15 Temmuz’dan önce gönderdiğimiz yayınların tamamına yakını mahkûmlara ulaşıyordu. O tarihten sonra değişik bahanelerle bir ksım cezaevleri yayınlarımızı engelliyor. Bahaneler farklı. Örnek olarak birkaç tanesini aşağıda yazıyorum.

* Virüsü bahane ederek yayınlarımızı kabul etmeyen cezaevleri var.

* Yeni gelen bir mektupta gazetemizde resmî ilân çıkmaması bahanesi.

* Bir başka cezaevi de; yılbaşı, evlilik yıl dönümü, resmî ve dinî bayramlarda kitap alacaklarını söylüyor.

* Başka bir cezaevinin bahanesi; gönderdiğimiz, dergilere mahkûmların kendi paraları ile abone olmaları gerekiyormuş. Yoksa dergilerimiz cezaevine giremiyormuş.

Mahkûmların yayın okumasını yasaklamanın iyi niyetle bağdaşır bir tarafı yok. Hatta demokratik ülkelerde belirli sayfa kitap okuyan mahkûmların cezası indiriliyor. Ayrıca mahkeme kadıya mülk değildir deniyor. Mutlaka bu günler geçecek.

Not: Art niyetle yayınlarımızın ulaşmasına mani olanlara duâlarımızla gereğini yapalım.

Uzunca mektubumuza geçiyoruz

MEKTUP

Aziz, gayretli, vefakâr Hasan Muharrem Ağabey ve Medrese-i Yusufiye ekibi,

Allah’ın selâmı, bereketi, inayeti, rahmeti sizin ve hizmetlerinizin üzerine olsun. Mektubunuzu aldım ve memnun oldum. Yoğunluğunuzu tahmin edebiliyorum. Cevabınızın gecikmesi mümkündür. Hem ulaşmanız gerekenlerin çokluğu, hem de virüs nedeniyle mektuplar önceki aylarda takriben kısmen durdurulmuştu. Çok şükür şimdi açıldı. Allah’ım ayağınıza taş değdirmesin, sizin ve arkadaşlarınızın gayretlerini arttırsın; güç, kuvvet, imkân versin. Başta ülkemiz olmak üzere, dünyanın hiçbir yerinde mağdur-mazlum-masum kalmasın ki eziyet çekilmesin. Hak, hukuk, adalet, demokrasi, meşveret, hürriyet, kardeşlik, eşitlik her yerde hüküm sürsün. Çünkü “Bir yerde adaletsizlik varsa, her yerde adaletsizlik vardır” düsturu esas olarak hüküm sürsün ki dünyayı saran virüs musîbetinden, insanlığımızı halas eylesin. İdrak edelim, tövbe edelim, vartalara düşmeyelim, uyanık olalım, hakikî imanlı olalım.

Manevî olarak başımıza gelenleri sabr-ı cemil ile karşılamaya çalışıyorum. Musîbet ya hatanın telâfisi, ya mükâfatın başlangıcı olacağından, her iki durum da Rabbimizden geldiğinden baş göz üstüne. Küfür ve dalâlet dışında her halimize hamd olsun. Beşer şaşar, hata eder, nisyanla malûldür. Aslolan akletmektir, tefekkür etmektir. Bediüzzaman Hazretleri “Ümitvar olunuz” dediyse artık karamsarlığa yer yok. Her güne yeni bir şevk ile başlamalı. Zübeyir Ağabeyi anlayabilirsek eğer, muazzam bir model bizler için. Yere düşünce bile “düştüm” demeyip bir avuç toprak alarak kalkabilmeli ve düşüşü kâra çevirmeliyiz.

Bu noktada gazetenin çok önemli bir fonksiyonu vardır diye düşünüyorum. Ne zaman ki bıkkınlık olur, hemen şevk verir, ümit olur müjde verir. O nedenle hayatımızın odak noktalarından biri olmalı ve ehemmiyet vermeli. Üzülerek belirteyim ki bu derece mühimken korona nedeniyle 2-3 aydır malûmunuz önce haftasonları, sonra haftaiçi bazı günler gazetemize ulaşamadık. Takip edebildiğimiz kadar sadece İstanbul’da basım yapılmış, illerde sokağa çıkma yasağı gibi sebeplerden geri iadeler olmuş... Sizden ayrı kaldık. Ailelerimizden ayrı kaldığımızın üzüntüsü sizle bir kat daha arttı.

...

Bir kişinin dahi sayesinizde imansızlıktan hidayet bulması, ibadetsizlik girdabından çıkması, inançsızlık vartasından kurtulması, günah çukuruna düşmemesi veya ondan kalkması ne muazzam bir şeydir. Bir kitap, bir risale, bir mektup, bir selâm, bir tebessüm, bir iyilik, bir duâ inanın çok şeyi değiştirebilir. Belki sizin için binlerce muhataptan biridir, ama onun hayatıdır, her şeyidir ve ahiretidir.

...

Yeri gelmişken sosyal medya ve değişik platformlarda gazete ve camiaya yönelik saldırıları kınıyor, her daim gazetenizin arkasında olduğumu bildiriyorum. Hatta her tahliye olan arkadaştan söz alıyoruz dışarıda gazeteye devam etmeye. İnşallah çıktığımızda imkânımız olduğunca daima bir gazete abonesi kazandığınızı (kendi adıma) belirtebilirim. Duâlarımdasınız. Allah yâr ve yardımcınız olsun. Duâlarınızı beklerim.

Son gelen mektuplardan