“Hayat zannettiğin hâlât yalnız bulunduğun dakikadır. Hatta bir kısım ehl-i tetkik ‘Bir âşiredir, belki bir  ân-ı seyyaledir’ demişler.”

Bediüzzaman Said Nursî böyle tarif etmiş maddî hayatı. O dakikadan öncesini ölü, sonrasını da adem, hiç saymış. Onun ‘ehl-i tetkik’ dediği bazı kişiler hayatı o kadar da uzun görmemişler ve ‘bir âşiredir, bir anda akıp giden zaman dilimidir’ demişler.

Dünya hayatı bazıları için gerçekten beşerin idrak edemeyeceği kadar kısadır. Hayat zannedilen o hâlâtı bazıları erken sayılan on, yirmi, otuz yıl; bazıları hayıflanılan kırk, elli yıl, kimi normal ömür süresi olarak görülen altmış, yetmiş yıl, kimi de uzun ömür addedilen seksen, doksan yüz yıl yaşamış. Çok azı da yüz yaşını geçerek ‘dalya’ demiş.

İnsanlık tarihinde dünya zamanı ile Hazret-i Havva gibi bin yüz yıl, Hazret-i Âdem Aleyhisselam gibi bin yıl, Hazret-i Nuh gibi dokuz yüz yıl yaşayanlar da vardır. Fakat ömrü yaşanılan sene olarak değil, o zaman içinde verilen eser, yapılan çalışma, gösterilen gayret, iyilik, güzellik, hayır, hasenat olarak görenler de az değildir.

Hilkatin iktizası ile insanlığın kahir ekseriyeti normal ömür süresi olan altmış, yetmiş yıl yaşamıştır. Onların çoğu da ömrünü yaşı ile sınırlamamış adını, sanını, namını; nesilleri, hizmetleri, eserleri ile yaşatmaya çalışmıştır.  Aralarında, öldükten sonra adından söz ettirmek maksadıyla ‘kiliseyi kirletenler’ de olmuştur.

Hususan Müslümanlar, hayat zannedilen hâlâtın veya ân-ı seyyalenin  her anını, her âşiresini iman, ibadet, zikir, tefekkür gibi ibadet halleri ile değerlendirerek veya davasına hizmet ederek, hayır, hasenatta bulunarak, insanlığa faydalı eserler vererek ebedîleştirme cihetine gitmişlerdir. Nureddin Tokdemir de onlardan biridir.   

İTTİHAD GAZETESİNDE YAZMAYA BAŞLADI

Nur Hareketi o yıllarda bilhassa İstanbul’da inşirah zamanını yaşıyordu. Nureddin, Zübeyir Gündüzalp ve Mehmed Kutlular’la çalıştıkça inşirah hareketine intibak etti. Onlarla birlikte İttihad gazetesinin kuruluş çalışmalarına katıldı. Yazı kadrosunda yer aldı ve mesleğinin iktizasınca tarihî yazılar yazma hazırlıklarına başladı.

“OKUMAZSAM ALDANIRIM”

Zübeyir Gündüzalp’in her vesile ile söyleyip itina ile yaşadığı bu sözü hayat düsturu olarak kabul eden Nureddin, her gün Risale okumayı ihtiyat haline getirdi. Zaten mesleği itibarıyla kitap okumayı seviyordu. Buna bir de Risale-i Nurların cazibesi ve arkadaşlarının teşviki eklenince Sözler, Mektubat, Lem’alar gibi imanî bahisleri muhtevi büyük risaleler elinden düşmez oldu.  

27. MEKTUBU ÇOK OKU

“Kardeşim, sen 27. Mektubu çok oku.” Bir gün, namazı müteakip yapılan namaz dersinin ardından Sözler’i alarak günlük okumaya başlayacağı sırada yanına yaklaşan Zübeyir böyle deyince durdu. Başını kaldırıp sebebini sormaya hazırlanırken onun gülümseyerek gitmesi, tesviyenin sebebini kendisinin bulmasının ifadesi gibiydi. Zübeyir’in sebepsiz konuşmadığını, insanın fıtratına göre tavsiyelerde bulunduğunu, kabiliyetini nazara alarak vazife verdiğini bildiği ve muhatabına bir şey söylemeden yaptığı tavsiyenin ve verdiği vazifenin arkasını takip ettiğini öğrendiği için bu tavsiyenin bir hikmetinin olduğunu anladı ve Sözler’i rafa koyarak Mektubat’ı aldı. Yirmi Yedinci Mektubu bulup merakla okumaya hazırlanırken kitaptaki sıralamada öyle bir bahsin olmadığını görünce şaşırdı. Bazı risalelerde olduğu gibi onun da sayı sırasında değil, işlenen bahisle ilgili başka bir yerde olabileceğini düşünerek elindeki kitaba dikkatle bir daha baktı ise de yine bulamadı. Dershanedeki arkadaşı Hamdi’nin izahatı ile anladı 27. Mektubun aynı zamanda Lahika mektuplarını ihtiva ettiğini. Raflarda eline geçen ilk lahika Emirdağ Lahikası olduğu için hemen aldı ve dikkatle okumaya başladı. Okudukça siyasî hissiyatının hareketlendiğini hissederek o tavsiye sayesinde siyasete temayülünü keşfetmiş oldu.

ASAYİŞ KOMİTESİNE KATILDI 

Nureddin Tokdemir’in, Üniversiteli Nur Talebeleri ile yaptığı ortak faaliyetlerden biri de solcu ve ülkücü anarşistlerin bazı üniversiteleri işgal ederek kendilerinden olmayan talebeleri sokmamaları üzerine; Ali Uçar, Necmeddin Şahiner, İsmet Hasenekoğlu, Muzaffer Avcı, Mustafa Tuncel, İbrahim Ünlü, Haluk İmamoğlu, Abdulkadir Özcan, Tuncer Arabul, Ahmet Fıçıcı, İbrahim Şencan, Nahit Topaloğlu, Arif Önemli gibi gençlerin kurduğun Asayiş Komitesi’ne katılmak oldu. Asayiş komitesi mensuplarının, boykotları, işgalleri kaldırtmak maksadıyla üniversite rektörlerini, fakülte dekanlarını ve mezkûr fikir gruplarına mensup müessir kişileri ziyaretlerine o da iştirak etti. Nurcu gençlerin bu hareketleri emniyet camiası, üniversite yönetimi ve ekser talebe cemiyetleri arasında takdir topladı.

“BEDİÜZZAMAN GİBİ ÜMİT AŞILAMAK LÂZIM”

Ziyaretlerden birini de Ord. Prof. Dr. Ali Fuat Başgil’e yapmışlardı. Odaya girdiklerinde Nureddin Topçu ve birkaç genç de oradaydı. Konuşmaya devam eden Topçu, insanın ümidini kıran sözler söyledi. Tokdemir söz istemek üzere el kaldırınca nazarlar ona döndü. Bekir Berk müdahale etmek istedi ise de Ali Fuat Bey nezaketle Nureddin’e baktı.

“Buyur evladım.” 

“Efendim, konuşulan mesele ile ilgili olarak Bediüzzaman’dan bir pasaj okuyabilir miyim?”

“Elbette.”

“Sual: Zindan-ı atalete düşmemizin sebebi nedir?

 Cevap: Hayat bir faaliyet ve harekettir. Şevk ise onun matiyesidir. İşte himmetimiz şevke binip mübareze-i hayat meydanına çıktığı vakit en evvel düşman-ı şedid olan yeis rast gelir. Kuvve-i maneviyesini kırar. Siz o düşmana karşı ‘Ümidinizi kaybetmeyin’ kılıcını istimal ediniz.”

Nureddin teşekkür edip yerine otururken okunan bahis karşısında duygulanan Ali Fuat Bey takdirkâr bir nazarla ona ve arkadaşlarına baktı. Memlekette hemen her sahada yaşanan onca nâ-hoş hadiseye rağmen hepsi mütebessimdi, ümit, şevk, heyecan doluydu. Onları işaret ederek Nureddin Topçu’ya döndü.

“Gençlere Bediüzzaman gibi ümit aşılamak lâzım, senin gibi yeis değil.”

Bu hareketi, kendisine mani olmak isteyen Bekir Bey dâhil herkes tarafından takdir edilen Nureddin Tokdemir, ondan sonra cemaatle cemiyet arasında irtibat sağlamak maksadı ile yapılan ziyaretlerin ekseriyetine katıldı. Hemen hepsinde meselelerle ilgili olarak kendi fikirlerinden ziyade, Bediüzzaman’dan vecize söylemeyi veya risalelerden kısa bahisler okumayı tercih etti.

“DİNİNİ BEDİÜZZAMANDAN ÖĞREN”

Başka bir zaman Cemil Meriç ziyaret edilmişti. Gözleri görmediği için Necmeddin Şahiner, Muhsin Demirel, Mehmed Soslu, Mehmed Paksu, Rüşdü Onduk gibi Nur Talebelerinin, münavebeli olarak Risale-i Nurlardan okudukları bahisleri hayranlıkla dinleyen ve ziyaretine gelenlere tavsiye eden Cemil Meriç’e kendisini tanıttıktan sonra sordu:

“Efendim, bana ne tavsiye edersiniz?”

“Evlâdım, dinini Bediüzzaman’dan öğren. Çünkü bizim en büyük tahribatımız din üzerinde olmuştur. Her davanın bir metodu var. Onu da iyi öğren. Bediüzzaman gibi başarılı olmanın yolu, onun metodunu öğrenmektir. Benim tanıdığım tek mücahit Bediüzzaman’dır.” 1 

KUTLULAR: SEN İSTANBUL’DA KAL

Fakülteyi bitirince İstanbul’daki bir liseye Tarih Öğretmeni olarak tayin edilen Tokdemir, öğretmenliğin yanı sıra Zübeyir Gündüzalp’in, Cemil Meriç’in tavsiyelerini de yerine getirdi ve kısa zamanda Risale-i Nur’un hizmet metotlarına intibak ederek kendisine tekabül eden çalışmaları yapmaya başladı. 1976 yılında babasının vefatı üzerine Hatay’a dönmeye karar verdi. Mehmed Kutlular’ın “Sen İstanbul’da kal” tavsiyesine rağmen, kendi tabiri ile “hayatının en büyük hatasını” yaparak Hatay’a gitti. Antakya Lisesi’nde Tarih öğretmenliği yaptı. İl Millî Eğitim Müdürlüğüne tayin edildi. Çukurova Üniversitesi’nde yıllarca Felsefe Tarihi ve Düşünce Tarihi dersleri verdi.

MİLLET VEKİLİ OLDU

“Talebeliğin hassası ve şartı şudur ki: Sözleri kendi malı ve telifi gibi hissedip sahip çıksın ve en mühim vazife-i hayatiyesini onun neşir ve hizmeti bilsin.” 2

Her Nur Talebesi gibi o da bu hakikati esas alarak Nur hizmetini asıl meslek ittihaz ettiği için hizmetlerine ara vermedi. Her vesile ile İstanbul’a gidip “ağabey” dediği Zübeyir, Kutlular, Fırıncı, Birinci, Bekir Berk gibi hizmet arkadaşları ile istişare ederek mahallindeki ve bölgesindeki hizmetlere hız kazandırdı. 

Aile büyükleri mahallin eşrafı addedilirdi. Kendisi de siyasî çevrelerle, fikir grupları ile iyi ilişkiler kurup hızla temayüz ettiği için DYP’den milletvekili adaylığı teklifleri aldı. Yaptığı istişarelerin neticesinde teklifi kabul etti, seçimi kazanarak 19. Dönem Hatay Milletvekili olarak meclise girdi. Nureddin Tokdemir için Meclis de mümbit bir hizmet zemini idi. Milletin vekilliği vazifesini hakkıyla ifa etti. Ekser celselere katıldı, komisyonlarda vazife aldı. Millî Eğitim Komisyonu Başkanlığı’na seçildi ve faydalı çalışmaların yapılmasına, isabetli kararların alınmasına vesile oldu.

MECLİSTE HİZMET

Mecliste de her vesile ile herkese Bediüzzaman’ı ve Risale-i Nurları anlattı. Bilhassa bandrol bahanesiyle Risâle-i Nurları tekelleştirme teşebbüsü sırasında parti farkı gözetmeden genel başkanları, grup başkanlarını ziyaret ederek meseleyi anlattı ve teklifin kanunlaşmasına mani oldu. Nureddin Tokdemir bunları ve çok daha fazlasını, çekirdek mesabesindeki bir ân-ı seyyaleye sığdırdı. 14 Ağustos 2018 tarihinde Ankara’da ahirete irtihal etti. Cenazesi, Kocatepe Camii’nde kılındı ve Gölbaşı aile mezarlığına defnedildi. Şimdi saadet-i dareynin berzah safhasında, ebedî Cennet meyveleri vermek üzere çimleniyor. 

Zîra “Bir ân-ı seyyale yaşamak, hadsiz envâr-ı vücuda medardır.” 3

NURETTİN TOKDEMİR  KİMDİR?   

Nureddin Tokdemir 1942 yılında Hatay’ın Reyhanlı ilçesinde dünyaya geldi. Kendisine ömür olarak bahşedilen ân-ı seyyalenin çocukluk safhası, ilk talebelik yılları orada geçti. İlk tahsili müteakip girdiği yatılı okul imtihanını kazandı ve Kahramanmaraş Lisesi’nde okumaya başladı. Bediüzzaman Said Nursî’yi ve Risale-i Nurları ‘mühim bir abi’ diye tavsif ettiği Nur Talebesi vesilesi ile orada tanıdı. Fırsat buldukça şehirdeki Nur medresesine gidip derslere iştirak ederek ve yanında taşıdığı küçük risâleleri okulda bazı arkadaşları ile birlikte okuyarak kendisini yetiştirmeye çalıştı.

Bediüzzaman’ın hayatının ‘Eski Said’ safhasını okuyup hamasî mücadelesine hayran kaldığı günlerden birinde bir öğretmen Peygamber Efendimiz (asm) Kur’ân-ı Kerîm, Bediüzzaman ve Risale-i Nurlar aleyhinde konuşmaya başlayınca kızdı. ‘Yalan söylüyorsun’ diyerek sert bir şeklide itiraz edince disiplin kuruluna verildi, bir yıl okuldan uzaklaştırıldı. 

O sene Kahramanmaraş’ta dershanede kalarak Nur hizmetinin işleyişini öğrenen Nureddin, aldığı cezanın müddeti bitince Antakya Lisesi’ne devam etti. O liseden mezun oldu, üniversite imtihanına girip yüksek bir puan aldı ve ağabeylerle tanışıp istişare ederek gireceği fakülteye karar vermek üzere İstanbul’a gitti. 

Maksadı Ankara İlâhiyat Fakültesi’ne veya İstanbul Hukuk Fakültesi’ne gitmekti. Zübeyir Gündüzalp’in telkinleri neticesinde İlâhiyata gitmekten vazgeçti. Av. Bekir Berk’in ‘hukukçulara değil muallimlere ihtiyaç var’ tavsiyesi üzerine de Hukuk Fakültesi’ne gitme fikrini bıraktı ve öğretmen olmak için İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nin Tarih Bölümü’ne kaydoldu.

Dipnotlar:

1-N.Tokdemir, Hizmet Hatıraları.

2-Mektubat, s.400.

3-Mektubat, s.339.