Zamanlama açısından bir talihsizlik var başımızda. Zira, hayat şartlarının alabildiğine zorlaştığı, mesai arkadaşlarının uyuşamadığı, hatta aile efradının bile birbiriyle geçinemediği talihsiz bir zamanda yaşıyoruz.
Misâl: İş, aile, okul hayatı, maişet meselesi, sosyal çevre şartları itibariyle geçinmenin ne derece zorlaştığını hep birlikte yaşayarak görüyoruz.
Bunların dışında, en yakınlarımız da dahil olmak üzere, şu zamanda iki akrabanın bile birbiriyle uyuşamaz hale geldiği geçimsiz bir dönemin akıl almaz tuhaflıklarını seyrediyoruz.
*
İnsanlarımız arasındaki ihtilâfların ve şiddetli geçimsizliğin bir başka sebebi de, huy ve mizâç farklılığına dayalı davranış biçimidir: Enaniyet, asabilik, ruh darlığı, cimrilik, kıskançlık, gıpta damarını tahrik, meyl-i tefevvuk, gıybet, dedikodu, meyl-i imtiyaz, re’sen inisiyatif kullanma alışkanlığı, vesaire...
Bu haller, insanlarımızın arasına değişik kanallardan girip sancılar çektiriyor. Şu sancılı hallere daha fazla dayanamayan kimseler ise, dost ve kardeş çevreden ayrılmanın, hatta başını alıp başka bir diyara gitmenin yolunu aramaya başlar. Böylelikle, birbirine neseben yakın olanlar, geçimsizlik sebebiyle çareyi birbirinden uzaklaşmakta bulurlar. Ta ki, iş daha da kötüye gitmesin.
*
Söz konusu geçimsizlik hali, sadece ehl-i dünya denilen dinden, maneviyettan uzak kimselerle sınırlı değil. Aynı müzmin maraz, itikatlı müslim ve mütedeyyin kimselerin dünyasına da sirayet etmiş vaziyette. Birçok yerde öğreniyor ve şahit oluyoruz ki, kimi dindar ailelerin çocukları ve gençleri, haftalık iman dersini, hatta vakit namazlarını dahi terk edecek derecede dünyevîleşmişler, ne yazık ki…
Bu feci tabloyu daha yakından görmek, hissetmek için, miras veya aile davalarının görüldüğü mahkeme salonlarına gidip görmek kâfi.
Birbiriyle amansız düşmanlar gibi vaziyet alan mirasçıların gergin tavırlarını, yahut parçalanmış ailelerden geriye kalan masum çocukların hazin hallerini görenler, burada ne demek istediğimizi daha iyi anlar.
İşin garibi, birbirine karşı hasmane vaziyet alanların mahkemeleri yıllarca sürüp gidiyor. Bu da, adliye dairesinin ne derece hantallaştığını ve artan dava dosyalarının altında ezildiğini gösteriyor. Tabiî, en çok ezilenler de adliye dairesinin duyarlı, sorumlu, fedakâr personelidir. Allah onlara da yardım etsin.
*
Evet, hem geçim, hem de geçinme derdinin hayatı çekilmez derecede zorlaştırmasına mukabil, Allah, nesebî kardeşten bile daha yakın, daha samimî insanlarla bir arada huzur içinde yaşayabilme şansını-imkânını bahşetmiş bizlere. Yeter ki, kıymetini hakkıyla bilelim, derk edelim.
Acaba kimler öyledir? Yani, öz kardeşten daha yakın, daha candan, daha güvenilir kimler var şu dehşetli ahirzamanda?
Hiç mübalağasız, ihlâs, sadâkat ve tesanüd içinde imana hizmet eden Nur Talebeleri ile fedakâr Kur’ân şakirtleri öyledir. Elhak, biz dahi öyle görüyoruz. Ayrıca, insaf nazarıyla bakanlar da bunun öyle olduğunu görebilir.
Zira, birbirine karşı yapmış oldukları fedakârlıklarda dünyevi menfaat beklentisi olmadığı gibi, içinde minnet eseri de yoktur. Kim ne yaptıysa ve ne yapacaksa, her şeyi sırf Allah rızası için yaptığının şuuru içindedir.
Demek ki, çok ağır şartlar altında yaşadığımız şu zor zamanda, belki de en zor ve en sıkıntılı zamanda, Allah, güvenilir kulları vasıtasıyla bir taraftan da kolaylık ve rahatlık sağlıyor.