İşin belki de benim için zor tarafı daha önceden programlara katıldığım kardeşlerim değil de şu an bulunduğum hizmet yeri hem de kendim organize ettiğim kardeşlerimle yolculuk yapıyorum. Tabi bundan asla müteessir olmuyorum. Bilâkis ne olursa olsun hizmetin her zaman her yerde olduğunu sadece mekân ve zamanın bazen değiştiğini, ama hizmetin asla değişmediğini söylüyordu. Mevlid için gerek sosyal medyada gerekse telefonla mevlidin heyecanını paylaşmak için kardeşlerimiz bizimle sürekli irtibat halindeydi. Aslında nasıl bir hizmetin içerisinde bulunduğumun idrakine varmıştım bir kez daha elhamdülillah. Türkiye’mizin her bir köşesindeki kardeşlerimizle aynı heyecanı paylaşır olmuştuk. Nihayet mevlid günü gelip çatmıştı. Ertesi gün mevlid vardı ve bizdeki heyecan kat be kat artıyordu. Nurun bayramın da herkes susacak sadece tesanüt ve kardeşlik konuşulacaktı. 14 yıllık hasret artık Ankara Kocatepe Camii’nde son bulacaktı. Rabbim bizleri bu güne çıkardığı için hamd olsun. Mevlid için birçok ilimiz Cumartesi geceden çıkacaktı. Tahminen Ankara’da 300 otobüs olması bekleniyordu. Biz ise Ereğli ilçemizden bir otobüsle yola çıkacaktık. Biraz Ankara’ya yakın olmamız hasebiyle sabah namazıyla yola koyulduk. Hepimizde çok fazla heyecan vardı. Hatta abilerimiz aralarında şakalaşarak 14 yılın hasreti var içimizde o yüzden uyumak yok diyerek söyleyişte bulunuyorlardı. Bu söz beni derin bir tefekküre sevk etmişti. Hatta Üstad Bediüzzaman Said Nursî şu veciz ifadesini aklıma getirdi.
 Risale-i Nur Şakirtlerinin meşgul oldukları vazife Ruy-i zemindeki bütün muazzam mesailden daha büyüktür. Onun için dünyevî meraka ve meselelere bakıp Vazife-i Bakiyenize fütur vermeyiniz…
Gerçekten de başta kendim olmam üzere bütün kardeşlerimize de verilen bu kudsi dâvânın önemini bir kez daha cemaatimizin düzenlemiş olduğu Kocatepe Mevlidinde müşahade etmiş oldum en son 2000 yılında olan mevlidde kendim küçük olduğum için hayal meyal hatırlıyorum, ama asıl buradaki heyecan, coşku ve  o kalabalığın içerisindeki şahsî maneviyeye dahil olabilmenin verdiği huzur hiçbir zaman unutulmaz. Şimdi ise 2014 aradan tam 14 yıl geçmesine rağmen aynı heyecan ile yediden yetmişe herkes bu mevlid için iştiyaklı idi. Nihayet 4 saat süren yolculuğumuzun ardından Kocatepe Camii’ne ulaşmıştık. En güzel yanı ise bütün şehrin Üstadımızın fotoğrafları ve illerden gelen kardeşlerimizin otobüsleri ile doluydu. Ankara âdeta “HOŞGELDİNİZ EY NURUN FEDAİLERİ” diye bizi manen alkışlıyordu. Mevlid alanına ilk geldiğimde 2000 dönemindeki o heyecanın kat be katını hisseder olduğum kadar heyecanlıydım ki  heyecanımdan etrafımdaki insanların o mutluluğunu gözlerinde hissedebiliyordum. Elhamdülillah ki birçok kardeşimle görüşme imkânı bulmuştum. İzmir, Adana, Mersin, Kayseri ve daha birçok ildeki kardeşlerimle uzunca bir hasret gidermiştim. Çünkü Üstadımızın söylediği gibi “Onlar bize nesebi kardeşten daha yakındır”. Uzunca bir hasretten sonra artık firak vakti gelmişti, gerçi Nur Talebesi için firak yoktu. Çünkü birimiz Şarkta,  birimiz Garpta da olsak biz manen beraberiz o yüzden biraz hüzünlensekte bir dahaki Üstadımızı anma panelinde buluşacağız inşallah. Saat 17.00’da Karadeniz Ereğli’ye  gitmek üzere  yola koyulduk. Herkes gayet memnun ve kalpleri sürur içerisinde idi. Rabbim böyle mevlidlerin sayısını çoğaltsın inşallah.
Öncellikle bu organizasyonu tertipleyen Ankara Yeni Asya Temsilciliğine ve Yeni Asya Vakfına teşekkür ederiz. Bu tür organizasyonların tekrar tekrar devam etmesini temenni ederiz. Arabamızda bize her türlü yardımda bulunan Yusuf Kerem kardeşimize de çok teşekkür ederiz. Mevlidde bir kez anladım ki biz bir aileyiz bizim en önemli özelliğimiz ise taviz vermeden imanları muhafazaya çalışmaktır. 
Rabbim inşallah bütün Nur Talebelerini muvaffak eylesin. Bir dahaki mevlid ve panellerde buluşmak duâsı ile… Allaha emanet olun.