Peygamber Efendimizin (asm) vefatından sonra, Hz. Halid bin Velid komutası altındaki İslâm ordusu, Irak ve Suriye topraklarını fethetti. Hatta Sa’d ibni Ebu Vakkas kumandasındaki Sahabe-i Kiram ordusu İran’ı da fethettikten sonra yönünü Anadolu topraklarına çevirdi.
Allah’ın adını yaymak ve yüceltmekten başka bir maksatları olmayan bu kahraman insanlar, Milâdî tarihle 639 yılında Hz. Halid bin Velid ordusuyla o zamanki adı Amid olan Diyarbakır surları önüne geldi. Beş ay süren uzun ve yorucu bir kuşatmadan sonra Diyarbakır fethedildi. On sahabenin kale kapılarını ve zincirlerini kırmasını müteakip şehir teslim olmak durumunda kaldı. Bu arada 27 Sahabe de şehit oldu. O sahabeler bu gün kendi isimleriyle anılan bir camiin altında yatmaktadırlar. Peygamber Efendimizin (asm) vefatının üzerinden yedi sene geçmiş iken arka arkaya gelen bu fetihler, İslâm ordularının Müslümanlığı yaymak hususunda gösterdiği gayretlerin ne kadar yüksek olduğunu gösteriyor.
Urfa’dan Sivas’a, Diyarbakır’dan Elazığ’a kadar uzanan Doğu Anadolu toprakları Bizanslılardan alınmış ve geneli Kürtlerden meydana gelen bir millet Müslümanlıkla şereflenmişti. Bu gün Diyarbakır’da, Kur’ân’da ismi geçen iki peygamber medfun bulunduğu gibi, daha başka dokuz peygamberin daha adı geçmektedir. Aynen öyle de, Anadolu’nun nice şehirlerinde Sahabe-i Kiramın türbeleri bulunmaktadır.
26 Ağustos 1071 tarihinde Selçuklu Sultanı Alpaslan, Bizans ordusu kumandanı Romen Diyojen ile savaştığı zaman, Müslüman olan Doğu Anadolu topraklarında yaşayan Kürtler de onun ordusunda yer almışlardı. Birlikte Anadolu kapılarını açmışlar ve birlikte bin yıldan beri bu topraklarda yaşamaya devam ediyorlar. Türkler ve Kürtler Müslümandır ve ebede kadar Müslüman kalmaya devam edeceklerdir. Bu kardeşliğimizi dahilî ve haricî hiçbir kuvvet bozamayacaktır.
Yavuz Sultan Selim, Şah İsmail’e karşı Çaldıran Meydan Muharebesini 23 Ağustos 1514 yılında yaptığı zaman, meşhur Bitlis âlimlerinden İdris-i Bitlisinin gayretleriyle yine Müslüman Kürtler onun ordusunda yer aldı. Birlikte bu savaşı kazandılar. Bundan dolayı Türk ve Kürt et tırnak gibi birbirinin kardeşidir. Ayrılmaları mümkün değildir. Yavuz Sultan Selim “İttihatken savlet-i a’dayı def’e çaremiz/ İttihat etmezse millet, kuşe-i kabrimde hatta bikarar eyler beni.” demiştir. Bediüzzaman Hazretleri de “Ben Sultan Selim’e biat etmişim. Bu zamandaki Kürtler, o zamandaki Kürtlerdir.” ifadesini kullanmıştır.
Bu bin yıllık uzun tarih boyunca, bazı zamanlar sıkıntılı süreçler yaşanmıştır. Cumhuriyet döneminin ilk ayaklanması, 13 Şubat 1925 tarihinde patlak veren Şeyh Said isyanıdır. İslâm dinine aykırı birtakım icraatlar arka arkaya yapılırken, “Din elden gidiyor.” endişesine kapılan Şey Said ve taraftarları, bu isyanı birlikte yapmayı Bediüzzaman Hazretlerine teklif ederler. Ancak Bediüzzaman “Türk milleti asırlardan beri İslâm dinine hizmet etmiş ve çok evliyalar yetiştirmiştir. Bunların torunlarına kılıç çekilmez, siz de çekmeyiniz. Teşebbüsünüzden vazgeçiniz. Millet irşat ve tenvir edilmelidir.” diyerek reddetmiştir.
1978 yılında kurulan ve12 Eylül 1980 ihtilâlinden sonra faaliyetlerine yoğunluk veren PKK ilk kanlı terör eylemini 1984 yılında Şemdinli de yaptı ve otuz üç askerimizi şehit etti. Bunun üzerinden yarım asırdan fazla bir zaman geçti. Bu zaman zarfında, on binlerce vatan evlâdı şehit edildi. Bir trilyon dolardan fazla devlet imkânları bu terör belâsını def etmek için harcandı. Şimdi ise, PKK kendisini feshetme kararı aldı. Bundan ancak memnuniyet duyulur. Söylem bazında bu durum iyi olmakla birlikte, devlet aklı bunun çok ciddî takipçisi olmak durumundadır. Terörsüz Türkiye inşaallah gerçekleşir ve oraya sarfedilen maddî imkânlar, milletin refahına harcanır. Temennîmiz ve duamız bu yöndedir.