Allah’ın isimlerinin dışında Ahiretin varlığını ispat eden diğer delillerden bazılarını şöyle sayabiliriz: Allah’ın sonsuz kudreti, rahmeti, adaleti, va’di ve vaidi. Allah, peygamberlerine itaat eden kullarına mükâfat vaat etmiş, peygamberlerine isyan eden kulları için de Cehennem azabını vaid etmiştir. Vaat mükâfat, vaid ise ceza demektir. Kâinattaki şuunât-ı İlâhiyenin bütün eserleri. Kur’ân-ı Kerîm’in bu konudaki ısrarlı beyanları, Peygamberimizin (asm) tebliği ve iddiası. Bütün bunlar ahiretin varlığına binlerce delillerden bazısıdır.

Bahar mevsimi haşre delildir

Peygamberimiz (asm) Tevhid dâvâsı ile peygamberliğini ilân etmiştir. İnsanları Allah’ın birliğine dâvet etmiştir. Bu dâvâyı kabul edenlere yüce Allah’ın Cennetini vaat etmiştir. Kabul etmeyerek şirk ve küfür ile mukabele eden ve peygamberin dâvâsına karşı çıkarak isyan edenlere de Cehennemi vaad etmiştir. Bunun üzerine bir kısım insanlar inkâr amacıyla, bir kısmı da akıllarına sığmadığı için izah amacı ile öldükten sonra dirilmenin nasıl vuku bulacağını sormuşlardır. Peygamberimiz de (asm) kendisine vahiyle gelen Kur’ân âyetleri ile bu sorulara cevap vermiştir. 

Bu âyetlerden bir kısmı şöyledir: “Allah sizi yaratan, rızkınızı veren, sizi öldüren ve sonra tekrar diriltecek olandır. Allah’ın sizi ölümünüzden sonra nasıl dirilteceğini anlamak için bahar mevsiminde yarattığı rahmet eseri olan bitkilere ve canlılara bakın. Allah yeryüzünü kışın ölümünden sonra nasıl diriltiyor? Şüphesiz ölülerin dirilmesi de böyle olacaktır. O, her şeye gücü yeter.” Bu âyette yüce Allah insanlara bahar mevsimini örnek göstererek anlayacağımız dilde ölülerin nasıl dirileceğini anlatmaktadır. Her sene tekrarlanan ölme ve dirilme olayını örnek vermektedir. 

Çürümüş kemikleri kim diriltecek?

Mekke müşrikleri öldükten sonra dirilmeyi akıllarına sığdıramıyorlardı. Hatta As b. Vâil çürümüş bir kemik parçasını alarak Peygamberimize gelmiş ve “Bu çürümüş kemikleri kim diriltecek?” diye sormuştu. Bunun üzerine Yasin Sûresi’nin son âyetleri nazil oldu. Yüce Allah bu âyetlerde şöyle buyurdu: “O inkârcı adam kendi yaratılışını unuttu da dedi ki: ‘Çürümüş kemikleri kim diriltecek?’ 

Sen ey Resulüm de: ‘Kim o kemiği ve sahibini yoktan yaratmış ise o diriltecek. Yoktan ve hiçten en mükemmel şekilde yaratan Allah her şeyi bilerek yapar ve yaratır.” Bu âyette de yüce Allah insanın yoktan ve hiçten, örneksiz yaratılışına dikkatlerimizi çekerek, ikinci yaratılış olan dirilmenin daha kolay olduğunu anlatmaktadır. Yüce Allah Kur’ân-ı Kerîmde “İnsanların diriltilerek kıyamette hesap için haşir meydanında toplanmalarının göz açıp kapayana kadar kısa sürede gerçekleşeceğini” belirtmektedir.

İkinci yaratılış, ilkinden daha kolaydır

Yüce Allah Kur’ân-ı Kerîmde Hac Sûresi’nde şöyle buyurur: “Ey İnsanlar! Ölümden sonra dirilme konusunda şüpheniz varsa bilin ki, biz sizi hiçbir örneğiniz yokken topraktan yarattık. İnsan suretini verdik. Sonra sizin neslinizi de bir damla sudan yaratmaya devam ediyoruz. Biz o damla suyu bir kan pıhtısı yaparız, kan pıhtısını bir çiğdem et parçasına çeviririz. Belli bir süreye kadar bunu rahimlerde durdururuz. Sonra sizi bir çocuk olarak dünyaya göndeririz. Sonra size akıl vererek sizi kemâle erdiriyoruz. İçinizde eceli gelenlerin canlarını alırız. Bir kısmınızı da ömrün en düşkün çağı olan ihtiyarlığa erdiririz. Bilirken hiçbir şey bilmez hâle getiririz. Şunu da bilin ki, yeryüzü ölü ve kuru iken Biz onun üzerine yağmur yağdırırız da kıpırdar, kabarır ve ona yeniden hayat veririz de her türden çiftler bitiririz.”  İkinci yaratılışın ve ölülerin dirilmesinin ilk yaratılıştan daha kolay olduğunu belirten yüce Allah Rum Sûresi’nde şöyle buyurur: “Allah başlangıçta hiç yoktan yaratandır. Sonradan yaratacak olan da O’dur. Bu ikinci yaratılış birincisinden daha kolaydır. Göklerde ve yerde ne varsa tamamı O’nundur. Allah güç, kudret, hüküm ve hikmet sahibidir.” Bu âyette yüce Allah ikinci yaratışın daha kolay olduğunu belirtmektedir ki akla uygun olan da budur. Zira örneksiz yoktan bir şeyi yapan, ikincisini daha kolay yapar. 

Dipnotlar:

1) Rum, 30:40. 

2) Rum, 30:50. 

3) Yâsin, 36:78–79. 

4) Nahl, 16:77. 

5) Bediüzzaman Said Nursî, 10. söz 

6) Hac, 22:5. 

7) Rum, 30:27.