Her hasta, acısıyla birlikte Rabb’ine yönelen bir kul. Bu sancılı anlar, sadece bedeni yormaz; ruhunu olgunlaştırır, sabrı öğretir ve şükürle birleştiğinde manevî bir reçeteye dönüşür. Gel, bu hastalık yolculuğunu birlikte anlamaya çalışalım.

Düşün bir: Acın seni yıldırıyor, sabırsızlanıyorsun, “Neden ben?” diyorsun. Ama bak, bu acı ömrünü ibadet hükmüne çevirebilir. Her nefesin, her sabırlı anın bir ibadet sayılır. Bedensel acılar kadar ruhsal teslimiyet de ibadettir; Hâlık’a yönelip yalvarmak, riyasız bir ibadet olur.

Peki ya nimeti fark etmek? Sağlıklı olsaydın, başının, elinin, midenin kıymetini belki hiç hissedemezdin. Hastalık sana bu farkındalığı verir. Şimdi hissettiğin her sancı, sana şükretmeyi ve ruhsal ferahlığı öğretir. Acı içinde saklı bir lezzet vardır; bunu görmek, hastalığın yükünü hafifletir.

Merak ve endişe mi? İşte en büyük düşman. “Acaba daha kötü olacak mı?” diye kendini kaptırdığın an, acın büyür, sabrın azalır. Merakı bırak, hikmeti düşün ve kalbini ferahlat. “Elhamdülillah” de, “Ah!” deme; zihnini rahat bırak. Unutma, merakın kökü kesildiğinde hastalık hafifler, ruhun şifaya kavuşur.

Geçmişteki elem, gelecekteki kaygı… Bunlar da yükünü artırır. Oysa geçmiş artık yok, gelecek ise henüz gelmedi. Bu an, sabır ve teslimiyet anıdır. Cenab-ı Hak’ın sana verdiği sabır kuvvetini kullan; her elemden bir ders çıkar. “Yâ Sabûr!” diyerek dayan, boş yere zihnini yorma.

Ve hekime güven… Mütedeyyin ve bilgili hekimlerin tavsiyesi, maddî şifa için en etkili reçetedir. Ama zihnindeki hayalî hastalıkları besleme. Endişe büyüdükçe hastalık da büyür; bırak küçülsün, dağılmasına izin ver. Teselliye ve doğru nasihate güven; ruhunu güçlendir.

Hastalığın her anı, bir sohbet, bir reçete, bir merhemdir. Sabırla karşıla, teslimiyetle yaşa ve her hâl için şükret. “Ah!” demek yerine “Oh!” de; şifa yalnızca Hâlık’tandır. Her hasta, bu hasbihalde kendini bulur, hem bedenen hem ruhen güçlenir.

Kaynakça: 25. Lem’a

Not: Yapay zekâ destekli hazırlanmıştır.