözlere oruç tutturun, kötüye bakmasın güzel baksın. Ayaklara oruç tutturun, harama günaha yürümesin. Dile oruç tutturun kötü söz söylemesin. 

Küfretmesin, dedikodu ve gıybet yapmasın. Bütün uzuvlarımıza oruç tutturmak lâzım. Ruhun toksinleri nedir? Yalan, kin, nefret, kıskançlık, gıybet, dedikodu. Bunlara filtre takalım. Ramazanda iyilik çıkartalım. Dullara, yetimlere, şehit ailelerine yardım edelim. Bu Ramazan ayında sessiz sedasız bir iyilik meleği olun. Ruha da o yüzden oruç tutturmamız lâzım.”

Bu tesbitler başka pek çok ilahiyatçı ya da doktor tarafından da dile getiriliyor. Bu beyanlar bir bakıma hadis-i şeriflerle anlatılanları da tasdik etmiş olmuyor mu? Yemeye ve içmeye başlarken mutlaka “Bismillah” demek gerektiği her halde boşuna değil. “Allah’ı unutma, besmelesiz yutma” güzel sözü de bunun için değil mi?

Güzel sözler ve besmele ‘su’ya dahi tesir ediyorsa insanın ruhuna ve manevî âlemine tesir etmez mi? 

Formül bellidir: Helâl şeyleri bismillah diyerek yiyelim. Uzmanların da ifadesine göre yediklerimiz ‘zararlı’ olsa bile çektiğimiz, okuduğumuz ‘besmele’ Allah’ın izniyle onu faydalı hale getirir.

“Bismillah de, öyle ye” vesselâm.