Esasında tarih, güzel örnek olanlarla olmayanların misalleriyle doludur. Bir idareci millete güzel örnek olan bir iş yaptığında alkışlanmaz mı? Aynı şekilde, sözü ile fiilleri çelişen idareciler kınanmaz mı?

Bu noktada en büyük vazife, diyanet camiasına düşüyor. Camilerde ve Kur’an kurslarında vazife alanlar başta olmak üzere her kademedeki ‘mütedeyyin insanlar’ konuşma ve vaazlardan daha ziyade; hal ve hareketleriyle İslamiyeti güzelce temsil edebilseler çok güzel neticeler alınmaz mı?

Sıradan bir ‘esnaf’ın yaptığı yanlış dikkat çekmezken; aynı yerde esnaflık yapan bir ‘hacı amca’nın yaptığı yanlış dine ve dindarlara mal edilmez mi? Kimse “Filan esnaf hile yaptı” demez; ama eğer bir yanlışına şahit olduysa, “Hacı olmaktan da sıkılmadı, hileli mal sattı” diye ‘hacı amca’ üzerinden dolaylı olarak bütün Müslümanlar itham altında bırakılmaz mı? Diyelim ki her hangi bir devlet dairesinde çalışan memur işini aksatsa, haksız yere izin kullansa sadece o kişi kınanır. Fakat bir cami imamı vazifesini yapmayıp, camide namaz kıldırmak yerine ‘komşuya yaş çay toplamaya’ gitse ya da çarşıda ticaret yapsa, dolaylı olarak bütün ‘imanlar ve hocalar’ itham edilmez mi? Bu noktada insanların ‘kötü zan’na kapılmasına sebep olanların da sorumluluğu yok mu? 

İşte bu sebeple hutbede ya da minberde ‘güzel vaaz eden’lerden ziyade; sosyal hayatta insanlara ‘güzel örnek olan’ hocalara, hacılara, müftülere ve nihayet Müslümanlara ihtiyaç vardır.

Başta diyanet camiası olmak üzere hepimizin, 80 bin cami ve imam hatip varken cemiyetin, gençliğin ve ailenin nasıl bu hallere düştüğünü konuşması, tartışması ve tahlil etmesi gerekmez mi?

Bazı ‘meşhur’ hocaların iyilik zannıyla yaptıkları konuşmaların ne kadar zarar verdiğini görmek için sosyal medyada yazılan mesajlara bakmakta fayda var. Elbette kem söz sahibine aittir, fakat insanları yanlış yorumlara sevk etmenin de bir mesuliyeti yok mu? İyilik zannıyla yapılan bu fenalıkları sona erdirmek de yine ‘akil insanlar’ın işi olmalı. Kulağa hoş gelen ve belki de alkış alan bu sözler; özünde doğru değil ve “doğru İslamiyeti ve İslamiyete layık doğruluğu” temsilden uzaktır. 

Hatırlanacağı üzere Bediüzzaman Hazretleri, “Eğer biz doğru İslâmiyeti ve İslâmiyete lâyık doğruluğu ve istikameti göstersek, bundan sonra onlardan [diğer din mensuplarından] fevc fevc dahil olacaklardır” demiştir. Bundan yola çıkarak, “Hocalar İslâmiyete lâyık doğruluğu gösterseler camiler dolar taşar” demek doğru olmaz mı?

Önce ‘kötü örnek’lere son verelim. Sonra ‘güzel örnek’leri çoğaltalım inşallah.