Genç yaşta yapılan yanlışları ve neticesinde yaşanan pişmanlıkları görmek için gençleri; herhangi bir suç işlemeden hapishanelere, her hangi bir hastalığa dûçar olmadan hastanelere ve dönüşü olmayan bir yola gitmeden mezaristanlara gitmeye ve tefekkür etmeye dâvet ediyor Bediüzzaman.
“Ve o gençliğin suiistimâliyle gelen hastalıkla hastahanelere ve taşkınlıklarıyla hapishanelere ve kalb ve ruhun gıdasızlık ve vazifesizliğinden neş’et eden sıkıntılarla meyhanelere, sefahethanelere veya mezaristana düşeceklerini bilmek istersen, git hastahanelerden ve hapishanelerden ve meyhanelerden ve kabristandan sor.
Elbette, ekseriyetle gençlerin gençliğinin suiistimalinden ve taşkınlıklarından ve gayr-ı meşrû keyiflerin cezası olarak gelen tokatlardan eyvahlar ve ağlamalar ve esefler işiteceksin.” Geçenlerde bir vesile ile yarı açık ceza evi şartlarını ve mahkûmların durumlarını görme imkânına sahip oldum. On metre kare genişliği ve derinliği olan bir kutu gibi beton blokların arasında onlarca genç… Bir kısmı çamaşırlarını yıkamış, çamaşır ipi ile duvara asıp güneşletiyor… Bir kısmı yeri yıkıyor… Bir kısmı gazetesini/kitabını okuyor… Bir kısmı diğer arkadaşı ile konuşuyor… Bir kısmı da bir köşeden bir köşeye oltalama (yürüme) yapıyor… Biz de on metre kadar yukarıdan pencereden onları izliyoruz. İnsan, hapse girince, hürriyeti; hastalanınca, sağlığı anlıyor. On metrekarelik bir mekânın var ve bir kapı ile koğuşuna geçiyorsun. Sana ait saatlerde ancak bu alana geçebiliyorsun. Mahkûmların büyük çoğunluğunun gençler olması ibretlik. Hislerin akla galip gelmesi bu işte. Gençlerin hapishane şartlarını, -hapse düşmeden- görmelerinin nefis terbiyesi açısından etkili olacağını; akibeti görmeyen kör hissiyatın mağlûp olacağını düşünüyorum.
Önümüzdeki eğitim öğretim döneminde pazar gurubumuzla bir Risale-i Nur dersimizi –izin verirlerse- hapishane tefekkürüyle, bir diğer dersimizi genç yaşlı hastaların içinde hastanede ve bir dersimizi de mezaristanda yapmak niyetimiz var. Böyle bir görsel dersin çok daha etkili olacağını düşünüyorum. Japonların Nagazaki ve Hiroşima’yı; Almanların Nazi kamplarını, gaz odalarını, okulöncesi ve ilkokul çocuklarına neden eğitim amaçlı gezdirdiklerini şimdi daha iyi anlıyorum. Nereye nereden geldiğini unutmamak gerek. Gençlerle yapacağımız hapishane, hastane ve mezaristan Risale-i Nur derslerinin onlar üzerinde görsel anlamda oldukça etkili olacağına inanıyorum. O günleri heyecanla bekliyorum.