En genç nüfusa sahip ülkelerden biri olduğumuza göre, eğitim konusu Türkiye’nin öncelikli gündemi olması icap eder. Bu meseleyi sadece idarecilere havale etmek de doğru değil. Her bir vatandaşın birinci gündemi eğitim olmalı ve idareciler de bu hususta ikaz etmeli.
En büyük ‘düşman’lardan biri cehalet olduğuna göre ve cehalete karşı da en etkili silâh eğitimse başka türlü düşünmek mümkün olur mu? Formül belli: Cehalet, fakirlik ve ihtilâfa karşı; sanat, bilgi, ittihadla mücadele.
Türkiye’yi idare edenler belki bu meselede üzerlerine düşeni yaptıklarını söylüyor, ama ortadaki tablo bunu tasdik eder mi? Meselâ, TV’lerdeki 10 programdan kaçı eğitimle ilgili? Ya da siyasetçilerin kaç konuşması ya da mesajı eğitimin ehemmiyetine dikkat çekiyor? Bunlar yapılmadan, eğitim birinci gündem olarak tartışılmadan bu sahadaki sıkıntılara çare ve çözüm bulunabilir mi?
Eğitim ağırlıklı meselelerle meşgul olan uluslar arası kuruluşlardan biri de UNESCO. Haklı olarak Birleşmiş Milletler’i (BM) kınadığımız pek çok mesele vardır. UNESCO da BM’ye bağlı olarak çalışan bir kuruluş. İşte, Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Kurumu (UNESCO), yeni tip koronavirüs (Kovid-19) salgını döneminde ve sonrasında eğitime yatırım yapmayı ve çevreyi korumayı hedeflediğini açıklamış.
9 Kasım’da başlayan UNESCO 41. Genel Konferansı kapsamında bu kuruluşunun 75. yıl dönümü kutlanırken üye ülkeler, video aracılığıyla kurumun eğitim, bilim ve kültüre katkılarına ilişkin mesajlarını paylaşmış. Bu cümleden olarak eğitim hakkını korumak, insanların çevreyle ilişkisini güçlendirmek ve insanlığın ortak mirasını korumak konusunda çalışmaların sürdürülmesi gerektiğini ifade eden UNESCO Genel Direktörü Audrey Azoulay, UNESCO’nun insanlığın entelektüel ve manevî dayanışma üzerine inşa edilen barışı tesis etmek için kurulduğunu ifade etmiş.
İnsanlığın ortak geleceği için eğitime öncelik verilmesi gerektiğini ve bu alanda yatırım yapacaklarını kaydeden UNESCO Genel Direktörü Azoulay, şimdi yatırım yapmamaları halinde gelecek yıllarda bu maliyetin daha yüksek olacağını vurgulamış. UNESCO’ya göre dünyada salgın döneminde 1,6 milyar çocuk okuldan uzak kaldı. (aa, 15 Kasım 2021)
Eğitimci yazarımızın çırpınışı boşuna değil: “Okullar mı? Nasıl desem bilmem ki! Hayattan o kadar kopuk ki... Onca diploma alıyoruz, fakat hayat nedir, sorusuna cevaplar veremiyoruz. Meselâ edebiyat “sınıfta” kalıyor (dışarı çıkamıyor); öğrenci “geçip” gidiyor! Matematik, fizik de öyle... Yeni bir Sinan’ın, Yunus’un var mı! Veya onlara özenenin/yaklaşanın... Az biraz “gerçeğe” dönsek iyi olacak! (...) Yunus’tan, Mevlânâ’dan, Said Nursî’den uzaklığın adresi geldiğimiz yer. Yunus sarı çiçekle konuşur. Mevlânâ kuru neyi konuşturur. Said Nursî Esmâ, kâinat, insan ilişkisini ilmek ilmek örer. Kendini, kâinatı okuyacak nesiller yetiştirecek bir tek numune okul bile yeter, gibime geliyor.” (Ali Hakkoymaz, Yeni Asya, 13 Kasım 2021)
Eğitim meselesi hep gündemimizde olsun. Tabiî ki başta idareciler olarak hepimizin...