"Ümitvar olunuz, şu istikbal inkılâbı içinde en yüksek gür sada İslâm'ın sadası olacaktır."

Piyasalar

Rüzgârı okurken (2)

Ali HAKKOYMAZ
02 Nisan 2022, Cumartesi
Uçurtmalar sadece çocukluğumda değil hayatımın her döneminde renk renk varmış meğer.

Hayallerimin çatısını kurdum.

Renkli düşüncelerle sardım sarmaladım dünyamı; müsade ettiklerince başkalarının dünyalarını da...

Öteki kalplere saldım (terazili) uçurtma iplerini. Kalpler kalplere tutunsun diye... Bir yerde-n buluşsunlar diye...

Karacaoğlan’ın: 

“Elvan elvan kokun gelir;

 Yâr oturmuş yele karşı.” mısralarında, rüzgârın tesellisini hissettim, serinliğini içtim, sohbetini dinledim, okuyadurdum.

*

“Görmediğimiz” bir “rüzgâr” okşuyor alnımızı. 

Tutmak istiyoruz; tebessüm ediyor, yakınının yakınındayım, diyor. 

Huuu... diye kulağıma, gözlerime sonsuz bir fısıltı, ışıltı bırakıyor. 

“Görünmeyen” bir rüzgârla “aşk” yaşıyorum, işte!

“Görünmeyen” bir rüzgârın “apaçık/apâşık” bir aşkı... 

*

Nereye gitsem orada yumuşacık bir el dokunuyor ellerime, alnıma yüzüme, gözlerime...

Bu görünmez, bulunmaz bir incelik... 

Lâtif’ten her dem yağan lâtifeler... 

*

Meselâ yapraklara baksana. Nasıl da titreşiyorlar öyle!

Kedilerin tüylerine bak; üzerinde yumuşacık bir el geziniyor. 

Ekinlere bak; saçları taranıyor incitilmeden... Arada gelincik muhabbetleri... Açılıp kapanıyor; o rüzgârdan hafif kızıl, çocuksu  tebessümler...

*

Haberler geliyor nerelerden ve nerelere ulaşıyor.

Bak “postacı” geliyor; çantası dolu mu dolu...

Çiçeklerarası muhabere mi dersin; polenler, tozlar oradan oraya mı;  tomurcukların açılması mı... 

Bu “rüzgâr gibi” çabuk işlerin hangisini sayayım! Bildiğim; üstüne aldığı işi “rüzgâr süratinde” yerine getirdiği...

*

Okumak işte, rüzgârların taşıdığı bu mektupları:

Ya Lâtif...

Ya Rahîm...

Ya Habîr...

*

Sesler geliyor kulağıma. Şu ufacık radyonun içinde ne var?

Ne var şu “akılsız” telefonun, telgrafın tellerinde?

Bak; kuş olup uçuyor tayyare!

Hey, bu resimler havadan gelip de nasıl konduruluyor bu camların, perdelerin üstüne?

Otomobil uçar gider ha! Muavin, baksana şu lastiklerin havasına!

Hey be, ne kolay yaşatılıyoruz öyle!

*

Hava atıp geziyoruz da havayı bir çekse Havacı; görürüz hava atmak neymiş!

Anında ölürüz.

Gürül gürül yaşıyorsak; öylesine nezaketli, havalı ikramların içindeyiz ki...

Balık derya içinde deryayı bilmez ya... 

Farkımız olsun balıktan da... havanın içindeyken havayı, Havacı’yı tanıyalım.

Nefeslerimizin her nefes Huuu’sunu duyalım.

*

Sözü, Kuddüs’ün her ân tertemiz hava gönderdiğini gören şairlerden Ziya Osman’a bırakalım:

“Alıp verdiğin her nefes;

 Birbirinden mukaddes...” diyerek belki de çok zaman duymadığımız nefesleri[n nefasetini] hatırlatıyor şair.

Ve biliyor her rüzgârın ilk ve son estirildiğini.

Okunma Sayısı: 1357
YASAL UYARI: Sitemizde yayınlanan haber ve yazıların tüm hakları Yeni Asya Gazetesi'ne aittir. Hiçbir haber veya yazının tamamı, kaynak gösterilse dahi özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan haber veya yazının bir bölümü, alıntılanan haber veya yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.

Yorumlar

(*)

(*)

(*)

Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış, Türkçe karakter kullanılmayan ve tamamı büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır. İstendiğinde yasal kurumlara verilebilmesi için IP adresiniz kaydedilmektedir.
  • İsmail Atak Cebecili

    2.4.2022 18:03:07

    KUDDÜS'ü unutturmaya çalışanlara, HÜVE'yi öğrenmeye engel olanlara karşı durarak, rüzgârın vuuuuu değil, HUUUUU dediğini hatırlatan yazılara binler TBRİKLER

(*)

Namaz Vakitleri

  • İmsak

  • Güneş

  • Öğle

  • İkindi

  • Akşam

  • Yatsı