İstanbul İl Millî Eğitim Müdürlüğü’nün organize ettiği “Hayata engel yok” adlı söyleşi programında, moderatörlüğünü Türkiye Yazarlar Birliği İstanbul Şube Başkanı Mahmut Bıyıklı‘nın yaptığı, Can Kardeş Dergisi Yayın Koordinatörü Demirhan Kadıoğlu ve yazar Ayhan Bahçeli’nin konuşmacı olarak katıldığı söyleşi programında, kitap okumanın önemine vurgu yapılmakla birlikte, engelli kişilerin daha pozitif bakış açısına sahip olmasına dikkat çekildi. Kadıoğlu ve Bahçeli okuduklarından ve yaşadıkları anılarını paylaştıktan sonra, gençlerin sorularına cevap verdiler. Kadıoğlu aynı zamanda sinevizyon ve engellilerle ilgili karikatür gösterimi yaptı.

“Mesele düşünce engelli olmamak”

Okumanın bin bir türlü çeşitleri olduğunu söyleyen Kadıoğlu “İnsanları da okumak gerekiyor, kâinatı da okumak gerekiyor, insanlarla olan iletişimi okumak gerekiyor” diyerek, “Okuyarak kendimizi geliştiririz” dedi. Bir öğrencinin “Bugünün gençleri her şey ellerinde olmalarına rağmen mutsuz? Bunu birkaç cümleyle açıklayabilir misiniz?” sorusuna şu cevabı verdi; “Her merdiven, her basamak benim için korkunç bir engel. Eğer o merdivenleri çıkmayı kolaylaştıracak bir aparat varsa benim gönlüm rahat. Arabayla bir yere park ederken engellilerin olduğu yere park etmişlerse benim için bir sıkıntı. Ama buna rağmen hayat güzel diyorum. Ayakta durabilmek, nefes alıp verebilmek, duyabilmek, görebilmek, bunlar başlı başına bir mu’cize diyebilirim. Mesele düşünce engelli olmamak. Biz ufacık şeyden mutlu olabiliyorsak, ellerinizdeki bu imkânlardan dolayı siz haydi haydi mutlu olabilirsiniz” şeklinde konuştu.

“Erişilebilir olmayan yerlerde zorlanıyoruz”

Programın ikinci kısmında kendi hayat hikâyesini anlatmakla başlayan Bahçeli ‘Herkes engelli adayıdır’ gibi engellilikle ilgili sık kullanılan bazı tabirlerin aslında yanlış olduğuna dikkat çekerek, “Engellilik meselesi sizin düşündüğünüz gibi kötü, çok sıkıcı bir durum değil. Erişilebilir olmayan yerlerde zorlanıyoruz. Ufak tefek nüanslar hayatımızda bizi farklı gösteriyor, ama aslında değil. Aynı yemekleri yiyor, aynı havayı teneffüs ediyor, aynı ortamda bulunuyor, beraber gezebiliyoruz. Doğru bir iletişim şeklini kurabiliyor isek doğru bir şekilde teknolojiyi kullanıp engelleri ortadan kaldırabilmeliyiz. Bunun için önce bakış açımızı değiştirmemiz gerekiyor. Eski Türk filmlerinde olduğu gibi tekerlekli sandalyeye oturur dizinin üzerine bir battaniye koyar ve sürekli birilerinin yardımına muhtaç bir kişilik gibi bir görüntü değil aslında. Toplum böyle büyüdüğü için böyle bir kültür gelişti. Engelliler sürekli acizdir. Sürekli yardıma muhtaçtır, sürekli birilerinin yardımına ihtiyaç duyar gibi bir anlayış gelişti. 

“En az bir gün beraber yaşayın”

Sohbet havasının hakim olduğu program Bahçelinin şu sözleri ile noktalandı, “Eğer bir engellinin neler yaşadığını öğrenmek istiyorsanız bir engelliyle en az 1 gün beraber yaşamanız gerekiyor. Beraber sinemaya gidin, lokantaya gidin, otobüse binin. Engelli bireyin nelerde ne zorluk yaşadığını yaşayarak görmüş olursunuz. Kaldırımdan çıkamadığı, otobüse binemediği gibi sorunlar ancak beraber görüldüğünde empati yapılmış olur.”

HABER: LÜTFİYE KEF