Arıların çiçekleri tavafı nedir, ya Hu!
Nedir, bu bülbüllerin güllere bitmeyen aşkı!
*
Bu benim de başımı döndüren adını say say dilimin dillendiği, gözlerimin renklendiği, gönlümün bahara döndüğü, çiçeklerin bu masumiyeti nedir, ya Hu!
*
Ah bu kalbim!
Bu inleyen, ünlenen, çığlığı dinmeyen... Aşkın kıvamını bulana kadar da durulacağı olmayan...
Bu ucu bucağı görünmeyen kalbim!
*
Mısralarda, notalarda...
Saatlerin tik takında...
Zamanların tenhalığında...
Kalabalıkların yalnızlığında...
Firak’ın gözyaşında, vuslat’ın hazzında atan kalbim, hey, Hu!
*
Kalbim, sen okyanuslara sığmazsın; bunu bil!
Bil de fena ve fani aşklarda ebediyet arayıp kendini talan etme!
*
Senin yaralarından damlayan, senin alın yazın olmuş.
Bir çığlıktan beter...
Kalbi paramparça eden...
Tek bir mısra da gel gör ki [uzun bir şiir...]
Âşıkların, şairlerin...
Kavuş[a]mamışların, kavuşup ayrılmışların kanlı gözyaşı:
Ah minel aşk!
*
Ya Vedûd!
*
Kim ne derse desin.
Hangi kalp nasıl inlerse inlesin; aradığı sensin.
Senden uzaklığın her nefesi, her adımı dinmez gözyaşı oluyor. Dinmez figan oluyor.
Onulmaz yaralar açmadan başına ey kalbim; yol yakınken dön!
Sonsuzluğa ayarlı bu aşk u muhabbet iştahını bu dar zamanlara teslim etme.
Solacak güllerin bülbülü olmaktan dönmeni bekliyor sana sonsuz gülleri sunacak olan.
*
Kokla gülleri.
Acı da olsa bu aşka boyun eğ.
*
Bir yerde istesen de istemesen de karşına çıkacak bu aşk hâli.
Bu kalp boş bırakmaya gelmiyor; bir şeye kapılanıyor illa ki...
Bunun adını sen koy.
Ey kalbim, sen sen ol; kendini fani aşkların girdabında ağlatma!
Ya Vedûd!
Bana, aşk-ı hakikiye giden yolları her nefes lütfunla hatırlat.
***
Nerdesin, Aşk?
Gözlerime yıldızlar dolar,
Nefes nefese rüzgâr...
İçimde, öylesi... bir çığlık var:
“Nerdesin, aşk?”
Denizlere yürüyen su,
Hattâ suların uykusu,
Rüzgârda dinmeyen Hu:
“Nerdesin, aşk?”
Ay, yıldızlar, gece...
Geceler, koyu bir bilmece...
Her nokta, her harf, her hece:
“Nerdesin, aşk?”
Mevsimler... hele de bahar!
Her çiçekte kaç sevdanın izi var!
İzler, gölgeler, ışıklar:
“Nerdesin, aşk?”
Bahçe bahçe çiçekler deriyorum.
Adını duyunca ürperiyorum!
Çağırsın, burdayım; geliyorum:
“Nerdesin, aşk?”