Ayrıca, o vazifeli şahsiyetin, bir de şöyle bir sözü var: “Bütün sâdâtın ceddi olan Fahr-i Âlem Aleyhissalâtü Vesselâmın Sünnet-i Seniyesini muhafaza için hayatını ve herşeyini feda eden bir mazlum…” (S.Tasdik-i Gaybi)

Hemen hatırlatalım ki, burada “mazlum”iyet içinde tarif ettiği şahıs yine kendisidir. Evet, tam bir mazlum şahsiyet olarak, hayatını ve her şeyini Sünnet-i Seniye yolunda fedâ etmiştir.

Yukarıda birer misâl olarak iktibas ettiğimiz sözlerden de açıkça anlaşılıyor ki, Hz. Bediüzzaman, Kur’ân’ın mânâ ve mesajını neşr ve ilân ile beraber, Sünnet-i Seniyye’nin ihyasına, muhafazasına ve bunun nesiller üzerinde tatbikini sağlamaya çalışmak, onun hayatının esası ve temel gayesi olmuştur.

Onun bu meseleye verdiği fevkalâde ehemmiyete dair bir parajlık sözünü hatırlatarak konuyu işlemeye devam edelim: “Sünnet-i Seniyyeye ittibâ, mutlaka gayet kıymettardır. Hususan bid’aların istilâsı zamanında Sünnet-i Seniyyeye ittibâ etmek daha ziyade kıymettardır. Hususan fesâd-ı ümmet zamanında Sünnet-i Seniyyenin küçük bir âdâbına mürâât etmek, ehemmiyetli bir takvâyı ve kuvvetli bir imanı ihsas ediyor. Doğrudan doğruya Sünnete ittibâ etmek, Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmı hatıra getiriyor. O ihtardan, o hâtıra, bir huzur-u İlâhî hâtırasına inkılap eder. …İşte, bu sırra binaen, Sünnet-i Seniyyeye ittibâı kendine âdet eden, âdâtını ibadete çevirir, bütün ömrünü semeredar ve sevabdar yapabilir.” (11. Lem’a)

Bu meyanda Hz. Bediüzzaman’ın çok sayıda söz ve beyanları var.

*

Ümmetin fesada gittiği şu dehşetli zamanda Sünnet-i Seniyyeyi ihya etmeye çalışmanın en en mühim ve en büyük bir hizmet olduğunu Risâle-i Nur ile neşir ve ilân eden Bediüzzaman Hazretleri, aynı şekilde Kurân’a hizmetin de aynı derecede kıymet ve ehemmiyet taşıdığını (Risâle-i Nur ile de bağlantılı olarak) aşağıdaki sözlerle nazara veriyor: 

“Aziz, sıddık kardeşlerim.

“Sizlerin ümidimin pek fevkinde gayret ve faaliyetiniz beni ahir hayatıma kadar mesrur ve müteşekkir edecek bir mahiyettedir. Bu defa mektubunuzda, ‘Hıfz-ı Kur’an’a çalışmak ve Risale-i Nur’u yazmak, bu zamanda hangisi takdim edilse daha iyidir?’ diye sualinizin cevabı bedihîdir.

“Çünkü, bu kâinatta ve her asırda en büyük makam Kur’an’ındır. Ve her harfinde, ondan ta binler sevap bulunan Kur’an’ın hıfzı ve kırâati her hizmete mukaddem ve müreccahtır.

“Fakat, Risale-i Nur dahi o Kur’an-ı Azîmüşşan’ın hakaik-i imaniyesinin bürhanları, hüccetleri olduğundan ve Kur’an’ın hıfz ve kıraatine vasıta ve vesile ve hakaikini tefsir ve izah olduğu cihetle, Kur’an hıfzıyla beraber ona çalışmak da elzemdir.” (Kastamonu Lahikası)

“Benimle hakikat meşrebinde sohbet etmek ve görüşmek isteyen adam, hangi risaleyi açsa; benimle değil, hâdim-i Kur’an olan üstadıyla görüşür ve hakaik-i imaniyeden zevkle bir ders alabilir.” (Kastamonu Lahikası)

Bütün bu hakikatli ifadeler, Üstad Bediüzzaman asıl gaye ve hedefinin Kurân’ın mana ve mesajını nesillere aktarmak ile Resul-i Ekrem’in (asm) yaşayış tarzı olan Sünnet-i Seniyyeyi hayata hakim kılmaya çalışmak olduğuna zerre miskal şüphe bırakmıyor. Dolayısıyla, bu meselelere dair bazı müfsitlerin ve münafıkların çarpıtma gayretli sözlerine asla itibar göstermemeli ve ciddiye almamalı.