Biliyorsunuz, “soykırım” iddialarından arta kalan zamanda “Kolesterol faydalı mı, zararlı mı?” konusu tartışılıyor. Bazı uzmanlar kolesterol meleseni ilâç firmalarının abarttığını ifade ederken, bazıları da “iyisi var, kötüsü var” diyor. İşin aslını ve esasını bilmeyen ve bilmesi de gerekmeyen geniş kitleler ise; tartışmayı yürütenlere bakıp “O da haklı, bu da haklı” konumuna düşmüş vaziyette.
Zaman zaman sağlık konularındaki tartışmalara katıldığımızda hep şunu ifade etmeye çalışırız: “‘Sağlıklı yaşamak’, ancak Kâinatın Efendisi, Peygamberimiz Hz. Muhammed’in (asm) sünnetine uymakla mümkün olur.” Eğer biz, “Sünnet-i Seniyye”ye uygun bir hayat tarzı ortaya koyabilmiş olsak, pek çok hastalık ve sıkıntılardan uzak kalabiliriz. Çünkü Peygamberimiz (asm) her hal ve hareketiyle bize ve ümmetine örnektir. Temel hatamız, “Nasıl beslenmeliyiz?” sorusuna cevap ararken “Sünnet-i Seniyye”yi / Peygamberimizin (asm) nasıl yaşadığını, nasıl beslendiğini dikkate almamaktır. Bu noktada hekim-i hâzık / uzman ve mahir doktorlara ve ilim adamlarına daha çok iş düşüyor. Sünnet-i Seniyyedeki yeme içme bahislerini hayatımıza tatbik için özel çalışmalar yapılması lâzım.
Yeme içme konusundaki tartışmalar yapılırken niçin “İslâm hükemasının Eflâtun’u ve hekimlerin şeyhi ve filozofların üstadı, dâhi-i meşhur Ebu Ali İbni Sina”nın tesbiti dikkate alınmaz? İbn-i Sina yalnız tıp noktasında bir âyeti şöyle tefsir etmiş: “İlm-i tıbbı iki satırla topluyorum. Sözün güzelliği kısalığındadır. Yediğin vakit az ye. Yedikten sonra dört beş saat kadar daha yeme. Şifa hazımdadır. Yani, kolayca hazmedeceğin miktarı ye, nefse ve mideye en ağır ve yorucu hâl, taam taam üstüne yemektir. (Yani, vücuda en muzır, dört beş saat fasıla vermeden yemek yemek, veyahut telezzüz için mütenevvi yemekleri birbiri üstüne mideye doldurmaktır.)” (Lem’alar, s. 151)
Yeme içme noktasında çok çok önemli bir konu da, başlarken Allah’ın adıyla başlamak olsa gerek. Hatırlamak lâzım ki, “Bismillahirrahmanirrahim” tek bir âyet olduğu halde Kur’ân-ı Kerim’de 114 defa tekrar edilmiştir. Aynı şekilde “Besmele”nin sırlarıyla ilgili çok sayıda hadis-i şerif vardır. Kur’ân’ın hakikatli bir tefsiri olan Risâle-i Nur da (Sözler, “Birinci Söz”) “Bismillah her hayrın başıdır” diyerek başlar. Ayrıca, “İşaratül-İ’câz” adlı eserdeki şu ifade de çok anlamlı olmalı: “Bismillah, kudret-i Ezeliyenin taalluk [alâka] ve tesirini celb eder. Ve o taalluk, abdin [kulun] kesbine ve işine yardım edici bir ruh gibi olur. Öyleyse, hiç kimse, hiçbir işini besmelesiz bırakmasın!” (İşaratül-İcaz, s. 20)
Bu bilgilerden yola çıkarak şunu söylemek istiyorum: “Bismillah” demek suretiyle, helâl olan her şeyi, makul miktarda (Sünnet-i Seniyye ölçülerine göre) yemek insanın sağlığını bozmaz!
Daha önce yapılan bazı araştırmalardan da biliyoruz ki, “Bismillah” denildiğinde içtiğimiz “su”yun bile kimyası değişiyor. Bir bakıma normal su, “Bismillahirrahmanirrahim” denildiğinde “ilâç” hâline geliyor. Aynı şekilde, besmele ile kesilen hayvanın eti ile, besmelesiz kesilen hayvanın eti bile farklı oluyor. Bunlar ilmen tesbit edilen gerçekler. Bir de ilmen tesbit edilemeyen “manevî” yönler ve tesirler düşünüldüğünde, “Bismillâh de, korkma” ya da “Bismillah demeden sağlıklı diye bilinen şeyleri de yeme” demek lâzım vesselâm...