Her devirde dünya ikaza maruz!
Âyet-i Kerime’de Allah (cc) soruyor: “Onlara kendinden evvelkilerin, Nuh, Âd ve Semûd kavimlerinin, İbrahim kavminin, Medyen halkının ve altüst olan şehirlerin haberleri ulaşmadı mı?”2
Âyette zikredilen kavimlere peygamberler mu'cizelerle geldiler. Fakat, bu kavimler peygamberlerini yalanladılar. Allah Teâlâ da her birini bir felâketle helâk etti: Nuh Peygamber kendi kavmine gönderildi. Onlar inkâra sapınca meşhur Nuh Tufanında boğulup helâk oldular. Âd kavmine Hûd Peygamber gönderildi. Onlar şiddetli rüzgâr ile helâk oldu; Semûd kavmine Sâlih Peygamber gönderildi. Onlar da depremle helâk oldular. Hz. İbrahim’in (as) kavmi ise sinekle helâk oldu. Medyen halkına Şuayb Peygamber (as) gönderilmişti, onlar ateşte helâk oldular; şehirleri altüst olarak helâk olan kavim ise, Lût Peygamberin (as) kavmidir.
“Hemen her kültürde yer aldığını gördüğümüz Nuh Tufanı, Kur’ân’da anlatılan kıssalar arasında, üzerinde en çok durulanlardan biridir.
“Kur’ân’da adı geçen diğer bir suya gark olma hadisesi ise, ‘Arim Seli’dir. Olay, ‘Marib Seddi’ denen barajın yıkılması ve Sebe Ülkesini sular altında bırakmasıyla gerçekleşmiştir.”3
Günümüzde “Tsunami” olarak adlandırılan su altı depremlerinin bir benzeri Lût Gölü’nde meydana gelmiştir. Tarihteki bu olayla ilgili olarak, Alman arkeolog Werner Keller’in tesbitleri şöyledir:
“Bu bölgede bir gün kendini göstermiş olan çok büyük bir çökmede patlamalar, yangınlar ve ve doğal gazlarla birlikte korkunç bir deprem olmuş ve Siddim Vadisi ile birlikte Lût Kavmi’nin şehirleri yerin derinliklerine gömülmüşlerdir.”4
11 Mart 2011 Cuma günü meydana gelen Richter ölçeğiyle 8.9 şiddetindeki deprem ve arkasından gelen tsunami felâketi, ülkeyi perişan etti. Depreme karşı tedbirli olmaları; üstün teknolojiye sahip olmaları; dünya ekonomisinin ön sıralarında bulunmaları olay karşısında beş para etmedi.
Sayısı tam tesbit edilemeyen, edilmesi de pek mümkün gözükmeyen insan zayiâtı; harap olan şehirler, mekânlar, fabrikalar, limanlar; acze düşen insanın açık bir göstergesi. Mevlâm dilerse, bir anda, her şeyi hâk ile yeksan eder.
Kâinatta vuku bulan hiçbir şeyde tesadüfün payı yok; hiçbir şey boşa değil. “…Çok zahirî musîbetler var ki, (zararlı işten kurtarmak için) İlâhî birer ihtar, birer ikazdır. Ve bir kısmı keffaretü’z-zunuptur”5, yani işlenmiş günahların kefareti, bir bakıma arınma vesilesidir.
Japonya’nın ne hasenâtını ve ne de seyyiâtını bilmemiz mümkün değil. Bunun takdiri, Rabbimize aittir. Bunca canın helâk oluşundan evvel, insânî ölçülere uygun düşmeyen birçok katliâm olmuş; birçok cana kıyılmış.
“Yönetmenliğini Lauire Psihoyos, senaryosunu Mark Monroe’nin yaptığı ‘The Cove’ adındaki belgesel dünyada, hatta Japonya’da bile bir çok insanın bilmediği bir vahşete dikkat çekiyor.”6
Her yıl Japonya’nın Taiji bölgesinde 23 bin yunus vahşîce öldürülüyor. Japon Devleti tarafından görüntü alınmasının yasaklanması dolayısıyla, yıllardır süregelmiş bu katliâm. Louise Psihoyos ve ekibi en sonunda, bu insanlık ayıbını görüntülemeyi başarmış.
Merak ettim, seyrettim:
Avlanışı esnasında deniz kana bulanmış. Canlı canlı Yunusların kamyonla sürüklenişi; yaralanan yunusun yerlerde çırpınışı vahşetin son perdesi!
Elbet Rabbim görüyor; Onun da bir hesabı var.
“Etti buldu” diyerek reva görmek olmaz da; olanlardan ibret almak, ders çıkarıp uslanmak insana bakan cihet.
Cenâb-ı Hak Kur’ân-ı Kerim’de: “Ey insanlar! Allah’a muhtaç olan sizsiniz. Zengin ve övülmeye lâyık olan ancak O'dur. Allah dilerse sizi yok eder ve yerinize yeni bir halk getirir. Bu, Allah’a güç bir şey değildir”7 buyuruyor.
Japonların, “Kendine iman etmeye çağırdığınız Allah’ın varlığına delîl-i vâzıhınız (açık deliliniz) nedir?”8 sorusuna gayet açık bir cevap:
“Şu kıyamet provası!”
Rabbim, hiç kimseye böyle âfet vermesin.
Japonya felâketi, insan aczinin resmi; nâçarlığın o ânı…   
     
Dipnotlar:
1- Zilzâl Sûresi, 1-5.
2- Tevbe Sûresi, 70.
3- Cevdet Yalçın, Kavimlerin Helâkı, 52.
4- A.g.e.,42, ( W. Keller, Und Die, Bibel Hat Doch Recht,230).
5- Said Nursî, Lem’alar(yt), 27.
6- www.teknolojide.com
7- Fâtır Suresî, 15-17.
8- Said Nursî, Muhakemat(yt), 218.