Söğüt ya da benzeri ağaçların şu ince dallarından örülmüş, sırtta yük taşımaya yarayan, kaba fakat dayanıklı, hem derin, hem de büyükçe bir sırt sepeti olarak, kısaca tarif edilmekte.

Deyimlerimiz var tabii ki, ister istemez, bununla ilgili.

En meşhûr olanı da herhalde şu “sırtında yumurta küfesi taşımak” olsa gerek…

Şu deyim, her şeyden evvel, Üstâdımız Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin, talebeleriyle sevk edilip, 28 Ocak 1948’de konulduğu ve 20 Eylül 1949’a kadar yaklaşık iki sene (20 ay) kaldığı, en sıkıntılı vaziyette, 40 kişilik, camları kırık bir koğuşta, gıdasız, tek başına, kışta, işkenceli şu zemherir soğuğuna maruz bırakıldığı Ayfon Hapsi’nde, “Saff-ı Evvel” talebelerinden gayet mühim âlim bir talebesi olan Ahmed Feyzi Kul’un, mahkemede, Risale-i Nûr’un hakkaniyetini ispat sadedinde, kahramanca, “cesurâne” fakat “ihtiyatsız”, Nur mesleğinin en mühim bir esası olan şu “sırren tenevveret” düstûruna aykırı, ateşin müdafaasıyla ilgili olarak, mahkeme sonrasında kendisine hitaben söylediği, “Bak Kardaşım! Ben, senden daha cesurum; fakat ‘sırtımızda yumurta küfesi’ var…” şeklindeki gayet derecede ehemmiyetli şu ihtarını her nedense birden aklıma getirdi, derhâtır ettirdi bana.

Herhalde şu sözden, bu ihtardan kastedilen mânâ, şu dâvânın kutsiyetinin, dâvâ sahibinin üzerine yüklediği sorumluluğun şu müthiş ağırlığı, ya da meselenin ciddiyetiyle beraber şu nezâketine dâir farkındalığının en üst seviyesi, veyahut taşıdığı şu yükün, yüksek kırılganlık hassasiyeti yanında, nihayet derecede olan değerliliği, yahut şu fedakârlığın, hem de diğergâmlığın en münteha noktası olsa gerektir…

*

“Sırtında yumurta küfesi taşımak” deyimi, son günlerde, siyaset sahnesinde pek popüler, hem de şu siyasetçilerimizin mesailerinin onunla pek meşhûn oldukları bir kavram, şu “polemik” konusu olan.

Temel ayrım ya da tartışma ise, zannediyorum, şu “küfe”nin “kimin” ya da “kimlerin” sırtında olduğu konusunda düğümleniyor…

İktidar sözcüleri ya da şu hükümet taraftarları, “icra makamında” yalnız kendilerini gördükleri, hem de öylece, öyle de kabul ettikleri için, muhalefeti eleştirileri noktasında, şu “sırtında yumurta küfesi olmamakla”, tabir-i diğerle “tuzu kuru olmakla” tasvir edip, şu eleştirilerinin tamamen geçersiz, hem de değersiz, hiçbir kıymet-i harbiyelerinin olmadığını istihza yollu ifade ediyorlar.

Muhalefet ise, haklı olarak, asıl sırtında şu yumurta küfesi olanın, “itibardan tasarruf olunmaz!” itikadında olan ve bu parola üzere icra-i hükümet eden şu iktidar ya da hükümet değil, “millet” olduğunu açıkça ilan ediyorlar, delillerini de şu şekilde sıralıyorlar:

Son bir yıl içinde, akaryakıtın şu 8 liradan 25 TL’ye dayanmış olması.

1 Ocak 2021 itibariyle, sadece 7.5 TL olan doların, en son güncelleme ile şu 19 TL ‘ye dayanmış olması.

Türk Lirası’nın, komşu şu diğer ülkelerin paralarına karşın “en çok değer kaybeden para birimi” olması. Mesela, 1 Bulgar Levası’nın 10 TL’yi aşmış olması, 1 Azerbaycan Manatı’nın 11 TL’ye, yine 1 Gürcistan Larisi’nin de 7 TL’ye dayanmış olması buna örnek gösterilebilir.

Bunun anlamı ise, siz bırakın şu Avrupa’yı ya da Avrupa ülkelerini, bir Türk vatandaşı olarak sizin, söz konusu şu ülkelere seyahatiniz bile artık pahalı, şu “lüks” tüketim kapsamında olması demek…

Enflasyonun yıllık olarak, o da TÜİK’in rakamlarına göre % 85 düzeyinde gerçekleşmesi, ama asıl şu milletin hissettiği reel enflasyonun ve ona bağlı gıda enflasyonunun ise şu “üçlü” rakamlarda, bunun çok çok üzerinde olması.

Asgari ücretin artmasıyla beraber, ülkede yaşanan şu hiperenflasyon sebebiyle alım gücünün artmaması, tam aksine, her geçen gün erimesi, düşmesi.

Ev fiyatlarının “astronomik” seviyede artmış olması sebebiyle, dar gelirli vatandaşın ev alabilmesinin artık “hayal” olması.

“Öğretmenler” başta olmak üzere memurların, şu kiraların yüksekliği ve de ürkütücülüğü sebebiyle büyük şehirlerden, artık, adeta “kaçar” duruma gelmiş olması.

Ülkede toplanan şu vergi gelirlerinin “yarısından fazlasını”, dolaylı vergiler de denilen, şu vatandaşın ödediği Özel Tüketim Vergisi ile Katma Değer Vergisi’nin oluşturuyor olması.

Ve en son olarak, vergi, harç ve de cezaların 2023 itibariyle, MTV hariç, ortalama olarak %122.93 oranında arttırılmış olması.

Sizce, şu “deyim” neymiş; ya da kimin sırtındaymış şu “küfe”; sizi bilmem ama, açıkçası ben unuttum…