Cenab-ı Hak Kurân'da: "Kesinlikle imanlı ölmeyi emretmiştir." Çünkü, gerçek huzur imanda ve imanlı yaşamadadır. Ehl-i iman vefat edince, dünyaya ait bedenini dünyada bırakır. Çünkü o beden dünyaya aittir. İnsan ölünce, cesed-i necmî veya cesed-i misâlî denilen yeni bedenine girer ve yaşamaya devam eder. Berzah hayatında bu yeni bedeniyle yaşamaya başlar.

Kabirde, meleklerin "Rabbin kimdir?" gibi sorularına doğru cevap verirse, görevli melekler ona çok güzel ve süslü Cennet elbisesi giydirirler. Sonra da: "Sen berzah hayatında huzurlu ve mutlu yaşa ve istirahat et!" derler.

Ehl-i iman kimse, Cennet bahçelerinden bir bahçe olan kabrinde dost ve akrabaları ile görüşmeye, konuşmaya ve yaşamaya başlar. Kabri ve makamı genişler. Ehl-i iman ruhları, tâ semalara ve yıldızlar âlemine kadar uçarak seyahate ve gezmeye çıkarlar.

Kâfir ruhları ise, günahkâr ve suçlu olduklarından, Cehennem çukuru olan kabirlerinde hapistedirler ve envâ-i çeşit azap görürler. Dost, tanıdık ve akrabâları ile aslâ görüşemezler.

Bediüzzaman Hazretleri, merhum Hafız Ali ve Denizli kabristanını tebrik ettikten sonra şöyle diyor:

"Merhûm Hâfız Ali'yi ve Denizli mezaristanını tebrik ediyorum. Meyve Risâlesinin hakîkatini ilmelyakîn ile bilen bu kahraman kardeşimiz, aynelyakin ve hakkalyakîn makâmına çıkmak için kabre cesedini bırakıp, melekler gibi yıldızlarda, âlem-i ervahta seyâhate gitti. Ve tam vazîfesini yapıp, terhisle istirahate çekildi." (Şuâlar, s. 290)

İlmel yakın, ilim ve bilgi ile öğrenip bilmektir. Aynel yakın, görerek bilmek demektir. Hakkalyakîn ise, yaşamak sureti ile bilmektir.

Meselâ; ateşin yakıcı olduğunu öğrenmek, ilmelyakîn bilgidir. Ateşin yaktığını gözle görmek aynelyakîn bilgidir. Ateşin parmağımızı yaktığını hissetmek ise hakkalyakîn bilgidir.

İman, İslâm, ihlâs, üzere kalınız.