Tezgâhlarda reçellik değil, ilâçlık vişne bulunmuyor. Bu Perşembe (26 Haziran) pazarda bir tek tezgâhta vişne değilse de kiraz vardı. İri iri Napolyonlar. Fakat iri olan sadece kirazın taneleri değil fiyatıydı da: 400 Türk lirası.  Markette değil, semt pazarında. 

Oysa okullar tatile girince her yıl bu tarihlerde gelinimi memleketine götüren oğlum, dönerken Akşehir’den ihracat malı kiraz kasasıyla dönerdi. Kiraza doyardık. Bu yıl, değil ihraç malı, yemelik kiraz bile yokmuş.

TZOB Genel Başkanı Şemsi Bayraktar’ın “Tarihimizin en büyük tarımsal âfetini yaşıyoruz.” ifadesiyle gündeme gelen zirâî don felâketi, aslında bir süredir sessizce tırmanan bir zincirin son halkalarından biridir. 65 ilde tarım ürünlerinin yüzde yüze varan oranda zarar gördüğü bu olay, bize acı ama açık bir gerçeği tekrar hatırlattı: 

Türkiye, çeyrek asra yakın, Rabb’imizin neredeyse birer birer bütün tabiat unsurlarıyla bizi sınadığı bir imtihan coğrafyasına dönüşmüş durumda.

Depremler 

6 Şubat 2023’te yaşanan Kahramanmaraş merkezli depremler, Cumhuriyet tarihinin en büyük ikinci depremi olarak kayıtlara geçti. 11 il doğrudan etkilendi, on binlerce can yitirildi. Oysa daha 2020’de Elazığ, ardından İzmir ve Van depremleriyle uyarılmıştık. 

Her depremden sonra depreşen “rant” hırsı gerekli derslerin alınmadığının resmidir.  Zemin sallanıyor ama vicdanlar da sarsılıyor.

 Sadece binalar değil, zihniyetler çürüyor, vicdanlar tefessüh ediyorsa, toprakla birlikte, cemiyet dahi tezelzüle mâruz demektir. 

“Umûmî musibetlerin, ekseriyetin hatasından ileri gelmesi cihetine Üstadımız dikkat çekmiyor mu?

Yangınlar 

Yangınlara, hele kontrollü olanlara zaten alışmıştık. Bilhassa deniz manzaralı ormanlık arazilerde periyodik olarak yangınlar çıkar, iki bıyık bükümü orman (yok o başka ölçü birimiydi) iki evleklik (bu da olmadı) iki otellik bir sâha, plaj alanları da hesaba dahil tabi, kazâen, bir lütf-ı İlâhî(!) yanıverirdi. 

İlgili bakanların beyanâtı hazırdı zaten: Yanan ormanlık alanlar derhal ağaçlandırılacak. Katiyyen yapı izni verilmeyecek. 

Ve çok kısa bir zamanda dikilen ağaçlar, pardon otel ve müştemilatları, havuz medyasında değilse de sosyal medyada arz-ı endam ederdi: “Yangın öncesi, sonrası ve şimdi ağaçlandırılmış (yani otellendirilmiş) hâli.” şeklinde, açıklamalı fotoğraflarla.

Fakat bu lütf-ı İlâhî(!) yangınlar, gazab-ı İlâhî olanlara davetiye mi çıkarıyordu  ne?  

2021 yazında Ege ve Akdeniz kıyılarımızda 299 noktada çıkan yangınlar binlerce hektar ormanı, köyleri ve canlıyı yuttu. Antalya-Manavgat, Muğla-Bodrum yangınları, kelimenin tam anlamıyla bir felâketti. Ormanlarımız cayır cayır yanarken CL-215  model yangın söndürme uçaklarımız THK hangarlarında hapisti. 

TBMM Kâtip Üyesi  Hatay milletvekili Nermin Yıldırım Kara, 26 Haziran 2025’te şöyle diyordu: “Kendi hava gücümüz olmayınca ormanlarımız küle dönüyor, paramız yabancı ülkelere gidiyor. 2023-24'te kiralık uçak ve helikopterlere 7,86 milyar (yedi milyar seksen altı milyon)TL, sadece Rusya’dan kiralananlara 295 milyon TL harcandı. Orman Genel Müdürlüğünün elinde sadece 9 helikopter, 10 uçak, 10 İHA var; yangınlarda kiralamaya muhtaç kalıyoruz. Bu nedenle sadece 2024’te tam 39 bin futbol sahası kadar alan yitirdik. Artık kendi hava gücümüzü kurarak hem ormanlarımızı hem de ulusal servetimizi korumak zorundayız.” 

İşin garibi hükümet 2025 başlarında THK’nin 8 adet CL-215 yangın söndürme uçağını   kayyim mârifetiyle satışa çıkartıyor ve eş zamanlı olarak da Tarım Orman Bakanlığı 13 adet yangın söndürme uçağı kiralamak için ihale açıyor. Üstelik kiralanmak istenen uçaklardan 7 tanesi THK’de satışa çıkartılan CL-215  model, 4 tanesi de gene aynı modelin farklı varyantı olan CL-415. Motoru biraz daha güçlü ve su kapasitesi de 5-6 kova daha fazla, o kadar.  İhaleye göre kiralama müddeti 3 yıl. 

Bir de mânevî yangınlarımız var ki…

“Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, imanımı kurtarmaya koşuyorum” diyen Üstad, bugünleri görseydi, ne derdi?

İşin kötüsü, maddî yangınlardan bile  “kiralama” paravanında rant devşiren iktidar sahipleri,  günümüzdeki dinsizlik, donsuzluk, densizlikler ve mânevî yangınlar için kılını kıpırdatmıyor. 

Cumhurbaşkanımızın mânevî şahsiyetini korumakta gösterilen hassâsiyetin zekâtı kadar bir hassâsiyet mânevî değerlerimizin muhafazası için sarfedilseydi, cemiyet şimdikinden daha iyi bir durumda olmaz mıydı?

Haksız mıyım?