* Risale-i Nur getirdiği misaller ve diğer bazı özellikleriyle derin hakikatleri sâde insanlara bile anlatır. Hâlbuki o gerçekleri büyük âlimler bile “anlaşılmaz ve anlatılamaz” deyip, değil geniş kitleye, yüksek seviyedeki insanlara bile anlatamazken, Risale-i Nur etkili ve duygulu bir şekilde anlatır.
Demek Risale-i Nur’daki suhulet-i beyan (kolay anlatım) şüphe yok ki İlâhî inayet eseridir ve onun müellifinin hüneri olamaz... (Elif Kübra Sertbakan)
* Kur’ân ve Hadîs-i Şerîflerdeki müteşabih haberlerin ve mesajların (mânâsı açık olmayan âyet ve hadîslerin) ehli tarafından yorumlanması lâzım ki İslâmiyet hakkıyla anlaşılsın. Görüyoruz ki Bediüzzaman, bu sorunu eşsiz bir şekilde yaptığı te’villerle, âyet ve hadîsten istihraç ettiği mânâlarla çözüme kavuşturmuştur... (Hakan Özlen)
* (...)Bediüzzaman demokrasiye İslâm adına sâhip çıkmış ve [onu] benimsemiştir. Onun eserlerinin pek çok yerinde doğrudan veya dolaylı olarak demokrasiye atıf vardır. (Havva Konur)
* Çağın eşsiz mânevî tefsiri Risale-i Nur, bulunduğumuz asrı muhtevasıyla aydınlatan, insanın “aklî, kalbî, ruhî” yaralarını saran mükemmel bir eserdir. (Kübra Örnek-Korkmaz)
* Risale-i Nur bir tek Kur’ân-ı Kerîm’i kaynak alarak yazılmış, müellifi olan Bediüzzaman Said Nursî’ye göre aslında “yazdırılmıştır.” (Merve İriyarı)
* (...)Bediüzzaman ortaya koyduğu hizmet metodunu daima siyasetin dışında tutmayı, özellikle bu hizmeti Siyasal İslâmcılara bulaştırmadan “müsbet îman hizmeti” çerçevesinde yürütmeyi başarmıştır. İslâm’ın ruhunu rencide eden ve siyaseti önceleyen İslâmî hareketlerin iflâs edeceklerini ferasetiyle öngören Bediüzzaman, fertlerin ıslahını esas alan “müsbet hareket”i savunmuş, bunun te’sisi için hayatını ortaya koymaktan çekinmemiştir. (Mustafa Gengeç)
* Bediüzzaman “îman” mes’elesini, “hayat” denilen İslâm’ın hayat-ı içtimaiyede yaşanması ve “şeriat” denilen Kur’ân hükümlerinin uygulanmasından daha muazzam görmüştür. Çünkü îman bir temeldir, hayat ve şeriat ise temelin üzerine kurulan binâdır. Temelin sağlam atılmasına daha çok önem veren Bediüzzaman ve onun eseri Risale-i Nur, bu yüzden îman hakikatlerine muhtaç bu zamanı aydınlatacak niteliktedir. (Mustafa Gönüllü)
* (...)Asıl mes’ele “hizmeti devam ettirmek.” Hedef ve istikàmet doğruysa, “vasıtalar, usûller ve prensipler” sahihse, o yolda kimlerin bizimle beraber olduğuna bakarken kendimizi Kaf Dağı’nda görmememiz lâzım. Kendi nefsimizden başka kimseye “ihlâssızlık” yakıştırmamamız lâzım; şüphelensek bile gereğini doğru şekilde, yani “dönüp şeyhinin şeyhi olmaya çalışmak” biçiminde yapmamız lâzım. Yoksa o dağ bizim için yüksek bir kule olur ve ihlâssızlıkla düşüveririz; ortada tutunacak yer bulamazsak pek derin bir çukura yuvarlanmak ihtimali var—unutmamalıyız! (Nuri Mannas)
* (...)Risale-i Nur yalnızca tek bir kaynağa, yani Kur’ân-ı Kerîm’e başvurmuş olması hasebiyle muhteva olarak en sağlam kaynağa dayanmış ve Kur’ân’ın değişmez ve değiştirilemez (kesin) âyet ve sûrelerini kaynak almıştır. (...) Risale-i Nur, Kur’ân’a hizmet ediyorsa Risale-i Nur’a hizmet eden de doğrudan Kur’ân’a ve îman hakikatlerine, İslâm’a ve İslâm âlemine ve bütün kâinata hizmet etmiş olur. (Şüheda Betül Karakuş)
* Risale-i Nur aynı zamanda bir “îman hizmeti”dir. (...) Bu îman hizmetinin hâdimlerini ise Cenab-ı Hak, ihtiyarları ve iktidarları haricinde bu hizmette istihdam etmiştir. (Zeynep Toprak)
***
Not: Yukarıdaki tesbitler, “Köprü” dergisinin “İslâmî hizmet metotları” konulu Yaz 2020 tarihli sayısından derlenmiştir.