John Bulwer’in 1644 yılındaki sözleri şöyledir: “Elin hareketi ve uzatılması kesinlikle konuşmayla ilgili olarak bilinir. Konuşma ile birlikte elin bu hareketleri insanın söylediği sözleri açıklar, yöneltir, zorlar, uygulatır ve güçlendirir. Elin bu hareketi olmasa konuşma sevimlilikten yoksun ve yavan kalacaktır.”

Hele de konuşma yoksa, bu işaretler daha da anlamlanmaya başlayacaktır.

Öğrencilerimle işaret diliyle birçok ilâhî öğrendik. Bunlardan biri de “Biz Kur’ân’ın hâdimleri” ilâhisiydi. Bu ilâhî, tam da onları anlatıyor.

İlâhiye çalışırken, işaretleri yaparken kalben tam hissettiler, etkilendiler, duygulandılar…

Dedim ki işaretle: Sizi tebrik ederim, hepiniz çok özel, çok kıymetlisiniz. Duyamıyoruz, konuşamıyoruz biz Kur’ân’ı, dini öğrenemeyiz demediniz. Kursa geldiniz, gayret ettiniz, istediniz, çalıştınız… Cenab-ı Hak da size hediye verdi ve Kur’ân-ı Kerîm’i öğrendiniz.

Ahirette bu Kur’ân okuyan elleriniz nurlanacak.

Orada sizin yerinize elleriniz konuşacak…

Biz Kur’ân’ın hadimleri,

Pür imanlı ve zindeyiz.

Bu yoldan dönmeyiz asla,

Peygamberin izindeyiz.

Hak Habibim dedi ona,

Bizden feda can uğruna,

Âlem şâhit olsun buna,

Peygamberin yolundayız.

Tende kalan bir can ile,

Aşk ile, pür iman ile,

Biz Hz. Kur’ân ile,

Peygamberin izindeyiz.

Not: Bizim Aile dergisi Eylül sayısından alınmıştır.