“Ceylan Ağabeyden naklen: Anlamak iki çeşittir. 1- İbareyi anlamak 2- Hakikatini anlamak. Uhuvvet Risalesini okuyup, kardeşiyle dövüşen adam; ibareyi anlamış, hakikati anlamamıştır. Çünkü hakikati anlayan insan kardeşiyle dövüşmez. Uhuvvet Risalesinden maksat uhuvvet-i İslâmiyenin inkişâfıdır. 

Sebat devresi: Tehlikelidir. Ülfetle kırılarak zuhur eder. Enaniyet ve süflî arzular çok olur. İrtibatı azalır. İçtimaî meseleler aklını kurcalar. Çare; Nurlarla meşguliyet, derslere devam ederek olur. Sadakat-i makbule, kutb-u âzam da çağırsa, davet etse hürmet eder, yine Risale-i Nur’a koşar. Kendi cehd u gayretimiz çok azaldı. Biz muhabbet fedaîleriyiz diyoruz. Muhabbet için feda olmayacak hiçbir şeyimiz (hürriyet, enaniyet,şeref) olmamalı. Üstad, lâhikaların satır aralarında sadık Nur talebesinin vasıflarını ve modelini çiziyor. İşte o modele kavuşup, o vasıflara benzemeliyiz. Nefs-i emmare yavaş yavaş, aldata aldata kendine uyduruyor.  

Bir eserde imzanız olsun. Hasret olmazsa, vuslat anlaşılmaz. Beyaz şeker herşeyi kötü yapar. Şeker kilo aldırır. Organları çürütür. Sabahları doğal bir elma yiyin. 

En büyük tebliğ fiil ile olandır. Çula ve çuvala sığmaz. İslâmın aslı edeptir, ahlâktır. İhsan sahibi güzel şey yapar. Yaptığını güzel yapan insan demektir. Namaz, zikrullah-ı ekberdir. Salavat Allah’a destek olmak demektir. Risale-i Nur okuma aşkı, şevk verir. O olmayınca şevk nasıl olur? Güvenilir Muhammedü’l-Emin’in (asm), güvenilmez ümmeti olduk. Affetmek istemeseydi tevbe ettirmezdi. Umudunu kim kaybeder? İblis. Umudunu kaybetmiş demektir. İnsan zübde-i âlem, âlemin özüsün, âlem-i asgarsın, dünyanın gözbebeğisin  demektir. Sanatın arkasındaki sanatkârı görmüşse, sanata hayran oluyor. Arkasındaki sanatkârı görmeyenlere ne yazık. Hiçbir eser kendini yaratamaz. Müslüman, Allah’ın yarattıklarına hayran olandır. Bu da teslimiyeti getirir. Yunan intihaldir. Çalmıştır, çalmışlardır. Yunan Mısır’dan çaldı. Batı Endülüs’ten çaldı, kaynak göstermediler. İlk emir namaz değil, diğer şartlar değil, “Oku” diyor. Okumayı bıraktık. Müslümanı tanımak kolay. Dergisi, kitabı yok, ona buna bakıyor. Kahvehaneler bizim, tesbih bizim. İlk emre uymazsak, kurtuluş yoktur. Kurtuluş okumaya bağlıdır. Dünyada en az kitap okyan biziz. Biz lahmacunla, pide ile kebapla meşgulüz. Ramazan okuma ayıdır. “Adımı duyunca ağlıyorlar, sızlıyorlardı, ama beni tanımıyorlardı.” Aleyhisselatü Vesselam Efendimiz ile beraber olmak ne güzeldir. Mazruf çok önemlidir. İçini ne ile doldurduğun çok önemli. Onları ne ile anlamlandırmanıza bağlıdır. İçinde vahiy yoksa, herşey karanlıktır. 

Kur’ân’ın bir ismi Nurdur. Tarık’dır, necm-i sakıb’tır. Kur’ân karanlıkları delip geçen ışık huzmesidir. Kitap, insan gibidir, o sevilmeli, kitaba dokunmalıdır. Bize yanlış din öğretildi. “Size biri vursa sesini çıkarma, bunda bir hayır vardır” diye öğretildi. Kuduz köpeği öldürün ona işkence yapmayın. Çağın en büyük problemi kan davasıdır. Niye devam ediyor? Aleyhisselatü Vesselam Efendimizi dinlemiyoruz. Sebebi hukuksuzluktur. En büyük belâ, ırkçılıktır. 1789 bizi milliyetçi yaptı, uhuvvetin yerini aldı. İki milyar Müslüman bir araya gelemiyor. Irk hayvanlarda var, deve ırkı, köpek ırkı diye.  Zalimin arka planında nefis var. Nefsi terbiye etmeyince, Nemrutlaşmıştır. Tahditli yaşamak zorundadır, yoksa hayvan olur. Nefsi öldürme yok, nefsi terbiye etmelidir. Tezkiye etmeli, tezkiye eden kurtulur. Düşünce tembelliğimiz var bizim. Kendinize imrendiremezseniz, yönetemezsiniz. Risale-i Nur, iman gözlüğü veriyor. Çocuklar sermaye, torunlar kâr. Sevmek dede ve  ninelere düşüyor. Meşakkat, anne babaya düşüyor.

                              * 

Ve daha devam eden birçok düşünceler... Kendi düşünce ve kanaatime göre inanıyorum ki, ruhlar âleminde galaksiler arası yıldız dershanelerinde ruhanîler cemaatindeki dostlarla bir arada Risale-i Nur hakikatlerini mütalaaya devam ediyorlardır.  Vefat eden bütün Risale-i Nur talebeleri ve ehl-i iman ile birlikte Reyhanlı’nın reyhanı Nurettin Tokdemir’e rahmetler diliyorum.