Çünkü bir çocuk, küçüklüğünde kuvvetli bir ders-i imanî alamazsa, sonra pek zor ve müşkül bir tarzda İslâmiyet ve imanın erkânlarını ruhuna alabilir. Adeta gayr-ı müslim birisinin İslâmiyeti kabul etmek derecesinde zor oluyor, yabanî düşer.”(Emirdağ Lâhikası) diyor Üstad Hazretleri.

Yine başka bir yerde: “Risale-i Nur’a herkesten ziyade iştiyak gösteren, masum gençler ve çocuklardır” (Tarihçe-i Hayat) diyor.

“Çocuklar hamiyet-i milliyeden merhamet isterler, şefkat beklerler. Bunlar da, zaaf ve acz ve iktidârsızlık noktasında, merhametkâr, kudretli bir Hàlık’ı bilmekle rûhları inbisât edebilir, istidâdları mes’ûdâne inkişâf edebilir. İleride, dünyadaki müthiş ehval ve ahvâle karşı gelebilecek bir tevekkül-ü îmânî ve teslîm-i İslâmî telkinâtıyla o masumlar hayata müştakane bakabilirler. Acaba, alâkaları pek az olduğu terakkiyât-ı medeniye dersleri ve onların kuvve-i mâneviyesini kıracak ve rûhlarını söndürecek, nûrsuz, sırf maddî, felsefî düstûrların tâliminde midir?” (Mektubat) elbette değildir. O zaman, o masum çocukların hayatlarına îmânî telkinâtları yapmalıyız.

Bizde ortaokullu küçük, şevkli Nurcularla “tatillerde yapılan 4-5 günlük programlar yeterli değil” dedik ve haftalık düzenli buluşmaya karar verdik... Uzun zamandır da devam ediyoruz elhamdülillah.

Buluştuktan sonra, birlikte yatsı namazını kılıp, tesbihatı yapıyoruz...

Sonra yarım saat Risale-i Nur’dan kısa kısa bölümler okuyup, önce üzerinde konuşup, anlayıp; sonra ezber yapmaya başlıyoruz. Ve hemen ezberlerimizi birbimize okuyoruz. Ardından Risale dersimiz başlıyor. Bazen müzakere şeklinde masanın etrafında toplanıp okuyoruz, hep birlikte açıklıyoruz. Bazen de tahtaya notlar yazıp, anlatılan dersimizi dinliyoruz... Sonrasında... Çay olmazsa olmazımız… 

Annelerimizin gönderdiği ikramlarda ders baklavamız...

Sohbet, muhabbet, gülüşmeler, bilmeceler, fıkralar, anılar paylaşmalar...

Eeee buluşmuşken dershanemizi birazda oyunlarla şenlendirmek lâzım diyoruz ve babalarımız dersten gelene kadar bu anı değerlendiriyoruz.

Her hafta buluşmayı dört gözle beklediklerini söyleyen bu çocuklarımızı eminim melekler alkışlıyor, Üstadımız tebessümle seyrediyor.

Cenab-ı Hak onları bu güzel hizmette daim etsin inşaallah. Ahirette anne ve babalarına şefaatçi eylesin...

Küçük kardeşlerimizin bu buluşmalara dair düşüncelerini kısaca paylaşalım dedik:

Zehra: Risale-i Nur sayesinde eğer rahatsızsam ve keyfim yerinde değilse düzeliyorum ve pozitif oluyorum. Hem öğrenip hem eğleniyorum. Dersimizi iple çekiyorum. Olmazsa çok üzülürüm.

Zeynep: Dersimiz hiç bitmesin istiyorum. Ahiretten özellikle karanlıktan, mezardan çok korkuyordum, iman nazarı ile bakmayı öğrendim. Risaledeki örnekleri okulda öğretmenime de veriyorum ve çok seviniyorum.

Ayşe Nur: Cuma günleri efsanemiz. Ben çok memnunum. İyi ki derslere gidiyorum, iyi ki cemaatle tanışmışım. Risale-i Nur hayatımda çok değişiklik kattı. Meselâ Adil olmayı her daim Hak’tan yana olmayı öğrendim.

Ebrar: Risaleler benim için ve hepimiz için doğruyu yanlışı ayırt eden yol gösterici, kötülüklerden alıkoyan kalkan ve de her konuda aydınlatan bir güneş gibi sonsuz bir ilimdir. Risaleleri tanıdığım için kendimi çok bahtiyar hissediyorum. Derslerden çok keyif alıyorum.

Nisa Nur: Her hafta ders gününü heyecanla bekleyerek gidiyorum.

Suizan yapmamayı gıybet etmemeyi ve daha bir çok şeyleri öğrendim. Risale-i Nur’u ve Nur kardeşlerimi çok seviyorum.