Eş, insanı insan eder ya da tersi de olabilir. Biz her daim hayata güzel bakan, güzel gören ve hayatından lezzet alma gayretinde olan kişiler olarak, eşlerimize o güzel gözle bakıyoruz.
İnsan kaderini yaşarmış. İyi bir eş seçebilmişsen, dua almışsın debektir.
Dünyanın en büyük mutluluğu, her geçen gün artan zaruret belası altında artan yükü sırtından alabiliyorsa, işte dünyadaki cennet ve dolayısıyla mutluluk bu olsa gerek.
Fakat eşlerin birbirine muhabbet ve sevgisi, maddi suret v.s. üzere olmamalı. Muhabbet ve sevgi Allah için olmalı, izdivacın amacı ve gayesi dahilinde ubudiyet olçüsünde olmalıdır.
Bugün Türkiye’de kasıtlı şekilde yaratılış değerlerimizden uzaklaştırıldık. Bize empoze edilen batılı eğitim bizi egoist, medeni canavarlar hâline dönüştürmüş. Dolayısıyla da kimseye aldırış etmeyen, anne ve babasını beğenmeyen bu ucube nesile tahammülümüz kalmadı. Toplumun rahatlığından ziyade ve ‘ben rahat edeyim de gerisi önemli değil’ diyebilen bir dünyâ kurmaya çalışanların kurdukları ailelerde malesef üç beş gunlük oluyor. Olan kundakta öksüz ve yetim kalan, aile sevgisinden uzak, kendiyle barışık olmayan nesiller netice veriyor. Yani toplum temelinden sarsılıyor.
Ey insanlar, aile müessesesinde zevc ve zevcenizi, çocuklarinizı hayâtınızın merkezine koymadığınız sürece, hakîkaten evli olmanın zevkini yaşayamazsınız. Eğer aynı inançlara sâhip değilseniz, o zaman evlilik mutluk ve huzur ortamı olmayacak. Zâten “Güzel ve zengin olanı değil, îmanlı olanı tercih edil” tavsiyesi edilmiştir. Çünkü güzellikler, zenginlikler geçicidir; îman dâimî ve kalıcıdır. Batılılaşma, sözde modernleşme heva ve hevasatları neticesinde kadınlarımız, gonca gül olan kızlarımız, yaratılış özelliklerinden uzak olarak, açıklığa, saçıklığa sürüklenmiş.
İslam kadınları tesettür ile kem gözlerden korumaktadır.
Hakiki ve tahkiki imanı elde etmiş zevc ve zevce bir ve beraber olunca dünya sıkıntıları suhuletle aşılır inşallah.