İnsanın ruh dünyasını çoraklaştıran ve iman merkezi olan kalbi harabeye çeviren imansızlık virüsü, ebedî hayatı karartan, en tehlikeli ve çaresiz olan hastalığın nedenidir. Merhum Mehmet Akif’in harika teşhisiyle: “İmandır o cevher ki İlâhî ne büyüktür… / İmansız olan paslı yürek sinede yüktür!” 

Manevî kalp hastalığının, şifalı iksiri iman olduğuna göre, uygulanacak tedavi metodu, iman hakikatlerini anlama yoluyla, imanı geliştirmeye gayret edilmesidir. 

İlâhî makama bir bağlılıkla gerçekleşecek olan iman yolculuğunda, uyulması gereken yol işaretleri tevbe, Cenab-ı Hakkk’ın (cc) geniş af ve mağfiretine sığınarak istiğfar etmek, namaz başta olmak üzere, emredilen kulluk vazifelerini yerine getirmektir. Günah işleme fıtratında yaratılan insana, tevbe kapıları ardına kadar açık bırakıldığı halde, günahlar tevbe ve istiğfar ile temizlenmezse, kesinleşerek, silinmez bir halde mühürlenecektir. Yeter ki, pişmanlık duyarak Rahman ve Rahim olan Rabbi’nin kusurları örten, affedici çağrısına dönüş yapabilmesi, ebedî kurtuluşa vesile olacaktır. 

Her derdin devası ve her şifanın mayası olan iman hakikati, insanın manevî hastalıkları hükmündeki kusur ve günahları, tevbe ve istiğfarla temizlenerek, RUHSAL DETOKS sağlanabilir. İman ilacının, farzların yerine getirilmesi ve Cenab-ı Hakk’ın (cc) razı olduğu davranışlarla canlanan hayat tarzıyla, etkisi daha da artmaktadır. Günah sıkıntılarından kurtulmaya çalışırken karamsar, ümitsiz ve çaresiz hallerle perişan olmamak için, Rahmanü-r Rahîm olan Rabb-i Rahîm’imiz (cc), kemâl-i rahmetinden, zayıf ve günahkâr kullarına, tevbe edilmediği sürece affedilmez suç olan şirk dışındaki günahlar için, kurtuluş yollarını açarak, ümitsizlik yollarını kapatmıştır. En büyük korkudan, rahatlatıcı bir nefes olan Zûmer Suresi 53. Ayette: “… Ey kendilerine kötülük edip (günahta) aşırı giden kullarım! Allah’ın rahmetinden umudunuzu kesmeyin. Doğrusu Allah, günahların hepsini bağışlar. Çünkü O, bağışlayandır, merhametlidir.” müjdesi verilmiştir.

Hastalıkların şifasında, en etkili bir ilaç iman olduğuna göre tevbe, istiğfar, namaz, ubudiyet ve samimi duygularla imanı geliştirmeye, gayret edilmelidir. Bediüzzaman Hazretleri: “Akaidî ve imanî hükümleri kavi ve sabit kılmakla meleke haline getiren, ancak İBADETTİR. Evet, Allah’ın emirlerini yapmaktan ve nehiylerinden sakınmaktan ibaret olan ibadetle, vicdanî ve aklî olan imanî hükümler terbiye ve takviye edilmezse, eserleri ve tesirleri zayıf kalır. (…) İmanî hükümlerin takviye ve inkişâf ettirilmesi, ancak ve tekrar ile teceddüt eden ibadetle olur. İbadet, fikirleri Sâni-i Hakîm’e çevirtmek içindir.” (1) buyurarak, manevî reçeteyi yazmıştır.

HİTAMUHU MİSK olarak, insanın hayat yolculuğunda yaşayacağı kaçınılmaz halleri, en veciz şekilde Tîn Suresi’nden anlayabiliyoruz: “Muhakkak ki Biz insanı “Ahsen-i Takvim” de, en güzel şekilde yarattık. İnsan aklını ve kabiliyetini kullanmadığı için onu “Esfel-i Safilîne” attık. Ancak iman edip salih amel işleyenler için sonsuz mükâfat vereceğiz.” (4-6)

Hastalar Risalesi’ni anlama yolunu bize açarak, ifade edebilmeyi de kolaylaştıran, şifa hazinelerinin ezelî sahibi Zât-ı Zülceâl-i velikrâm’a, kainatın zerreleri adedince hamd-ü senâ ediyorum. Haza min fadli Rabbi.

SAĞLICAKLA KALIN.

Dipnotlar:

1) Bediüzzaman Said NURSÎ, 

İşâratü’l İ’caz, s.227, 

Yeni Asya Neşriyat 2007