Çünkü bu kadar muazzam bir esere ayna olmak da var, perde olmak da var. Hassas ve titiz olunması gereken bir mesele diye düşünüyorum.

Bu yüzden Risale-i Nur okumalarını ifrat ve tefritten kurtarmak gerektiğini düşünenlerdenim. Ne kelimelere hapseden “lâfzî ve zahirî okumalar”, ne de zahirî anlamların hiçbir değerinin olmadığı düşünülerek asıl olanın derin anlamlara ulaşmak olduğunu düşünen “Batınî okumalar”. Olması gereken üçüncü bir okuma şekli olan sadece ibareyi anlamaktan öte, ne demek istiyor, hakikati nedir, kendi nefsime hitap eden dersi nasıldır? şeklindeki “hedefli okumalardır”.

Bu yüzden Risale-i Nur dersleri okunurken muallim mantığı ile değil, dellâl mantığı ile okumak gerekir. Zira muallim mantığında yapılan izahlar ifrat ve tefritlerden hali olamayabilir. Kendi ilmi birikimi veya bazı çürük esassız malûmatlar, mücevherat dükkânında görülebilir. Bu ise dinleyenler tarafından kaygı ve şüphe oluşturur.

Dellâllık mantığında ise hakikatlerin sözcüsü olmak mülâhazası vardır. Bu ise bir nevî emanet şuuru ve veballi bir durumu ihsas ettiği için hakikatlere her daim ayna olma niyeti ve hassasiyetini netice verecektir.

Risale-i Nurlar’ın izah ve şerhlerinin nasıl olması gerekliliği konusunda Bediüzzaman ve talebeleri elbette bir standart belirlemiştir. Fakat bu standartın içerisinde bile sapmalar, yanlış mülâhazalar olabilmektedir.

Şerh ve izah ederken bunun dozu ne kadar olmalıdır?

İllâ şerh etmek gerekir mi?

Dozunda bir şerh ve izah yapsanız bile dersi dinleyenlerde nasıl makes bulmuştur?

Yaptığınız izah ve şerhlerde Risale-i Nur’a perde olma durumu söz konusu olmuş mudur?

Nefsiniz, enaniyet cihetinde bir beslenme yapmış mıdır?

Bu gibi pek çok sual ve varta olabilmektedir. Bunlarla ilgili pek çok şey söylenebilir. Satırlardan pek çok düstur çıkarılabilir. Fakat asıl dersleri ifrat ve tefritten kurtarıp kendi nefislerimize alacağımız dersler haline getirmek ve hakikati ortaya çıkarmayı sağlayacak bir standart daha vardır ki, o da ders okuyan kimsenin ihlâsı, derse hazırlanırken ki ruhî tefeyyüzü, kendi hayatına temas eden noktaları, dersin nasıllığını belirleyen önemli bir başka faktördür. Elbette bu da yetmez, zira ders okuyanın dellâllık şuurunda bir problem olmayabilir. Fakat dinleyen kimse aynı frekansı yakalayamazsa, dinleyende ihlâs problemi varsa, bir takım suflî hislerin tesiri altındaysa, o zaman hakikat güneş gibi ortada iken sizde ayna olmuş iken yine o kalbe tesir etmez.

Hasılı, Risale-i Nur derslerinin nasıllığı konusundaki en önemli belirleyici unsur, ihlâs hakikatidir. Zira ağızdan çıkan kelimeleri hayatlandıran ihlâstır.

Okuyanın hayatına dokunmayan dersler Zübeyir Gündüzalp Abinin ifadesiyle bırakın kalplere tesir etmeyi, gönüllerde makes bulması ancak ıslatsa ıslatsa dili ıslatır.