Şahsi rahatını sağlamayı vaat eden aldatıcı tekliflere karşı en küçük bir meyil dahi göstermemiştir. Şahsına ait olan her konuda fedakârlığın en zirve noktasına ulaşmıştır. 

“Dokuz senedir, bir köyde inzivayı ihtiyar ettiğim; ve hayat-ı içtimaiyeden ve siyasetten sıyrılmak istediğim; ve bu defa gibi, müteaddit başıma gelen bütün işkencelere tahammül edip, dünya siyasetine karışmamak için bu on senede hiç müracaat etmediğimdir. Eğer müracaat etseydim, Barla yerine İstanbul’da oturabilirdim.” (Tarihçe-i Hayat) 

Bediüzzaman, ehl-i dünyanın dünyalarına müracaat etmiş olsaydı hayatını en rahat bir şekilde bütün imkânlara sahip olarak yaşayabilirdi. Eğer müracaat etseydi bir fâninin muhatap olabileceği en yüksek rahat ve keyfe sahip olabilirdi. Barla gibi inzivaya mecbur olduğu bir köy yerine İstanbul’un en güzel yerlerinde ikamet ve istirahat edebilirdi. Fakat Bediüzzaman, bunların hiçbirisine karşı en küçük bir arzu bile göstermedi. Dünya ve siyasetten çekinmekle Risale-i Nur hizmeti ihlaslı bir şekilde meydana geldi. Dünya menfaat ve çıkarları iman hakikatlerine zarar veremedi. Elmas kıymetindeki bu hakikatler kırılmaya mahkûm cam parçaları derecesine inmedi ve indirilemedi. Akıl, kalp, ruh ve vicdanlardaki tesirini artırarak devam ettirdi. Bu sayede bütün insanlar hiçbir şüphe ve endişe duymadan iman hakikatlerinden istifade edebilmektedir. Barla yerine İstanbul’da oturmayı, yani dünyayı reddeden Bediüzzaman, insanlığa en yüksek ve en kıymetli hizmeti yapmış oldu.