Bizler, ruhlar âleminden dünyaya, dünyadan kabre, kabirden haşre, ebedî bir hayat giden yolcularız. Ömür sermayemiz gittikçe azalırken, geriye dönüp baktığımızda çok defa "bir dahaki sefere yaparım" dediğimiz anlar olmuştur. Yapabilecekken yapmayı ertelediğimiz işler, gidebilecekken gitmediğimiz yerler, okuyabilecekken okumadığımız kitaplar, kılabilecekken kılmadığımız namazlar, söyleyebilecekken söylemediğimiz sözler vardır. "Nasıl olsa daha yarın da var" diye günlerimiz geçer. Ertelenen her güzel ve hayırlı iş, esasında elden kaçan bir fırsattır. Bugün İslâm âlemi de bu durumdadır. Elinde Müslüman kardeşine yardım etme imkânı varken etmiyor, birlik olmaları mümkünken olmuyor. Öylece durup Gazze'de olan katliama seyirci kalıyor.
Bugün Müslümanlardan çok, Müslüman olmayanlar, masumların daha fazla öldürülmelerine merhamet edip seslerini yükseltiyor, harekete geçiyor. Şöyle bir hadis-i şerif vardır. Cennetlik bir grup, Cehennemlik bir gruba gelirler. Derler ki: “Size ne oldu da Cehenneme girdiniz? Halbuki biz sizden öğrendiklerimizi uygulayarak Cennete girdik.” “Doğru” derler. “Biz sadece söylüyorduk, ama söylediklerimizi yaşayanlardan değildik.” 1 Bu hadis, söz ve harekete geçmek arasındaki farkı açıkça ortaya koyar. İslâm İş Birliği Teşkilâtı'nın yaptığı gibi kınamak, konuşmak veya planlamak yeterli değildir. Önemli olan bir an önce harekete geçmektir.
Hükümetlerin durduramadığı bu katliama karşı, dünyanın bir çok ülkesinden, çoğu Müslüman olmayan yüzlerce insan şu an Gazze'ye yola çıkan gemilerle insanlık seferinde. "Bir dahaki sefere" demeden, daha fazla ertelemeden harekete geçen vicdanlar, Gazze'ye yardım götürmeye, onların yanında olmaya gidiyor. Kim bilir, onlar bu sefere başkalarını kurtarmaya çıktığını düşünürken, kendi kurtuluşlarına vesile olacak ve oluyor da. Sosyal medyada yayılan görüntülerde, şehadet getiren, ilk namazını kılan, ilk kez sure ezberleyen, Kur'ân dinleyen yabancı aktivistler görüyoruz. Belki de bu sefer onların, son parasını bir bilete verdikleri Cennet'e seferleri... Bu açıdan Küresel Sumud Filosu hepimize örnek oldu. Dünya hayatının tek bir sefer olduğunu, onu doğru kullanmak, eyleme geçmek, "Nasıl olsa biri yapar, tek ben miyim?" dememek gerektiğini insanlığa, özellikle Müslümanlara ders verdiler.
Bediüzzaman Said Nursî’nin ifadesiyle ömür sermayesi çok az, ama yapılması gereken işler çoktur. Bizler de kendi hayat yolculuğumuzda bu farkındalığı taşımalıyız. Her günümüz, hem kişisel hem de toplumsal olarak sorumluluklarımızı yerine getirmek için bir fırsattır. Bugün harekete geçmek, ebedî hayata hazırlıkta azığımızı arttırmak demektir. O hâlde bir Müslüman neden bu konuda geri durur ki? Ahirette "Neden yardım etmedin?, Neden yanımızda olmadın?" diye Müslüman kardeşlerimiz hesap sorarlarsa ne diyeceğiz? "Vaktim yoktu, işim vardı, bırakamadığım rahat bir hayatım, konfor alanım vardı" demek orada adaletin terazisinde çok eksik kalır. Mahcup oluruz. Onun için, masumların hakkını savunalım, elimizden geldiği kadar harekete geçelim, zalimlere buğz edip, masumlara dualar edelim. Unutmayalım; hayat bir sefer, o da bu sefer.
Dipnot: 1- Terğib, s. 127.