● Gençleri tek tek arayınız ve daha sonra topluca sorunuz: Sizinle şöyle sosyal ve sportif aktivitelerde bulunmak istiyoruz, bizden neler bekliyorsunuz?

● Onlara bol bol izzet, ikramlarda bulunmalı. Unutmayalım ki, gençlerin ve “Çocukların talimi ya cebirle (mecbur tutarak, not ve devamsızlık gibi), ya hevesatlarını okşamakla olur.”1 (Bizi ağabeylerimiz evlerine çağırdığında ve yalnızca bisküvi-çay bile ikram ettiğinde bundan çok zevk alırdık.) 

● Yüzme, futbol maçı, tenis ve sair faaliyetler sıklıkla yapmalı.  

● 15 gün veya ayda bir gençlere yönelik söyleşi günleri tertiplemeli. Gençler her türlü sualleri sorsun, onlar cevaplandırsın. 

● Gayr-i meşru olmadıkça özel hayatlarına çok müdahale etmemeli. Akıl, kalb ve vicdanımız hakikatlere muhtaç olduğu gibi; nefsî/hissî yönümüz de “Bazı keyifli hevesata da ihtiyacı var. Fakat bu keyifli hevesat, beşte birisi olmalı. Yoksa havanın sırr-ı hikmetine münafi olur. Hem beşerin tembelliğine ve sefahetine ve lüzumlu vazifelerinin noksan bırakılmasına sebebiyet verip beşere büyük bir nimet iken, büyük bir nikmet olur, beşere lâzım olan sa’ye şevki kırar.”2 

● Başka illerde gençlerle ilgilenen kabiliyetli kişiler çağırmalı. 

● Gençlik Rehberi’ni beşer, onar sayfa olarak paylaştırmalı. Bir ay gibi bir süre tanımalı; hazırlansınlar, sonra aralarında müzakere ve ders yapsınlar. Keza, daha müsait olanlara “Küçük Sözler, Hürriyet Adalet Meşveret” gibi kitapları da bölüm bölüm verip kendi aralarında seminer vermeye teşvik etmeli.  

● Herkesin kameralı telefonu vardır, Risale-i Nur’dan bir pasajı veya bir bölümü 3-5 dakikalık, kısa metrajlı filmler çekmelerine yardım ve mükafat ile teşvik etmeli.

● Her il, ilçede belli zaman aralıklarıyla “çocuk ve gençlik gezileri, etkinlikleri ve programları” organize edilmeli…  

Dipnotlar: 

1-Münâzârât, Enst./inter., s. 128.; 

2-Emirdağ Lâhikası, s. 307.