En muhteşemi ise, Asr-ı Saadet gençlik modelidir.

“Rasulullah’ın (asm) gençlerinin özellikleri neydi?” diye sorulursa her halde üç şey ortaya çıkar: Akıllı, Cesur, Fedakâr diye sıralanabilir.

Ama, Asr-ı Saadet gençlik modelinin temel kriterlerine şunları muhakkak eklemeliyiz: Sadık, yani, doğru, yani dürüst, mert, İsar. Kendisi muhtaç olduğu halde, gelen iyilik, güzellik, nimet kardeşime gitsin, diyen…

Hürriyetçi, meşveretçi, yani, katılımcı, kolektif şuur ile ortak akılcı ve ehl-i hizmet. Hayatlarını dâvâları için göz kırpmadan feda ederlerdi.

Evet, gençlerimize Asr-ı Saadet gençlik modelini sunmalıyız. Ancak, “Ne yapacağız? Nasıl hizmet edeceğiz?” diye endişeye kapılmaya gerek yok. 

Bediüzzaman’ı dinleyelim: “İşte en iyi haslet-ki, dînimizin muktezasıdır: Biz, rûhumuzla, canımızla, vicdanımızla, fikrimizle ve bütün kuvvetimizle demeliyiz ki, “Biz ölsek, milletimiz olan İslâmiyet hayydır, ilelebed bakîdir. Milletim sağ olsun; sevab-ı uhrevî bana kâfidir, milletin hayatındaki hayat-ı maneviyem beni yaşattırır, âlem-i ulvîde beni mütelezziz eder. “Ölüm, Nevruz Bayramı günümüzdür.” deyip, nûrun ve hamiyetin nurlu rehberlerini kendimize rehber etmeliyiz.” (Bediüzzaman Said Nursî, Tarihçe-i Hayat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 77)

Asr-ı Saadet gençlik modelini Gençlik Rehberi ile çağımıza taşıyan Bediüzzaman’ın istediği gençliği yetiştirebilmek için Nur Hareketi mensupları daha sistemli ve daha gayretli çalışmak zorunda değil mi?

Çünkü, Hizmet Rehberi de elleri altında, Gençlik Rehberi de? Rehbersiz, haritasız, pusulasız, krokisiz kim seyahate çıkar, kim tarihî, turistik yerleri gezer? 

İşte bu hayat yolculuğunda bize muhteşem rehber ve haritadırlar: 

“Ey bu vatan gençleri! 

Frenkleri taklide çalışmayınız. Âyâ, Avrupa’nın size ettikleri hadsiz zulüm ve adâvetten sonra, hangi akılla onların sefahet ve bâtıl efkârlarına ittibâ edip emniyet ediyorsunuz? Yok, yok! Sefihâne taklit edenler, ittibâ değil, belki şuursuz olarak onların safına iltihak edip kendi kendinizi ve kardeşlerinizi idam ediyorsunuz. Âgâh olunuz ki, siz ahlâksızcasına ittibâ ettikçe, hamiyet dâvâsında yalancılık ediyorsunuz. Çünkü şu surette ittibâınız, milliyetinize karşı bir istihfaftır ve millete bir istihzâdır.” (Bediüzzaman, Lem’alar, s. 124)