RESİM YARIŞMASI

Bugün canı hiçbir şey yapmak istemiyordu. Akif, bugün biraz durgundu. Hasta olduğunu düşündü, ama hasta değildi. Sadece canı bir şey yapmak istemiyordu. Bugün vakit nasıl geçecekti? Kitabını aldı okuyamadı, resim defterini açtı resim çizemedi, ders kitabını açtı, ama sadece karşılıklı bakıştılar ve onu da kapattı. “Of, puf” diye söylenmeye başladı. En iyi seçenek annesine sormaktı. Acaba onun da canı sıkılıyor muydu?

Annesi çok güldü, ama komik olduğu için değil. Sadece başıyla onayladı. “Vay, annem de sıkılıyorsa...”  diye içinden geçirdi. O zaman benim bu halim gayet normal. Ama bu da çok sıkıcı. Yani hiçbir şey yapmamak.

Aklına bir şey geldi. Telefonla bütün akrabalarını arayarak muhabbet etmek. Kuzenleri, teyzeleri, anneannesi, babaannesi… Konuştukça içindeki sıkıntı azalıyordu. En son kuzeniyle bir saat içerisinde en güzel resmi kim yapacak yarışması yaptı. Sonunda içindeki sıkıntı geçmiş ve çok mutlu olmuştu. O zaman boş durmanın ne kadar sıkıcı olduğunu anladı ve Allah hiçbir canlıyı boş durması için yaratmamıştır, diyerek resminin başına geçti.